Ja, te gek he...
Verbaas me ook elke dag weer opnieuw dat we dit mogen meemaken...!
Echt bijzonder...
Voelde me vandaag ietsje minder.. Wat ochtendmisselijk... Stond op het werk met een collega te praten en ik kreeg echt maar de helft mee... Ik was bang dat ik daar ter plekke zou gaan overgeven gewoon...pfff... Maar goed, gelukkig zijn mn gedachten heel sterk ( toch handig als je in het verleden veel hebt gemediteerd) en kon ik me goed richten op zaken als ademhaling en in het hier en nu blijven ipv me te richten op doom scenario's ...
Ook merk ik dat ik erg emotioneel ben met vlagen... Ik werk nogal met een pittige doelgroep ( psychiatrische ex- gedetineerden) en zaken die ik normaal makkelijk kan blokken ( ook energetisch) komen nu als een stortvloed over mee heen... Op het moment zelf kan ik er goed mee omgaan... Maar na de sessie heb ik echt effe een momentje nodig... Ik ben nu wat minder aan het werk ( door tijdelijke schuivingen op het werk) dus dat komt me goed uit...
Maar soms vind ik het best moeilijk hiermee om te gaan... ( oew god, ik stel me kwetsbaar op, dat is nieuw voor mij... zie maar wat zwangerschaps hormonen met je doen...
)
Ik doe mn best, leef met de dag en denk dat ik gewoon moet accepteren dat ik nu niet zoveel kan geven als normaal, omdat een deel van mij bezig is met iets anders heel belangrijks... fysiek, een kindje maken, maar ook psychisch me voorbereiden op het moederschap...
Ook merk ik dat ik het heeel moeilijk vind de zwangerschap nog stil te houden op het werk. Ik wil bewust wachten tot we drie maanden ver zijn ( omdat dan de kans op een miskraam sterk gereduceerd is). Maar ook omdat mijn functie nog niet vast ligt... Het kan dus zo maar zijn dat ze me eruit kieperen wanneer ze horen dat ik zwanger ben...
Tuurlijk, officieel mag dat niet in nederland, maar het zou ze niet slecht uitkomen in het kader van bezuinigingen...
( truitje als je dit leest; dit is mijn puist...
)
Ik vind het dubbel... aan de ene kant geniet ik vollop van dit grote kado wat ons gegeven is... Aan de andere kant maak ik me zorgen om alles wat nog komen gaat en dat ik ( wanneer ik op mn kwetsbaarst ben) me niet kan verweren of vechten voor wat ik waard ben...
Want helaas wordt je als zwangere vrouw in Nederland nog veel te vaak als een gehandicapte of een geldklopper op de arbeismarkt gezien... Waar ik me behoorlijk kwaad om kan maken... Ik heb niet voor niets mijn studie gedaan en mij geprofessionaliseerd in hetgeen ik nu doe...
Zo, dat moest er even uit...
Liefs, binnenspiegel...