Welkom, herken jij jezelf in de verhalen die hier verteld worden of wil je hier meer over weten? Word dan lid en praat gezellig mee. Iedereen is welkom op het gebied van spiritualiteit.

Alles wat vermeld wordt op deze website is naar waarheid van de poster zelf, neem enkel datgeen aan waar jij jezelf goed bij voelt.
Ieder zijn/haar eigen waarheid, respecteer deze...

[ Advertenties ]
Online Tarot Legging - Spirituele Datingsite

Het is momenteel 28-03-2024, 09:46:54

Alle tijden zijn UTC+01:00




Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 12 berichten ] 
Auteur Bericht
 Berichtenonderwerp: Medicatie (psychiatrie)
BerichtGeplaatst: 26-09-2010, 23:50:40 
Offline
Feniks
Feniks
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 17-06-2008, 21:07:13
Berichten: 2689
Hierbij een nieuw topic n.a.v. een discussie in een ander topic.

Onderwerp: Het wel en wee van medicatie voor de geest.

Laatste post vorige topic:

truitje schreef:
Hela!hola! Waar heb ik het over een psychiater?!

Dat jij een nare ervaring hebt gehad met psychiaters vind ik erg vervelend voor je. Dat wil echter niet zeggen dat psychiaters per definitie slecht werk leveren. Ik kan in mijn omgeving makkelijk tien mensen opnoemen die er wel veel baat bij hebben en weer een gewoon leven kunnen leiden met de hulp van de betreffende medicijnen die jij hier verdomt.


Ok. Je had het niet over een psychiater, die conclusies trok ik er zelf uit omdat je het had over psychoses. En omdat ik ook net een ander artikel had gelezen over een doorverwijzing naar een psychiater als je niet meer weet wie je bent.

Tja, mijn mening over psychiaters komt niet uit de lucht vallen, ik heb vele mensen ontmoet en heb er echt niemand beter van zien worden.. Ik vraag me dan ook sterk af wat voor mensen dat zijn in jou omgeving en wat voor leven ze leiden..En wat voor medicijnen ze hebben en wat het met ze doet..

Mijn reactie daarop is:

Citeer:
Ok. Je had het niet over een psychiater, die conclusies trok ik er zelf uit omdat je het had over psychoses. En omdat ik ook net een ander artikel had gelezen over een doorverwijzing naar een psychiater als je niet meer weet wie je bent.

Tja, mijn mening over psychiaters komt niet uit de lucht vallen, ik heb vele mensen ontmoet en heb er echt niemand beter van zien worden.. Ik vraag me dan ook sterk af wat voor mensen dat zijn in jou omgeving en wat voor leven ze leiden..En wat voor medicijnen ze hebben en wat het met ze doet..


Eerst lezen, dan schrijven ;) (die fout maak ik ook vaak nog)

Dat andere antwoord in het artikel waar je het over hebt was ook van mijn hand. de schrijver vroeg 1. of het mogelijk was jezelf te verliezen en 2. zo ja, wat men daaraan doet.
Ik heb het antwoord gegeven: "ja, doorgaans gaat men dan naar een psycholoog/psychiater."
Weer een kwestie van lezen. Ik geef het algemene antwoord en houd het daarbij. Ik geef geen raad aangezien het een 'wat als...' vraag was, ook noem ik de optie van een psycholoog. Psychologen schrijven geen medicatie voor.

De mensen waar ik het over heb zijn grofweg als volgt te duiden:
Veelal jongeren met ernstige gedragsproblematiek.
Ook enkele volwassenen die behandeld worden/werden voor depressie.
en nog wat verzamelde angst/obsessie problematiek.

Ik wil niet dieper ingaan op de cases i.v.m. privacy e.d.

Medicatie is een ingrijpende keuze en kan grote veranderingen in je leven betekenen. Het brengt goede dingen met zich mee, maar ook vervelende dingen.
Belangrijk is altijd te kijken in hoeverre de ontwikkeling wordt stilgelegd door het probleem. Als het probleem drastisch is moet er naar drastische middelen gezocht worden. Het makkelijkst is dan vaak medicatie.

Ik zeg 'het makkelijkste' omdat medicatie echt niet altijd de enige oplossing is. Intensieve therapie (frequent, ambulant of intramuraal) kan ook werken. Toch kiezen mensen hier vaak niet voor (let op! KIEZEN. Het moet heel bont worden wil je gedwongen medicatie toegediend krijgen) omdat het hun leven op een andere manier tijdelijk in de knoop legt. Medicatie is dan een goede oplossing in combinatie met therapie.

