Hey Lieve allemaal!
Ik hoop dat jullie mijn verhaal even willen lezen en me kunnen helpen!
Zelf kom ik er echt niet meer uit
. Alvast bedankt!
Ik voel me al heel erg lang down. Niet zo bijzonder natuurlijk. Dat heeft
iedereen wel eens. Maar er is bij mij gewoon géén reden voor. Het lijkt wel alsof ik iemand anders ben geworden, iemand die ik haat
.
Al maandelang kan ik heel erg slecht slapen, soms lig ik tot 4 uur s'nachts wakker. Ik lig dan maar te denken aan alles wat ik fout doe, alles
wat ik zou hebben moeten doen. Of ik huil mezelf in slaap. Soms denk ik
aan helemaal niets.
Van buiten lijk ik heel gelukkig. Op school heb ik goede cijfers en het gaat prima, met mijn paard gingen de wedstrijden heel erg goed, ik heb een prima sociaal leven, tenminste, ik heb genoeg vrienden, ga vaak uit etc.
Nooit iets traumatisch meegemaakt, goede thuis situatie helemaal niets mis met mijn leven. ik weet het echt niet meer,
ik haat mezelf zo erg, ik kan er niet meer tegen!!!
Ik was altijd iemand die door iedereen als super positief werd gezien, ik lachte altijd, vond iedereen oprecht aardig etc. Nu moet ik toneel spelen
om aardig te doen..... hoe kan ik in godsnaam van mensen houden
als ik mezelf niet eens lief vind? Mensen merken dat maar het kan
me geen barst meer schelen wat ze nou van me denken. Voor mijn gevoel zijn ze me liever kwijt dan rijk en ik geef ze groot gelijk
.
Ik zie geen toekomst meer voor mezelf, ik vind mijn lichaam te dik, mijn karakter/persoonlijkheid niets, mijn manier van doen niets...
Heus ik probeer op alle mooie dingen in het leven te letten, ik geniet van een vogel die fluit, een nieuw knopje aan de bomen, de glimlach van een kind, een avondje uit. Maar toch, onlangs dat ik dat allemaal zie ben ik futloos, ik ben het plezier in het leven verloren....
Ik ken mezelf niet meer ik wil niet meer leven zo
....
Wat is dit
Waarom kan ik niet weer gewoon gelukkig zijn zoals vorgaande jaren?
Heel erg veel liefs, en bedankt voor het lezen van mijn verhaal,
Susanna