Hee dames en heren van het forum.

Ik heb een hele tijd terug ineens last gekregen van hyperventilatie. Soms zomaar uit het niets, maar meestal als ik overstuur was. Voorheen had ik hier nooit last van, ook nooit gehad. Nu begin ik elke keer te hyperventileren als ik moet huilen, en merk ik dat ik ook tijdens het praten niet goed met mijn ademhaling om kan gaan. Zo krijg ik heel snel al last van een droge/pijnlijke keel of schorre stem. Heel vervelend! Heeft iemand misschien tips voor me?

Alvast bedankt,
Liefs Wortel

_________________
Nee hoor, grapje.

Klik hier om mijn column "Stomme mama" te lezen!

Hyperventilatie is net als astma een restrictie in het ademhalingsgebied. Bij hyperventilatie wordt er teveel lucht opgenomen en te weinig weg gegeven, bij astma wordt er te veel lucht uitgeademd en te weinig ingenomen.
Als je de ademhaling beschouwt als een van de grenzen tussen de binnen- en buitenwereld kan je concluderen dat er bij astma een weigering is om de buitenwereld op te nemen, bij hyperventilatie is er een weigering de binnenwereld los te laten.

In beide gevallen gaat het grotendeels om de beheersing van zichzelf en de omgeving.

Ik weet dat deze uitleg wat algemeen is, ik kan hem verder toelichten maar wil voordat ik daaraan begin eerst wat meer duidelijkheid.

Je komt volgens je tekst in een situatie waardoor je 'overstuur' raakt. Die omschrijving vind ik zelf wat vaag. Wat betekend het voor jou als je overstuur raakt? Waardoor raak jij overstuur? Hoe manifesteert dit gevoel zich voordat de hyperventilatie om de hoek komt kijken? In welke situaties is het waarschijnlijke dar je er last van krijgt?

_________________
If it looks like a duck,
and quacks like a duck,
we have at least to consider the possibility that we have a small aquatic bird of the family anatidae on our hands.”

Douglas Adams

Bedankt voor je uitleg Truitje,

De meeste recente keren dat ik overstuur raakte, was dat doordat ik bijvoorbeeld onterecht behandeld werd. Op school komt het steeds vaker dat ik niet meer uit mijn woorden kom, in de tranen schiet en door die tranen heen weer bijna geen adem binnen krijg, waar hyperventilatie op volgt. Ik leg de link heel erg met verdriet en woede. Een tijdje terug is er iets met mijn moeder voorgevallen, wat wij mij zo ontzettend raakte dat ik helemaal overstuur, huilend en hyperventilerend op bed ben neergeploft. Dit duurde bijna 2 uur.. Sindsdien heb ik het eigenlijk steeds vaker, al met de kleinste dingen... Ik denk dat ik eerst angst en verdriet voel, waar hyperventilatie op volgt.

_________________
Nee hoor, grapje.

Klik hier om mijn column "Stomme mama" te lezen!

Zoals ik in mijn eerste post zei is de ademhaling de overgang tussen dat wat binnen is en dat wat buiten is (evenals de spijsvertering).
Je beschrijft in je post dat op momenten waarin je vaardigheden niet genoeg lijken/voelen om situaties aan te gaan (met een mond vol tanden in de klas, voor het blok gezet in sociale situaties, onrechtvaardig behandeld worden) Het zijn allemaal situaties waarin, in het begin, niet jij maar de buitenwereld controle heeft.

Dit soort situaties (situaties waarin controle weg wordt genomen. roept bij elk mens angstgevoelens op. Iedereen heeft hier last van, ook de grootse bikkels en de gemeenste wijven. De vraag is hoe men aangeleerd heeft te reageren. Vluchten, vechten of bevriezen.
In mijn ogen is hyperventilatie een reactie die binnen het veld van bevriezen ligt. Je probeert je gevoelens en de situatie binnen de normen en perken te houden maar dit is niet gemakkelijk. Daardoor probeer je zo weinig mogelijk van jezelf weg te geven. Het gevolg is dat je alles opneemt en niets meer loslaat = onder andere het onvermogen uit te ademen ofwel de adem los te laten.