_________________
If it looks like a duck,
and quacks like a duck,
we have at least to consider the possibility that we have a small aquatic bird of the family anatidae on our hands.”

Douglas Adams


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Medicatie (psychiatrie)
BerichtGeplaatst: 27-09-2010, 18:02:18 
Offline
Power Moderator
Power Moderator
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 18-03-2007, 19:08:40
Berichten: 2998
Locatie: Noord Holland
Vaak hebben mensen over psychiaters ook een negatief beeld.
Om de één of andere manier is het een taboe om erover te praten.
En als je er heen gaat word je al gauw als (psychisch) 'in de war' beoordeeld.
Terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn.
Nou heb ik niet veel verstand van de psychiatrie, en heb er zelf niet mee te maken, dus kan er ook niet echt een goed oordeel over geven.
Ik vind 't wel intressant, misschien ga ik ooit nog eens een (thuis) cursus psychologie doen.

_________________
De weg naar het licht, is de weg naar jezelf.


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Medicatie (psychiatrie)
BerichtGeplaatst: 27-09-2010, 18:57:17 
Offline
Elf
Elf
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 12-08-2009, 20:09:36
Berichten: 553
Locatie: Antwerpen
Ik geloof dat in sommige gevallen medicatie wel nuttig kan zijn. Maar nooit medicatie zonder andere begeleiding.

_________________
Je kunt geen probleem plukken als een bloem, die je dan beschouwt los van haar omgeving, van haar historische bron, van haar diepe wortels.

Han Suyin


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Medicatie (psychiatrie)
BerichtGeplaatst: 27-09-2010, 19:47:58 
Offline
Dwerg
Dwerg

Lid geworden op: 02-05-2009, 17:17:44
Berichten: 283
Hoe je het ook went of keert. Uiteindelijk kan de cliënt alleen zelf het probleem oplossen/verzachten. Een psycholoog kan enkel mensen helpen zelf een betere/andere weg te vinden. Als de cliënt dat zelf niet wil of kan inzien dan kan een psycholoog m.i. ook niets. Of dat nu met of zonder medicijnen wordt geprobeerd. Medicatie met fysieke of psychologische dwang laten in nemen kan volgens mij enkel tot problemen leiden bij de cliënt maar zoals truitje al aangeeft gebeurd dat alleen in extreme gevallen.


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Medicatie (psychiatrie)
BerichtGeplaatst: 27-09-2010, 20:56:13 
Offline
Feniks
Feniks
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 17-06-2008, 21:07:13
Berichten: 2689
Ha Waterlelie, een discussie hoeft niet enkel als doel te hebben de ander te overtuigen. Het kan ook een open gesprek worden waarvan niet alleen wij maar ook de andere leden van het forum over na kunnen denken en hun eigen visie kunnen inbrengen.

Ja, medicatie altijd samen met therapie/begeleiding! daar ben ik het mee eens

_________________
If it looks like a duck,
and quacks like a duck,
we have at least to consider the possibility that we have a small aquatic bird of the family anatidae on our hands.”

Douglas Adams


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Medicatie (psychiatrie)
BerichtGeplaatst: 16-02-2012, 19:08:40 
Offline
Groentje
Groentje
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 14-02-2012, 15:50:25
Berichten: 35
Beet je oud topic maar goed, heb hier ervaring mee en vind dat ik die best mag delen.

Psychiatrische medicatie (antipsychotica heb ik het dan vooral over omdat ik daar ervaring mee heb, maar hetzelfde zal ook wel voor andere medicatie gelden). Werkt. Daar is geen twijfel over mogelijk. De vraag is alleen of er geen gezondere alternatieven zijn aangezien deze middelen nogal geestdodende bijwerkingen kunnen hebben.

De alternatieven zijn er. Zo is er een zekere behandeling in Zweden waar 95% van de mensen die een psychose doormaken geneest en dus ook geen medicatie meer nodig hebben. In Nederland heeft 30% van de mensen die een psychose doormaken er maar één. Waar dan weer een kleiner deel van ook zonder medicatie kan.

Ook is er een behandeling tegen psychoses genaamd 'Soteria' die psychoses niet door middel van medicijnen probeert te bestrijden maar door een liefdevolle omgeving te verschaffen. Deze methode is bewezen net zo effectief als de reguliere behandeling met medicatie.

Verder is het ook nog eens zo dat de gemiddelde prognose van iemand met bijvoorbeeld schizofrenie in het westen slechter is dan in ontwikkelingslanden. In Nederland bijvoorbeeld is er dus een "genezings" percentage van 30% terwijl onderzoek bevestigt dat in ontwikkelingslanden het "genezings" percentage op 60% ligt. En dit terwijl er daar veelal geen medicijnen ter beschikking staan.

