|
|
Heey allemaal !!!, (paul over dit stuk had ik je verteld  )
oke, hier even iets dat ik even kwijt moet!
Vandaag werd ik op school opgebeld door mijn moeder. Ze zei dat het niet zo goed ging met mijn opa(vader's kant) en of ik gelijk kon komen als ik afscheid wou nemen! Ik met de bus naar het huis van mijn opa en oma(duurde zo'n 2 uur).
Uiteindelijk daar....
Mijn familie van mijn vaders kant is nogal...gesloten...laat ik zeggen: ze stoppen de emoties weg. Mijn familie van mijn moeders kant is totaal het omgekeerde daarvan.
In ieder geval, toen ik daar kwam zaten ze daar allemaal bij het bed van opa. Hij heeft vanaf z'n 8ste gerookt en 2 keer een hartaanval gehad, dus is zijn lichaam zo langzamerhand op aan het gaan. Plotseling is de sfeer die normaal bij de familie aanwezig is (houd je stoer, laat geen gevoelens zien) totaal verdwenen. Nouja verdwenen bij mijn oma en 2 ooms. Mijn vader heeft kennelijk altijd moeite bij dit soort dingen. Hij is een soort van zeedier. Hard van buiten, zeer zeer zacht van binnen. Ikzelf ben nog nooit door die hardheid van hem gekomen. En eigenlijk kan ik op dit moment maar 2 mensen aanwijzen die dat wel konden, ooit. Zijn eigen ouders. Op een gegeven moment, terwijl ik naast hem zit, vraagt hij om een kroket. Ik snel mijn jas aan doen, terwijl muntjes en briefgeld me worden toegestopt door mijn ooms, en op de fiets weg. Na een poosje ben ik bij de snackbar en bestel een kroket. 5 enorme minuten later met de kroket op de fiets terug.
Terwijl ik de kamer weer inkom, iedereen is aan het eten behalve opa, geef ik hem de kroket. Blij pakt hij de kroket vast(het ding is hartstikke heet) en eet hem op. Na een paar happen zegt hij "Lekker!!!" '
De dokter is gebeld en komt met de auto de straat ingereden. "Snel, dat ding opeten, t mag niet van de dokter" Mijn opa eet snel de paar laatste hapjes op. (niet t geloven, zelf nu luisterdde hij nog naar de dokter)
Nadat de dokter is geweest, hem 0,5 morfine heeft gegeven en mijn ooms en oma heeft vertelt hoe ze zijn medicijnen moeten geven, zitten mijn nichtje, oudste oom en ik in de kamer. Het verhaal van de laatste hartaanval komt weer op tafel. Plotseling zegt opa"De engeltjes hebben me in de steek gelaten."
"Die laten je heus niet zomaar in de steek hoor!" is hierop de reactie van mijn oom. Mijn oom, waarvan ik dacht dat hij zo vreselijk nuchter was. Kennelijk is er dus toch iets dat hem op dat idee bracht. Blij dat ik nu heb gemerkt dat zelfs de meest nuchtere mensen waarvan je verwacht dat zij totaal niet over dat soort dingen nadenken, toch een beetje......
Het gaat trouwens al veel langer slecht met mijn opa. Hij is al zo sinds december 2004. Voor dit alles was hij net als mijn vader 'anti emotie', maar sinds december hoor je hem veel vaker dingen zeggen waarvan je denkt "Jammer dat je die zekerheid niet hebt gevonden, je leeft al zo lang, hebt al zoveel geleden, jammer..." Toch heb ik nu het gevoel dat hij er op het laatste moment achter zal komen. Achter alles komt dat hij nodig heeft om te weten. Waarschijnlijk zal hij vanavond overlijden. Ik heb zo goed mogelijk afscheid genomen. Hij is de eerste van van mijn famie die zo dicht bij mij staat die overlijd.
Die angst om te overlijden....ik heb die bij mijn opa gezien. Hij begon mij plotseling te vertellen hoe alles was in zijn tijd. Alsof hij bang was dat ik (wij) dat allemaal zouden vergeten. Ik zal nooit vergeten wat hij allemaal heeft gedaan, niet alleen voor zijn familie, maar ook voor Nederland en anderen. Hij heeft zoveel meegemaakt en dat aan ons vertelt. Ik zou me kapot schamen als ik dat zomaar zou vergeten.
Toch, na alles dat hij heeft meegemaakt, lijkt het alsof hij bang is. Een man van ruim 70, die gevochten heeft in grote oorlogen, een familie heeft gemaakt, zijn hele leven heeft gevochten voor dingen die hij vond die nodig waren. Hij was een echte vechter!!!
Toch geeft hij mij het gevoel dat hij niet helemaal zeker is over wat hierna komt. Wat er met hem gaat gebeuren. Van huis uit is hij Christelijk, maar toch.......
Hij staat als het ware bij een grote poort, maar hij durft de drempel niet over. Er is niets om bang voor te zijn, weet ik, iedereen word goed beschermd en word heus niet hopeloos achter gelaten, maar ik wou dat meer mensen dat gevoel hadden.
Gewoon zeker zijn, vertrouwen hebben en vrijer kunnen leven 
Liefs Maartje 
Blessed Be to all!
|
|
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