Op lange termijn kan je kijken of je kunt werken aan andere (efficiëntere) manieren waarop je controle houd in situaties die voor jou behoorlijk moeilijk zijn.
Ook lijkt het me van belang om eens terug te zien in je leven en de maand waarin je voor het eerst bent gaan hyperventileren onder de loep te nemen. Wat is er verandert? welke dingen zijn buiten je bereik geraakt? Wie ben je tegen gekomen? Wat heb je gedaan? Maak eens een analyse van die tijd en zoek naar bijzonderheden. Vaak kunnen de oorzaken van problemen goede hints geven naar de manier waarop je ze moet oplossen.

Op korte termijn is het van belang je, tijdens een aanval, te herinneren dat je moet uitademen. Je hebt CO2 nodig geen O2 op die momenten.
Licht mensen in je nabije omgeving in en vertel hen wat je nodig hebt op momenten dat je door het lint gaat. (Glaasje water, wat ruimte, afstand of juist een knuffel) Ook de ouderwetse papieren zak is geen onzin. Het zorgt ervoor dat je de uitgeademde CO2 opnieuw inademt met een beetje nieuwe O2. Doe het niet af als fabeltje!

P.s. Ik zie net dat je de combo verdriet en woede maakt. Die twee dingen resulteren samen vaak in het combinatiegevoel machteloosheid. Zie gevoelens maar als de kleuren die primair, secundair en tertiair kunnen zijn.
Primaire gevoelens zijn: blij, boos, bang, bedroeft en beschaamd. De rest zijn mengvormen

_________________
If it looks like a duck,
and quacks like a duck,
we have at least to consider the possibility that we have a small aquatic bird of the family anatidae on our hands.”

Douglas Adams

Bedankt truitje voor je uitleg, heb hier wel wat aan, al wist ik grotendeels wel alles al maar toch word het weer even bevestigt.

Ik heb zelf al sinds mijn... mmm 16e denk ik hyperventilatie. Dus nu zo'n 6 jaar.
loop er nu ook voor bij bij de fysio, maar het helpt allemaal nog niet echt helaas.
Heb veel paniekaanvallen gehad en eigenlijk continu hyperventilatie.

Bij mij komt het door stress, spanningen, gespannen sferen, emoties inhouden, controle willen houden over mezelf en de buitenwereld en zodra dat niet lukt krijg ik sowieso een paniekaanval en hyperventilatie-aanval.

Bij mij komt het heel erg ook doordat ik mijzelf niet kwetsbaar durf op te stellen, en Wortelbrood zo kom het verhaal van jou ook over op mij, ik heb diezelfde dingen zo ongeveer wel meegemaakt < maar dit is al zeker 8 a 9 jaar geleden, toen ben ik ook erg in paniek geraakt op school omdat ik gewoon heel oneerlijk behandelt en soort van bedreigt werd waar de hele school omheen stond, en sindsdien zijn mijn angsten ook steeds groter geworden, want was al een heel angstig kind.. dus moet je nagaan hoelang ik hier al last van heb.

Het is sowieso heel belangrijk om altijd al op je ademhaling te letten, NIET teveel want anders wil je, net zoals ik, ook dat weer te erg controleren waardoor je eigenlijk een aanval uitlok.
Het is ook belangrijk dat je leer vertrouwen.. vertrouwen hebben in je lichaam en in je omgeving, al is dat natuurlijk erg moeilijk.
Het is belangrijk dat je je kwetsbaar durf op te stellen tegenover de buitenwereld. BEn zoals je ben, doe zoals je wil doen, maar uit wel je gevoelens, daar ben je een mens voor.
Mediteer elke dag, neem je rust, ontspan, ga elke dag lekker een uurtje buiten in de frisse lucht wandelen en denk eens over je dag na, dit kan je bijv na het eten doen ofzo.

Het is echt heel erg vervelend, weet dr alles van maar het is zo belangrijk om de controle los te kunnen laten.