Daarom vind ik dat er toch wel het één en ander kan veranderen in de psychiatrie.

Met antidepressiva is het net zo. De psychiatrie gooit het op een chemische imbalans in je hoofd maar is het niet logischer om bepaalde zaken in je leven te veranderen zodat je weer meer geniet van het leven? Iets in die richting? Daar willen ze niet naar kijken.


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Medicatie (psychiatrie)
BerichtGeplaatst: 17-02-2012, 12:27:17 
Offline
Groentje
Groentje
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 14-12-2011, 19:40:22
Berichten: 66
Locatie: Frankrijk
Ik heb geen goede ervaringen met psychiaters.....

Ivm. Anorexia kreeg ik medicatie voorgeschreven... antipsychotica. Na lang twijfelen had ik besloten het toch te nemen, maar ben meerdere keren gestopt en daarna weer min of meer gedwongen te beginnen.
Maar waarom antipsychotica bij anorexia ? dat heb ik regelmatig aan verschillende psychiaters gevraagd... Met verschillende reacties: 'De antipsychotica bestrijden het stemmetje in je hoofd dat de Anorexia veroorzaakt.', 'Het maakt je rustiger in je hoofd' etc.

Ten eerste, Anorexia is geen stemmetje, het is exact hetzelfde als een verslaving. Een verslaving is in mijn ogen nog een stapje verder dan obsessie. Anorexia is dus een obsessie voor (niet) eten, afvallen, dun zijn en alles wat daarmee te maken heeft. En net als met drugs gáát het niet om het eten, het is een manier om even uit de grote boze buitenwereld te kunnen ontsnappen, en je terug trekken in je eigen veilige wereldje.

Maargoed, dat die antipsychotica je rustiger maken dat heb ik gemerkt. Verschrikkelijk zoals het je soms bedwelmde, zodat je niet eens meer je ogen open kon houden... is dat dan het doel ? Ons, anorexiapatienten, gewoon half verlammen zodat je met ze kan doen wat je wil?
Het hielp tegen bewegingsdrang, dat was een van de 'voordelen'. Maar is het echt een voordeel.. want wanneer je stopt met die medicatie, en je hebt al die dingen gedaan.. niet omdat je het wilde maar omdat je een soort van verlamd was, wat levert het dan op? Naar mijn mening komen daar al die terugvallen vandaan van mensen die in de psychiatrie zitten... je kan alleen beter worden als je het zelf WIL.

Een jaar nadat ik gestopt was met de medicatie en ZELF voor het goede gezonde pad gekozen had, kwam ik op internet ergens achter.....
Ik googlede op verbanden tussen mijn medicatie en Anorexia, en wat bleek (vond ik in een officeel verslag van een eetstoorniskliniek),
deze medicatie wordt voorgeschreven omdat een van de BIJwerkingen is, dat je erg veel aankomt ik korte tijd.


'Men' vind het dus belangrijker dat die kilos erbij komen, dan dat ik mentaal beter wordt. Anorexia is en blijft een psychische ziekte....... waarom blijft de nadruk dan liggen in de eetstoornisklinieken op dat gewicht.? Die mensen noemen zich specialist op het gebied van eetstoornissen, die zouden mij beter kunnen 'maken'? Want dat denken ze.
NEEE. Beter worden moet je WILLEN, niemand kan je beter MAKEN.
Alles is een keuze.

Ik heb gekozen om ziek te worden, en ook om beter te worden.

_________________
toeval bestaat niet - geniet zoveel mogelijk, en leer van alles


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Medicatie (psychiatrie)
BerichtGeplaatst: 18-02-2012, 03:08:40 
Offline
Reus
Reus

Lid geworden op: 01-11-2011, 01:07:28
Berichten: 1177
Dat is een behoorlijk vuile streek Camille.

Gaven ze je Zyprexa? Maar je komt aan omdat je meer gaat eten, heb ik begrepen. Lost natuurlijk niet je probleem op.

Maar dat doen anti-psychotica sowieso niet. Een mens die zijn psychose bezweerd ziet door een medicijn is niet genezen. Hij is 'gered' en zal de rest van zijn leven die medicijnen moeten blijven slikken. (Je moet eens kijken hoe SPVers reageren als je zegt te willen stoppen met je medicatie ;-)).

Dus de psychiatrie geneest niet. Punt.

De hele westerse 'geneeskunde' geneest niet. Maar er is in mijn ogen een plaats en een rol voor symptoombestrijding.

Alleen als die symptoombestrijding het enige is wat men doet... dan kom je dus nooit echt verder.

