Hoi jongen15,
Lekker late reactie van mij,
Maargoed, ik en mijn moeder bekvechten ook om de kleinste dingen (vaak dan), zeker nu ik al niet veel aankan.
En dan gaat het maar om iets simpels als bijvoorbeeld grashalen voor de cavia's ofzo.
Anyways, als ik een woordenwisseling met moeders heb gehad ga ik 9 van de 10 x klagen bij mijn vader over 'hoe ze nou weer bezig is geweest'.
Bij ons gaat het voornamelijk zo ; Mijn moeder slaat een toon tegen mij aan die mij niet aanstaat, en ik wil dat dan weer 'overheersen' door harder te praten.
Achteraf praten we er ook altijd wel over zodat we weten hoe het eigenlijk had moeten zijn en ook is het wel om tot een conclusie te komen. (of dat gaat vanzelf..kan ook)
Maar vaak helpt praten wel een heleboel. En je hoeft niet altijd te zeggen "Ja maar het is JOUW schuld"(wat nog al vaak voorkomt)..het kan ook wel eens aan jezelf liggen. en dan probeer ik niks te verwijten..maar je moet je fouten ook zelf in kunnen zien.
En ook tussen de ruzies of wat dan ook door ; Lekker praten. Ga gewoon op de bank zitten en praat over alledaagse dingen. het hoeft niet over problemen te gaan..
Maar het kan je wel wat rust bezorgen  als je bijvoorbeeld vraagt aan je moeder hoe haar dag was , of wat ze heeft gedaan. En ze reageert daarop en jij zegt bijvoorbeeld , als het schoonmaken is geweest "Goh het glimt weer " of iets dergelijks..dan voelt zij zich ook geaccepteerd.
Nu zeg ik trouwens niet dat het bij jou een en al knudde is hoor  begrijp me niet verkeerd.
Onthoud trouwens wel dat als je harder gaat roepen of zelfs schreeuwen, dat mensen dan juist een afkeer van je krijgen..en dat is nou net wat je niet wilt neem ik aan 
|