"Dokter, mijn intuïtie verteld mij dat... Nee, ik
voel dat er iets niet goed is met mijn lijf. Of ik me ziek voel? Nee, ik voel dat ik ziek ben. Dat is een verschil, ja... Ehm, tja..."
Dat gesprek zal niet vlot lopen, dat weet ik nu al.
Mijn dokter is een prima kerel.
Hij is geduldig, luisterd goed, neemt me serieus en blijft vriendelijk.
Maar hij is niet van de spiritualiteit, om het zo maar te zeggen.
Ik loop al ruim anderhalf jaar rond met het gevoel dat er iets erg mis is met mijn lijf.
Het lijkt steeds het signaal te geven dat er iets niet klopt.
Ik ging regelmatig naar de dokter.
En kreeg ook heel wat tests, maar voornamelijk ben ik liters bloed kwijt geraakt.
Elke keer dat er "niets aan de hand" bleek te zijn, zei ik tegen mezelf dat ik opgelucht moest zijn.
Meestal ging ik ook ontspannen naar huis en liet de dokter enkele maanden met rust.
Maar in mijn achterhoofd bleef het knagen.
Een soort teleurstelling, meer frustratie eigenlijk, dat
het weer niet gevonden was.
Dan ging ik uiteindelijk weer.
Een half jaar geleden was ik het zat.
Ik voelde me een aansteller, ik was gefrustreerd en dacht dat ik gek was geworden.
Elke keer als ik thuis kwam met "Vals alarm", schaamde ik me rot en voelde ik me heel verdrietig.
Ik gaf het dus maar op.
Ik liep door alsof er niets aan de hand was, negeerde elk kwaaltje en dat stomme zeurende gevoel.
Er was niks aan de hand, ik hoorde die dokter toch? Ik mankeerde ook altijd wat!
Ik voelde me die hele tijd erg slecht over mezelf.
Kort geleden (eind vorig jaar) werd ik echt heel erg ziek.
Ik belandde in het ziekenhuis en ben daar een week opgenomen geweest.
Ik had een zware Salmonella infectie opgelopen tijdens een van mijn stages.
Omdat ik er mee was blijven lopen, waren mijn dunne en mijn dikke darm ontstoken.
Het herstel duurde erg lang en eigenlijk ben ik nu pas aan de beterende hand.
Toen dacht ik: Die Salmonella. Dat zal wel zijn geweest waar mijn gevoel het over had. Ze hebben het gevonden. Hier is de kous mee af.
Maar nu voel ik al bijna niets mee van de Salmonella.
Alleen nog af en toe buikpijn en de stoelgang verloopt niet zo soepel. Laat ik de details weglaten.
En toch is dat gevoel er nog.
Mijn gevoel zegt: Ze verkijken zich op de Salmonella. Het zit er nog, wat "het" ook moge zijn.
Sinds een week heb ik ook erg nare klachten.
Op zich niet heftig, maar vanwege dat gevoel en omdat ik dergelijke klachten nooit tot zelden heb, vertrouw ik het niet.
Ik heb bijv. onder andere een vreemde hoofdpijn. En ik ben echt geen hoofdpijnmens, ik heb dat praktisch nooit.
Aan de ene kant heb ik mijn lesje geleerd en wil ik wel naar de dokter.
Aan de andere kant ben ik weer bang voor de vaste prik: "Het zal wel niets zijn. Spanningshoofdpijn en nog wat klachten van de Salmonella."
Die laatste is op zich wel logisch... maar gevoelsmatig...
Wat moet ik die man zeggen!?
Is er misschien een andere, alternatieve manier om iets te ontdekken?
Een accupuncturist diagnosticeerd sowieso niet...
Werkt een reading voor zoiets?
Voor iedereen die mee denkt: Dankjewel!