Ik heb zelf een nogal ongewone vorm van schizofrenie. Ten eerste heb ik geen positieve symptomen. Ik heb nooit gehallucineerd, en de wanen die ik had waren meer vervormingen van mijn natuurlijke denken dan dat ze kenmerkende psychotische wanen waren. Ten tweede heb ik in mijn eerste psychose een hersenbeschadiging opgelopen die veel problematischer voor mij is dan de psychotische episodes die ik heb meegemaakt.

Ik gebruik al sinds 2006 anti-psychotica. Ik heb het maar geaccepteerd vanuit het idee "misschien helpt het". Achteraf weet ik nu dat het totaal onnodig is geweest en ook in zekere zin schadelijk. Er zijn nooit positieve symptomen geweest om te remmen, en de medicijnen hebben ook geen nieuwe psychoses kunnen voorkomen omdat ze helemaal niet hetzelfde zijn als de psychoses die anderen meemaken. Ondertussen heb ik wel ontzettende last gehad van bewegingsdrang.

Psychiaters hebben niet geluisterd naar de aard van mijn symptomen en problemen en hebben vrij onderscheidsloos hun arsenaal op mij losgelaten zonder zich te laten weerhouden door tegenvallende resultaten.

Als zij zouden kunnen dan zouden ze hun medicijnen weer aan me opdringen bij elke gelegenheid, bijvoorbeeld tijdens een opname.

Dus nu ben ik er mee gestopt maar het voelt nog steeds eng om zonder te doen - blijkbaar ben ik nogal geconditioneerd.


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Medicatie (psychiatrie)
BerichtGeplaatst: 18-02-2012, 15:30:13 
Offline
Dwerg
Dwerg
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 19-09-2006, 08:04:14
Berichten: 323
Locatie: Enschede
Xen schreef:
Dat is een behoorlijk vuile streek Camille.

De hele westerse 'geneeskunde' geneest niet. Maar er is in mijn ogen een plaats en een rol voor symptoombestrijding.



Ik vind het een bijzondere mening, om niet te zeggen oordeel. Zoals het op mij overkomt zeg je eigenlijk dat de westerse geneeskunst niets anders is dan symptoombestrijding. Vind je dat ook zo?

_________________
* Mijn website *


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Medicatie (psychiatrie)
BerichtGeplaatst: 18-02-2012, 17:01:09 
Offline
Reus
Reus

Lid geworden op: 01-11-2011, 01:07:28
Berichten: 1177
Wel, geldt dat niet net zo voor onze aanpak van criminaliteit, terrorisme, drugsmisbruik en pedofilie?

Als je een kankergezwel wegneemt, bestraalt of be-chemo-t, heb je dan de oorzaak ervan weggenomen? Over 5 jaar kan het net zo hard terugkomen. Je hebt niets genezen. Je hebt de symptomen weggehaald.

Als je iemands aders schoonmaakt en hem bloedverdunnende of bloeddrukverlagende medicijnen geeft, heb je dan de oorzaak van de hartkwaal weggenomen? Tenzij de persoon stopt met roken, met het eten van dierlijke vetten, en begint met meer te bewegen, heb je niets verandert.

Heb je ook maar één oorzaak weggenomen als je een terroristische cel onschadelijk maakt? De broedgrond van het terrorisme ligt in de buitenlandpolitiek van westerse mogendheden. Zolang mensen in armere landen zich slachtoffer voelen van hoe het er aan toe gaat in de wereld, zal er niets veranderen.

"Onkruid vergaat niet."

De mening dat het westen vrijwel uitsluitend problemen probeert op te lossen met symptoombestreiding is in deze geen terechtwijzing, maar slechts een observatie. Het is volstrekt duidelijk dat wij geen antwoord hebben op ziekte, misdaad en conflict. De wereld is (volgens mij) niet vreedzamer dan enkele eeuwen geleden, en een nieuwe wereldoorlog is zeker geen onmogelijkheid. De grootste militaire en politieke macht op aarde, de VS, misbruikt die macht op de meest primitieve wijze om met geweld alles en iedereen naar haar hand te zetten. Zij is ook het toonbeeld van de "anti" cultuur: War on Drugs, War on Terror, War on Crime, War on Poverty.

Enkele ziektes hebben we kunnen uitbannen, maar de mensen zijn feitelijk niet veel gezonder, ze hebben gewoon minder last van de ziekte. Er zijn enkele ontdekkingen gedaan waar we veel aan hebben in preventieve zin, zoals de hygiëne. Ik kan zo gauw niets anders bedenken aan preventiefs wat we aan de medische professie te danken hebben. Fluoride in tandpasta is wel een belangrijke ontdekking geweest. Uiteraard is de hele tandheelkunde erg geavanceerd, maar dat heeft niets met ziekte te maken. Vaccinaties zijn preventief. Lijkt me sterk, dat als je een arts zou vragen naar de grootste prestaties van het medische vak, dat zij zou verwijzen naar hygiëne en vaccinaties. (Terwijl het dat eigenlijk wel is.)

