Haai Angel,
Ik zag net jouw berichtje hier op 't forum staan en 't is al van een tijd geleden, maar ik heb zelf een tijd paniekaanvallen gehad en agrafobie. Ik had het voornamelijk in winkels, drukke plekken, maar soms ook thuis en inderdaad vaak 's avonds. Voor m'n idee was dit in de tijd dat ik me net veel meer ging verdiepen in het sprituele, geen idee of dit ermee te maken heeft gehad. Ik weet ook niet of je hier nog steeds last van heb, maar zoiezo KAN het erger worden wanneer je er niets aan doet. En misschien dat er anderen zijn die er op dit moment last van hebben, dus daarom reageer ik toch maar even.
Ik ben naar een psycholoog geweest, moest oefeningen doen die ik toen heel erg eng vond, alleen naar winkels, alleen in de metro, in 't begin alleen een rondje om m'n huis lopen. Maar ook oefenngen waardoor ik die gevoelens express opwekte, zoals een paar minuten op een plek 'rennen', door een rietje ademen, ronddraaien op zo'n bureaustoel, heel simpel maar dit hielp wel. Ik moest ook ontspanningsoefeningen doen, 2x per dag en ik denk dat dit nog het beste werkte.
Ik moest inderdaad ook een sport gaan doen die ik leuk vind en hardlopen helpt inderdaad goed. Ik ging twee keer in de week een half uurtje hardlopen.
Ik had vaak een soort van 'duizelig ' gevoel, trillen, hardkloppingen,mn handen werden klam, het gevoel alsof ik in een film leefde, heel gek en eng. Ik had ook last van spanningshoofdpijn.
Er zijn wel veel sites over ok, o.a.
http://www.paniekaanval.nl en er zijn een hoop boeken over te krijgen. Ik heb er twee die mij erg geholpen hebben toen, vooral: 'leven met een paniekstoornis' van Fred Sterk en Sjoerd Swaen.
Het belangrijkste vond ik om door te krijgen dat er niets gebeurde en dat de angst vanzelf weer overging. Ik was altijd bang dat ik zou flauwvallen of iets dergelijks door dat duizelige gevoel, maar zoiezo KAN DAT NIET want bij een paniekaanval gaat je bloeddruk omhoog en wanneer je flauwvalt is je bloeddruk heel laag. Er zijn ook een hoop sites voor en door mensen met paniekaanvallen, ik mailde toen met een aantal mensen die hetzelfde doormaakten als ik en dat helpt zoiezo, het idee dat je niet de enige bent.
En remember: the worst fear to fear is the fear itsself
Veel liefs, Deniece