Lieve iedereen,
Het is een lange tijd geleden dat ik hier op het forum heb gezeten. Maar nu wil ik graag mijn vraag hier neerzetten. Sommige van jullie zitten misschien in hetzelfde schuitje en zouden hun ervaringen kunnen delen, ik zoek hulp. Een luisterd oor....
Ik heb altijd al heel erg gehad dat ik vaak aan de dood dacht, niet zozeer in het kader van het suicidale, maar meer op de manier dat ik graag hier weg wil. Dit is een beetje begonnen op mijn 6e, 7e levensjaar denk ik. Ik heb mijn moeder in die tijd ook vaak gevraagd, over hoe het zal zijn daarboven. 'Stemmen' in mijn hoofd zeiden, het is daar mooi, en daar heb je rust. Mijn moeder antwoorde altijd eerlijk: Ik weet het niet, het lijkt me erg mooi en rustig daar.
Nu ben ik inmiddels 19 jaar oud, en nog altijd zitten mijn gedachten bij de dood. Het trekt me, en ik lijk soms net sterk genoeg om niet te gaan. Het is net alsof ik zo mijn lichaam zou kunnen verlaten.... zo voelt het ook.
Ik heb het niet echt heel erg makkelijk gehad in mijn leven, nog maar 19 en al teveel meegemaakt. Dat maakt het voor een mens ook niet echt gemakkelijker. Misschien dat ik hierdoor nog wel liever wil gaan.
Ik heb een vriend, al een gehele tijd en ik woon samen. Daar ben ik allemaal heel gelukkig mee. Maar dit huis is als een molensteen om mijn nek. De persoon, zijn beste maatje destijds, heeft een aantal maanden terug zelfmoord gepleegd. Zij is degene die dit huis heeft geschilderd, alle meubelen uitgezocht... Ze hebben vaak ruzie gehad, hele erge ruzie. En ik heb altijd het gevoel dat dat nog hier rondhangt. Dat maakt het ook moeilijk.
Nou heb ik een tijdje terug op een paranormale beurs zitten praten met een vrouw over nieuwetijdskinderen. Zij gaf er ook coaching voor, als beroep. Het was een heel goed gesprek, en ik leerde meer over nieuwetijdskinderen. (zelf ben ik ook een van de nieuwetijdskinderen). Ze zij al in de eerste minuten, dat het licht mij heel erg aantrok. Dat ik het liefste daarheen zou willen gaan.
Dat zelfs zij het direct zou zeggen, had ik niet echt verwacht. Is het dan zo'n sterk signaal die ik afgeef, op mensen die het 'verstaan'. Die of er gevoelig voor zijn, paranormaal etc. Is het voor hun dan zo gemakkelijk om te zien wat er in mijn hoofd om gaat?
Ik voel me momenteel helemaal niet goed, en het gaat ook de verkeerde kant op, lichamelijk en geestelijk. Ik zit al te denken aan Maatschappelijk werkster, maar ja zal ik daar goed zijn? En iets anders... het kost allemaal bakken met geld. En dat kan ik niet missen. We kunnen net brood op de plank krijgen....
Heeft iemand tips, zijn/haar verhaal, gewoon een antwoord.
Liefs, Antoinette
_________________ ***Een klavertje vier moet je niet zoeken, je kunt hem vinden als je geluk hebt ***
|