Anti-biotica is geweldig effectief gebleken maar zoals de naam al impliceert is het een bestrijdingsmiddel. De ontwikkeling is dat ziektekiemen in steeds grotere mate resistent worden tegen steeds meer anti-biotica, en er komt een moment dat we bepaalde ernstige infecties gewoon niet meer kunnen behandelen. Mensen zullen weer gaan sterven aan longontstekingen en zoiets simpels als een druiper zal niet meer behandeld kunnen worden.

Wat ik nu beweer is niets nieuws: de "oost-west tegenstelling" is algemeen bekend als een tegenstelling tussen een holistische aanpak van problemen versus een mechanistische aanpak van problemen. De geneeskundige systemen van het oosten waren alle gericht op het bevorderen van gezondheid, in tegenstelling tot het bestrijden van ziekte.

In de ogen van 'het oosten' is het menselijke systeem - welk systeem dan ook - een geheel dat alleen gezond kan zijn als het in z'n geheel gezond is. Een mens kan dus niet gezond zijn als zij "uit balans" is, of dat nu geestelijk of emotioneel is of kwa voeding, kwa persoonlijke relaties, kwa dagritme, of wat dan ook.

In de ogen van 'het westen' is het menselijk systeem een mechaniek, een geheel aan processen die goed of slecht kunnen functioneren. Als het systeem niet meer goed functioneert, moet er dus ingegrepen worden in een proces. Er moet een radertje vervangen worden. Dit ingrijpen is altijd ingrijpen in een deelsysteem.

Uiteraard is het westen zich bewust geworden van het belang van voeding, beweging en dagstructuur en de gezondheid van persoonlijke relaties. Daar is aandacht voor. Maar het heeft niet de focus, of de prioriteit.

In de psychiatrie is het enige wat de psychiater doet je medicijnen geven. Dat is de hoofdbehandelaar en degene die de belangrijkste beslissingen maakt (veelal in samenspraak met de client). Hij geeft je medicijnen en vervolgens kom je in 'dagbehandeling'. Dagbehandeling impliceert doorgaans niets meer dan bezigheidstherapie. Hier komt het belang dat men hecht aan structuur en regelmaat naar voren. Het is NIET gericht op persoonlijke groei.

Iemand met obsessief-compulsief stoornis zal bijvoorbeeld met alle anderen in een groep zitten en 10 minuten tijd krijgen om over zijn probleem te praten met de begeleider en met de groep. Dan is het voorbij en een week later herhaalt het zich. Ook zal hij meedoen aan een 'doelenbespreking' waarbij hij doelen stelt voor de week en dan de volgende keer evalueert hoe goed hij ze behaald heeft. Hij zal ook meedoen aan een cognitieve groepstherapie onder leiding van een verpleegkundige maar daar kan ik niets over zeggen omdat ik het niet heb meegemaakt. De kans is in elk geval groot dat hij er een jaar later nog steeds zit en niets opgeschoten is.

De psychiatrie is namelijk zeer huiverig om mensen psychotherapie te geven en het kost ook te veel. Alternatieve benaderingen zoals Soteria worden niet eens overwogen.

Kortom, het persoonlijke proces dat je doormaakt is iets waar je eigenlijk weinig hulp bij krijgt en voornamelijk zelf moet doen, terwijl de psychiatrie probeert je hoofd boven water te houden. De psychiatrie verschaft je de reddingsboei, maar je moet zelf leren zwemmen. Zonder zwemles.

Uiteraard zijn er wel mensen die meer proberen te doen, zo kun je een 'trajectbegeleider' krijgen die je helpt bij het zoeken van werk of dagbesteding. Zij kan ook met je praten over je dagelijkse problemen en de dingen waar je tegen aan loopt. Het is goed om daarover te praten met hen, maar uiteindelijk is het gevoel dat je er bij krijgt toch van "ze luisteren een uurtje naar me en doen suggesties, en na dat uurtje gaan ze weer naar huis om verder te gaan met hun eigen leven." Je hebt feitelijk niemand die persoonlijk betrokken bij je is buiten het kader van het uurtje per twee weken dat je ze ziet.