Liefs en dikke knuffel

_________________
Ik maak een ontdekkingsreis, met als eindbestemming; mezelf

Truitje, sorry voor mijn late reactie. Het klinkt allemaal ontzettend zinvol, en het maakt ook wel het een en ander duidelijk voor me. Ik weet heel goed in welke periode deze hyperventilatie is begonnen; namelijk in een tijd vol verdriet, machteloosheid en woede. Een tijd waarin er een aantal mensen zijn overleden en waarin ik mezelf kwijtraakte. Genoeg om je machteloos om te voelen dus...

Ik heb ook moeite met autoriteiten om me heen. Niet alleen macht van anderen maar ook van mezelf beknellen me heel erg. Zoals Butterfly zegt; vertrouw je omgeving en je lichaam. Maar dat is inderdaad ontzettend moeilijk. Ik uit mijn gevoelens, dit heb ik heel vaak gedaan, maar bijvoorbeeld op school wordt nu tegen me gezegd dat ik sommige dingen maar beter wat meer voor me kan houden..... heel apart... Het lijkt soms alsof het afgestraft wordt, JUIST door de omgeving.

Het enige wat ik er nu tegen doe is, als het gebeurt, ik mijn hand voor mijn neus en mond houdt en er zo voor zorg dat ik eigenlijk juist geen adem kan halen. Soms werkt dit, soms niet. Maar juist die machteloosheid zorgt er soms voor dat ik tijdens zo'n paniekaanval niet wil stoppen met hyperventileren. Waarschijnlijk klinkt dat raar, maar zo zit mijn hoofd denk ik een beetje in elkaar..

Deze uitleg heeft me wel wat meer duidelijkheid gegeven. Ik weet dat er een hoop is waar ik aan kan werken, maar soms weet ik gewoon niet waar ik moet beginnen....

_________________
Nee hoor, grapje.

Klik hier om mijn column "Stomme mama" te lezen!

Dat is het meestal Danny! Mijn ergste aanval duurde een goeie twee uur waarna ik absoluut niet meer op mijn benen kon staan door het zuurstoftekort. Erg onaangenaam gevoel, liever maak ik dat nooit meer mee.

_________________
Nee hoor, grapje.

Klik hier om mijn column "Stomme mama" te lezen!

Hallo allemaal!
Ik heb nog een vraagje hierover. De laatste twee weken wordt ik bijna elke dag benauwd wakker en ga ik benauwd slapen, overdag heb ik vaak last van ademtekort en loop ik al te hijgen nadat ik één trap gelopen heb. Zou dit te maken kunnen hebben met hyperventilatie of moet ik het toch echt ergens anders zoeken?

_________________
Nee hoor, grapje.

Klik hier om mijn column "Stomme mama" te lezen!

Hey meis,

Bij mij kwam dit door astma ook... maar ook door hyperventilatie.
Je kan je altijd is laten nakijken bij de dokter, ik heb toen een test gedaan in eht ziekenhuis waar uit kwam dat ik astma had.. maar ik rookte natuurlijk ook waardoor het verergerde.
Jij rookt niet toch? voor zover ik me kan herinneren.
Huisstofmijt.. hooikoorts... all die dingen kunnen dat ook veroorzaken natuurlijk....

hoe gaat het er nu mee?

Liefs Tamara

_________________
Ik maak een ontdekkingsreis, met als eindbestemming; mezelf

Hoi Tamara! Lief dat je nog even reageert...

Inmiddels ben ik weer een heel stuk verder. Sinds vorige week ben ik begonnen met ademtherapie (bij een logopediste) wat hopelijk gaat helpen! Zij heeft eigenlijk al mijn klachten (slokdarm, maag, buik, hart, keel en rug) kunnen verklaren aan de hand van mijn manier van ademhalen. Ook hyperventilatie was hier een onderdeel van. Over een tijdje hoop ik vooruitgang te gaan merken, ik hou je op de hoogte!

Liefs

_________________
Nee hoor, grapje.

Klik hier om mijn column "Stomme mama" te lezen!