Hallo, ik durfde het niet echt eerder te vertellen, bang dat ik het misschien als enige had ofzo.
Maar ik heb er wel info over opgezocht en het lijkt erg veel op een 'dwangneurose'.
En dan de 'herhalingsdwang' ik moet bijvoorbeeld 8x (8 is mijn lievelingsgetal) in mijn vingers knippen of 8x de grond aantikken en soms lijkt het alsof ik als ik bij 8 ben dat ik dan ineens weer bij 4 ben en dan moet ik het nog 4x doen, daarbij mag ik niet denken aan iets waarvoor ik bang bijvoorbeeld voor dingen als kwade geesten, dan moet ik het overnieuw doen.
Vroeger rond mijn 7e had ik het heel erg, dan moest ik van mijzelf bijvoorbeeld zomaar mijn ouders uitschelden
Ik weet niet hoe ik eraf moet komen.
En ik ben pas 12 jaar oud.

Iemand die raad heeft?

- Lars

_________________
Larsje1995
@
spirituelejongeren.nl

Dit had ik ook toen ik ongeveer zeven was, rond mijn negende besloot ik dat ik ervanaf wilde omdat het te groot werd (iedere keer als ik met mijn ogen knipperde het nog vijf keer moeten doen, als ik iets aanraakte het nog een keer moeten aanraken) en ongeveer een jaar later was het me gelukt. Bij mij was dit een onderdeel van het syndroom van asperger (vorm van autisme), maar zonder de symptomen van autisme noem je het inderdaad dwanghandelingen of een dwangneurose. Maar op jouw leeftijd zou ik me niet druk maken om hoe het heet. Ik weet niet wat je al geprobeerd hebt. Het klinkt heel simpel: probeer de dwang te negeren. Ik weet echter hoe vreselijk moeilijk dit is. Het is echter wel de manier om ervanaf te komen. Afleiding zoeken als je merkt dat je er weer veel mee bezig bent, zo veel mogelijk proberen je drang te negeren. Als je er zelf niet uit komt kun je er natuurlijk met anderen over praten en misschien kunnen zij je helpen.
Je bent in ieder geval niet de enige.

_________________
For one human being to love another, that is perhaps the most difficult of all our tasks... The work for wich all other work is but preparation.
- Loving Annabelle

Hardstikke bedankt!
Ik ben blij dat je begrijpt hoe moeilijk het is want als ik het bijv zoveel keer gedaan heb (1x te weinig) dan is het zeer moeilijk te weerstaan om het nog niet een x te doen

_________________
Larsje1995

@

spirituelejongeren.nl

Oh je bent zéker niet de enige! Ik denk dat bijna iedereen dit wel in mindere of meerdere mate heeft.

Ikzelf dus ook. Een beetje hetzelfde verhaal als Junipertje, ik wilde er op een gegeven moment gewoon vanaf omdat het te veel werd. En ook raar voor andere mensen, had ik het gevoel. Dus inderdaad, probeer het te negeren. Ik kreeg altijd een heel raar gevoel als ik de dwang negeerde, net alsof ik nog iets heel belangrijks vergeten te doen was, maar dat je er net niet bij kwam wat het nou was. Maar naarmate ik het volhield ging het langzaam weg.

Ik zou wel zeggen, het is nogal een strijd met jezelf, als het ware, dus probeer niet alles in 1 keer te negeren. Dat voelde bij mij tenminste niet goed. Probeer eerst de dingen die het meest lastig zijn. Succes

_________________
You think you're better than me and I agree..

hoi,

Ik heb dit ook heel lang gehad. En nog als ik me moe voel komt het soms terug.
Je moet het eigenlijk wat iedereen al zegt proberen te negeren

succes !

groetjes Ragazza

Vaak doen kinderen en jong volwassene dit bij gebrek aan structuur in het leven. Sommige groeien er vanzelf overheen, andere zullen zich ervan bewust moeten worden het juist niet te hoeven doen.
Succes.

_________________
Everywhere... is just a journey away

_________________
Liefde is.

Hoi Dreamwalker,

Dat wat jij hebt is waarschijnlijk Gilles de la Tourette (http://www.tourette.nl).

Ik heb zelf Tourette + OCS en heb precies hetzelfde als jij (waarschijnlijk voelt
het aan als een soort dwang om de beweging uit te voeren, en doe je hem ook
bewust omdat je anders een naar gevoel krijgt als je het niet doet.)

Ogen knipperen, met mijn hoofd schudden, schouders ophalen, dingen moeten
aanraken (die dwang voel je soms ook sensorisch - in je vinger), ja zelfs
stopcontacten en hete kachels even moeten aanraken.
Complexe tics die ik als kind had waren met mijn tong steeds mijn schouder
aanraken, stiekem spugen op de schoolbank als niemand keek, en elke paar
stappen de onderkant van mijn voet aanraken.

Motorische tics gaan als er geen aandacht aan wordt besteed over in
gedachtentics zoals in gedachten woorden herhalen, zinnen tellen en
zelfs letters tellen van zinnen die je leest (dit laatste nekt me nogsteeds).

Ik wil je de zoektocht besparen want het heeft mij ook 26 jaar geduurd
om erachter te komen dat dit een officiële ziekte is.
Ik heb het mijn hele leven al.

Groeten,
Tane

P.S: heb je ook dat je in gedachten woorden of zinnen moet herhalen? Of bang
bent ze hardop te zeggen?