De enige die daar bij in de buurt kwam was de geestelijk verzorger. Dit was een dominee die echt de diepte met je in ging. Hij luisterde heel erg goed en bracht je echt verder. Zowel in groepstherapie als in persoonlijke gesprekken. Dan was er nog de muziektherapeut. De man bij wie je leuke plaatjes ging draaien. Geloof het of niet, maar deze man was meer persoonlijk betrokken bij me (en bij anderen) dan welke persoonlijk begeleider dan ook. Hij is zelfs met me meegegaan een keer om een koelkast te kopen, zonder dat dit ook maar enigzins tot zijn taakbeschrijving behoorde. Dit was iemand waar ik wat aan had. Hij is wegbezuinigd.

Nu ik er zo over reflecteer, bedenk ik me dat het gebrek aan persoonlijke betrokkenheid het grootste gebrek van de psychiatrie is. Mensen die alleen maar hun best doen om je te helpen omdat ze er voor betaald krijgen. En wanneer het uurtje voorbij is, besta je niet meer voor ze. En wanneer je nog wel voor ze bestaat, dan zien ze dat als een zwakte, omdat ze werk en prive niet kunnen scheiden. De professionaliteit is de vijand.


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Medicatie (psychiatrie)
BerichtGeplaatst: 20-02-2012, 14:03:01 
Offline
Reus
Reus

Lid geworden op: 01-11-2011, 01:07:28
Berichten: 1177
Hoi Mirror,

wel ik zie het anders. De ziekte kan niet zichzelf veroorzaken. Dat is hetzelfde als zeggen dat een terroristische cel zichzelf veroorzaakt, of dat een ontsteking zichzelf veroorzaakt.

Zelfs de gevestigde medische wetenschap snapt dat kanker kan worden veroorzaakt door een veelheid aan factoren, waar onder andere blootstelling aan gifstoffen deel van uitmaakt. Het is ook bewezen (maar niet bekend) dat dieet in sterke mate bijdraagt aan kanker. Er is zowel sterk anekdotisch als statistisch bewijs dat een plantaardig dieet het kankercijfer kan verminderen met ca. 40 tot 60%. Weten mensen dit? Nee, zelfs de kankerstichting zwijgt erover.

Niets doen lijkt me inderdaad ook onwenselijk. Maar werken aan oorzaken in plaats van gevolgen is wel een mogelijkheid.

Ik heb ook goede ervaringen met begeleiders en therapeuten. Meer omdat ik het fijn vind met ze te praten, dan dat het iets heeft opgeleverd. Mijn SPV vervult een belangrijke taak, omdat ze mijn leven in de gaten houdt. Verder helpen doet ze me echter niet. Dat besef ik nu pas.

Mijn ziekte (of de gevolgen ervan) zijn ook ernstiger geweest doordat mijn klachten niet vroegtijdig werden herkend of serieus op werd gereageerd. Ik heb een jaar lang psychotisch rondgelopen voordat ik in aanraking kwam met de psychiatrie. En toen het eenmaal zover was gingen er eerst (talloze) gesprekken met huisarts, ambulant GGZ persoon en crisis dienst aan vooraf. Eenmaal in het wereldje was alles veel makkelijker. Ik ben toch blij dat ik in het wereldje zit, omdat met name de crisisopvang en controle nuttig voor mij is. Een professionele begeleider kan je niet verder helpen, maar wel de nodige feedback geven.

Mijn persoonlijke begeleiders zijn zeer betrokken bij mij in de zin dat ik het met hen over alles kan hebben. Wat betreft professionele zorg, had ik geen betere kunnen wensen. Toch heeft die muziekman die buiten zijn kader stapte mij méér geholpen (op mijn persoonlijke pad) dan die honderden gesprekken met mijn SPV.

Misschien moet je je eens afvragen...

Heb je ooit wel eens gehoord van een wetenschapper die een baanbrekende theorie ontwikkelde alleen tijdens werkuren? Of een politicus die wat bereikt heeft door zich alleen op zijn carrière te richten van 9 tot 5? Mensen bereiken alleen iets als het deel uitmaakt van hun leven. Als ze hun levenswerk zouden omsluiten in een professioneel kader, zou hun prestatie niets voorstellen.

Een echte wetenschapper maakt zijn werk tot deel van zijn persoonlijke leven. Het gaat hem aan het hart. Hij steekt er hart en ziel in. En hij stopt er niet mee wanneer hij de universiteit of het lab verlaat. Ook thuis blijft hij er over nadenken. Niet de hele tijd, maar wel als deel van zijn onderzoekende geest.

Als een hulpverlener dat zou doen zou zij beticht worden van onprofessioneel gedrag en het zou gezien worden als een zwakte, omdat zij werk en privé niet weet te scheiden.

Je kunt je afvragen wat de hulpverlener met zo'n instelling ooit zou kunnen bereiken.

