Lieve mensen,
Ik heb er zo'n moeite mee om mijn balans te vinden in het
spirituele en mijn leven. Het zit er nou eenmaal maar de laatste
paar weken ben ik te ver doorgedraaid, omdat er alleen maar dingen gebeurde. Ik voel me zwaar depressief, jankbuien, moe, tja........
ik lijk wel levensmoe.
Ben ik ermee bezig ga ik te ver, Ben ik er niet meer mee bezig, voel ik mij
ongelukkig omdat ik weer te gesloten ben.
Mijn staat nu?? tja............
op!.
Ik moet maar eerst aan een stabiele basis gaan werken denk ik.
Nu heb ik weer de neiging om al mijn deuren weer op slot te gooien.
Ik ben zo verdrietig. Ik heb het gevoel alsof ik dwaal in het heelal en de weg naar huis niet kan vinden. Het rare is dat ik nooit het gevoel heb gehad dat ik thuis was. De ene drug naar de andere niks gaf me dat gevoel. Dit heb ik eingelijk mijn hele leven al.
Vaak ben ik gewoon verdrietig en wensde ik dat ik terug mocht naar het universum naar huis. Maar ik ben nu hier! Waarom maak ik het mezelf altijd zo moeilijk? Ik kan dan zo boos worden op mezelf.
Ik heb al een afspraak gemaakt met een healing therapeut. Dat is dan wel positief.
Ik kan dit niet alleen. Ik maak mezelf ziek. Ik erken wel mijn probleem welke zich telkens herhaald, ik moet dingen gaan afsluiten en klaar maken voor de verandering die gaat komen. Ik ben het zat om telkens weer in het zelfde visieuze circel rond te hangen.
Sorry voor mijn gezeur, ik ga nu eerst even een flink potje janken en in mijn dagboek schrijven.
Dankje wel dat ik dit even kwijt mocht.
Liefs brenda