Lieve Lieve Tut,
Ik vroeg me ten eerste af waarom je verdrietig was. Want dat viel me direct op.
Ik vind mensen in hokjes duwen zoiezo al niet kunnen. En we hebben in deze maatschappij veel hokjes. Ik ga ze niet benoemen want dan zijn mensen zoiezo op hun tenen getrapt of voelen ze zich aangesproken.
Ik ben 33 meid dus relativeren lijkt me enigszins wel een must. Voelde ik me aangesproken of geirriteert door jou post ja. Omdat nogmaals en ik blijf erbij respect voor de medemens zijn gevoel gedachten gang verhaal religie enz.... is nodig en start altijd bij onszelf nooit of te nooit bij een ander. Even geheel terzijde dit maar man in the mirror is het mooiste liedje daarvoor...
Ik ben van persoon een gever geen zuiger. Ik geef mezelf leeg dus dat is een andere kant van hsp... Ik heb inderdaad ook de bekende kwaaltjes maar helaas ben ik aards genoeg om het feit te kunnen relativeren en dat we moeten gaan werken en moeten omgaan met hoe de maatschappij is de dag van vandaag. Zit ik graag thuis alleen om te rusten, ja hoor vind ik zalig....
Vind ik druktes hatelijk zeer zeker, ik winkel nooit in de solden zelfs niet voor het verschil van 10 euro...
Overdenk ik alles wat mensen me zeggen of de indruk ze me geven, uiteraard maar dat ligt omdat ik geen goed zelfbeeld heb want anders was ik dat kwaaltje allang kwijt....
Je hebt altijd mensen die over alles iets kunnen maken maar dat is in het geheel zo van de mensheid niet enkel hsp ers. Ergerlijk ja mss wel maar ik stoor me er niet aan. Want er is een gezegde wat ik steeds in mezelf herhaal als ik zo een mensen tegenkom....
Uiteindelijk is het triestig voor die persoon zelf en kan die persoon er ook niks aandoen. Want wat er niet inzit kan je helaas ook niet uit een mens halen en dat moet knap lastig zijn voor die persoon om zo te leven.....
En ook iets dat me nog stoorde in je laatste antwoord is... Dat die meid nog NIKS meegemaakt heeft....
En dit is echt met heel veel liefde gezegt Tut....
Lijden en pijn kan je nooit of te nooit op een weegschaal leggen. Voorbeeld :
Ik heb al jaren geen ouders of familie meer. Dat is erg en soms eenzaam. Maar iemand die bijvoorbeeld zijn hond verloren heeft en enkel dat verdriet kent zal evenveel lijden als ik of pijn hebben qua eenzaamheid want voor hem was de hond mss ook zijn enige steun en toeverlaat. Dus al die persoon weken huilt om het verlies van zijn hond is dit perfect mogelijk.
Mensen lijden en hebben pijn met verschillende situaties.... Maar daarom is het niet meer of niet minder dan andere pijnen van een ander persoon. Eens je het zo kan bekijken heb je ook een heel andere kijk op jou omgeving en begrip ervoor....
Ik kijk uiteraard uit naar jou reactie want ik heb wel degelijk enorm respect voor jou Tut anders deed ik de moeite niet om te antwoorden
En een hele dikke late knuffel voor jou verdiet van 09/05
Hopelijk al iets beter