Ik ken een hulpverlener die buiten een professioneel kader werkt. Zij is traumatherapeut en van wat ik gehoord heb een hele goeie. Ze heeft een eigen praktijk dus ze bepaalt haar eigen regels. Ik geloof dat ze niet eens lid is van een beroepsorganisatie, zo uniek is haar methode. Een vriend van mij is onder behandeling bij haar (geweest). Als zij iemand behandelt, dan verwacht zij volledige toewijding van de client. Niet halfslachtig een beetje de helft van de adviezen opvolgen, nee, alles. Zij geeft haar hele ziel en zaligheid aan de client en verwacht hetzelfde terug. En zij bemoeit zich met de hele behandeling van de client, ook als dat in de psychiatrie is ofzo. Dat wil zeggen, als het moet komt ze langs om met een psychiater te praten. Of om iemand op te zoeken. Als je bij haar langs komt, pakt ze je vast en geeft je een enorme moederlijke knuffel waar je hele wezen van doordrongen raakt. Probeer maar eens een GGZ begeleider te knuffelen... En deze vrouw, volgens mijn vriend, bereikt echt ontzettend veel met haar clienten. Ze behandelt alles, van de ergste seksuele traumas tot de gekste psychische stoornissen. Dissociatie bij kinderen of volwassenen is haar specialiteit. Zij stopt niet met haar werk als ze buiten de praktijk is. Toevallige ontmoetingen, willekeurige situaties kunnen voor haar een kans zijn om iemand een stapje verder te helpen.

Ik heb één keer met haar aan de telefoon gesproken en ze heeft me in dat half uurtje al onwijs kunnen helpen.

Denk ervan wat je wilt, maar... dat doe ik ook :P.


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Medicatie (psychiatrie)
BerichtGeplaatst: 20-02-2012, 15:53:47 
Offline
Reus
Reus

Lid geworden op: 01-11-2011, 01:07:28
Berichten: 1177
Mirror schreef:
Nee, oke die ziekte veroorzaakt zichzelf niet ( dat is maar goed ook) en komt ergens vandaan maar zoals jij het brengt kan er al geen genezing zijn en dat is natuurlijk onzin. Als we dus kanker krijgen dan blijven we die houden omdat alleen en enkel de symptomen zijn weggehaald of staan die op zichzelf en wachten op een uitbraak die weer de kanker veroorzaakt, dus ze waren al aanwezig ? Elk mens kan door allerlei factoren vatbaar zijn voor ziektes en dus ziek worden maar er is ook kans op herstel en genezing aanwezig.


Wel als je de ziekte gelijk stelt aan de symptomen dan is er uiteraard genezing mogelijk. Er is echter geen gezondheid mogelijk zolang het systeem als geheel niet sterker is gemaakt (als je gezondheid niet definiëert als de afwezigheid van ziekte maar als de aanwezigheid van harmonie en functioneren)

Om maar een stom voorbeeld te geven... de drugspolitie in Amerika in een bepaalde stad besloot eens om in één grote operatie alle drugsdealers op te pakken. Ze hadden in de loop van jaren het hele zichtbare drugsnetwerk in kaart gebracht. In een operatie van één nacht werden alle dealers van de straat geplukt en in de gevangenis gegooid. De stad bleef ongeveer een maand dealer-vrij. Maar aan het einde van die maand begonnen de vrijgekomen plekjes weer opgevuld te worden en twee maanden na de operatie was het net alsof er nooit wat gebeurd was.

Nu had je die stad na de operatie "genezen" kunnen verklaren maar je begrijpt dat dat in dit geval weinig had voorgesteld.

Citeer:
Er was/is nu in ieder geval één mens die het weet;-) ; jij.


De wetenschap weet het ook, tenminste als ik het boek en de vele citaten erin mag geloven, wat ik gelezen heb.

Citeer:
Ze geven je daar waar nodig is handvatten en dan nog is het aan de client om daar iets mee te doen. De client blijft ten alle tijde de baas dus ook volledig verantwoordelijk en aansprakelijk.


Ook als een vriend je helpt blijf je verantwoordelijk en aansprakelijk, toch is dat veel betekenisvoller dan wat een professioneel hulpverlener kan doen vanuit haar functie. Laatst voegde een oude schoolvriend me toe op facebook, met wie ik al jaaaren geen contact meer had gehad. Vroeger was het wel een vriend maar het was niet alsof we nou zoveel gemeen hadden. En nu natuurlijk helemaal niet meer. Desondanks hadden we een lang gesprek waarin hij mij iets probeerde duidelijk te maken zoals hij mijn levenssituatie zag. Hoewel ik het niet met hem eens was, bedankte ik hem voor zijn manier van kijken. Een paar weken later viel het plots op z'n plek. Zoiets kan alleen gebeuren door iemand die een persoonlijke band met je aangaat. Voor hem was ik geen client, en hij hielp mij niet omdat het zijn werk was. Hij hielp mij omdat het zijn leven was, en het mijne.

