Ik weet precies wat jullie bedoelen! Ik ervaar dit gevoel (gelukkig) nog maar iets van een jaar en
ben er als het ware 'de strijd mee aangegaan'.
Aan het beschrijven van 'wat ik allemaal heb', hebben jullie toch niet veel aan. Dus ik
ga wat tips geven die voor mij helpen
.
1. Wat voor mij heel veel helpt is tekenen! Omdat je door te tekenen, je op een simpele manier
focust op wat je aan het doen bent, heb je niet veel tijd om na te gaan denken over 'ik voel me
niet aanwezig'. Dit lost de boel niet op, maar is wel fijn als je echt even zat van jezelf en die stress van
'wat is er met me aan de hand en waarom houd het niet op' bent!
2. Rust, probeer met jezelf weer in contact te komen. Dit kan simpelweg niet gehaast. Er zijn meerdere
manieren om met jezelf in contact te komen, praat over jezelf tegen bijvoorbeeld een vriend of vriendin. Wat
ik vaak zeg is:'ik moet even wat kwijt, heb je even tijd voor me? Het klinkt misschien wat vreemd wat ik
ga vertellen, maar misschien kun je me helpen en zoniet, dan ben ik mijn verhaal weer even kwijt'.
Werkt echt! Vaak merk ik ook, dat als ik aan het praten ben, ik weer achter dingen kom!
3. Accepteren, als je, je alleen maar irriteert aan jezelf dan kom je helemaal nergens. Dit is misschien
makkelijk gezegd, maar probeer het in je achterhoofd te houden. Zodra je 'accepteert' wat je hebt, kun
je vanuit daar weer verder werken naar 'herstel'.
4. Bedenken wat haalbaar is in je herstel, dus duidelijk voor jezelf zijn. Wat zeker is: je gaat nooit meer
je oude 'ik' zijn. Simpelweg omdat, je op je weg naar herstel een nieuwe 'ik' creëert. Je leert veel nieuwe dingen
en krijgt meer kennis van jezelf en van het leven. Sommige kennis daarvan had je 'oude ik' niet!
Ik hoop dat dit helpt! Blijf niet in een hoekje zitten, maar ga werken aan jezelf! Je kunt hulp van
psychologen krijgen alleen zij gaan het niet voor je doen, je doet het nog altijd zelf. Die
kracht heb je! Alleen je moet leren hoe je erbij komt. Het is mogelijk!