Citeer:
Dat hoef ik me niet af te vragen omdat het voor mij geen issue is.
Ik vraag me geen dingen af waar ik al achter sta, die zijn al zoals ze zijn, staan op zich en daar heb ik dan ook niets op aan te merken.


Ik zei dat natuurlijk omdat ik een analogie wilde maken. Beetje zinloos om aan te geven dat je een van beide onderwerpen niet in twijfel trekt. Het ging mij om de analogie.

Citeer:
Je stelt hier iets als, dat....ook dat je zegt een 'echte' wetenschapper, misschien onderscheid je ook wel een 'echte psycholoog' t.o.v. wie?


Dat is niet zo moeilijk. Die vraag kun je zelf beantwoorden.

Citeer:
Er zijn legio hulpverleners die beide doen of op hun manier er een tussenweg in vinden die werkt denk ik omdat als jij en ik dit al kunnen bedenken, zij dat zelf ook kunnen.


Er bestaan meningsverschillen op dit gebied, ook binnen de zorg. Als het zo voor de hand liggend was, en als iedereen het zou kunnen bedenken, dan zouden die meningsverschillen niet meer bestaan.

Sterker nog, als al het leven voor de hand liggend was, en iedereen het zich zou kunnen bedenken, dan hadden we nu de perfecte harmonieuze maatschappij. Dat is niet zo. Er is iets wat we niet weten, het weten waarvan alles zou kunnen veranderen. Mijn bedoeling in deze posts is een dergelijke 'weten' suggereren voor verkenning en evaluatie.

Citeer:
Als je zo af en toe temidden van je werk juist dit soort emoties ervaart dan mag je jezelf toejuichen dat je vanuit menselijk oogpunt je vak goed beoefent.
'hart voor de zaak'...


Vind ik ook.

Citeer:
Het voelt voor mij veiliger en vertrouwder als een therapeut is aangesloten bij een beroepsorganisatie, dan ook een erkend therapeut is. Ook is het wel handig dat er vergoedingen zijn mbt de zorgverzkeraar waar ik niet voor niets voor betaal. Tevens omdat ik als mens en als client daar waar dingen fout gaan ik altijd terug kan vallen op de organisatie. Daar kan ik de therapeut of organisatie ook op aanspreken. Wij zijn gebonden aan regels maar dat geldt ook voor hulpverleners. Regels zijn o.a alle in het leven geroepen enig richtlijnen en ondersteuning te bieden, ook voor de hulpverlener zelf.
[/quote]

Als het echt goed zit, dan heb je geen externe referentie nodig voor de kwaliteit van een therapeut. Maar ik begrijp dat bij de legio slechte therapeuten, dit wel handig is ;-). Zoals Robert M. Pirsig probeerde duidelijk te maken, is Kwaliteit iets wat je gewoon herkent. Als je het niet herkent, dan is een beroepsorganisatie handig. Als je het wel herkent, dan is het overbodig.

Trouwens die traumatherapeut waar ik het over had wordt volgens mij vergoed door de gemeente Amsterdam omdat ze zoveel voor elkaar krijgt.

Ik ben ook blij dat mijn psychiatrie vergoed wordt door de zorgverzekering maar de dingen die mij verder helpen (energetische therapie) krijg ik niet vergoed. Yay. Nou ja dat is niet zo erg, ik kan het wel betalen.

Maar als je een systeem van geaccrediteerde zorg gaat beargumenteren met het gegeven dat alleen geaccrediteerde zorg vergoed wordt, dan zit je natuurlijk in een cirkelredenering aangezien het geloof in 'professionalisme' de basis vormt van het hele systeem.

Dus wat ik hier suggereer breekt uiteraard met het hele systeem en zou niet werken binnen dat systeem.


Omhoog
   
Berichten van vorige weergeven:  Sorteer op  
Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 12 berichten ] 

Alle tijden zijn UTC+01:00


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 4 gasten


Je kan niet nieuwe berichten plaatsen in dit forum
Je kan niet reageren op onderwerpen in dit forum
Je kan niet je eigen berichten wijzigen in dit forum
Je kan niet je eigen berichten verwijderen in dit forum

Zoek op:
Ga naar:  
cron
© Copyright 2000 - 2013 SpiritueleJongeren.nl