Citeer:
Naar mijn mening is de hele voor-wat-hoort-wat mentaliteit zeer destructief en egoïstisch.Wat is er mis simpelweg te geven aan mensen die wat nodig hebben?
Ik zeg niet dat je moet geven om er iets voor terug te verwachten.
Ik probeer het uit te leggen maar komt niet zo goed over lijkt me.
Ik probeer het nog een keertje en dan laat ik het varen
Wij zijn toch ook dankbaar naar ons gidsen of engelen of hoe je het ook wilt noemen. Als dit dan uit het ego komt hoeven we in principe dit niet meer te doen want ons ego moeten we laten gaan en leven vanuit liefde?!
Lijkt me gewoon logisch dat we dan mensen toch ook bedanken. Is het verplicht zeer zeker niet.Doet iedereen het nog veel minder, maar word het fijn ontvangen als je het doet ALTIJD. Dus wat is er dan mis met een dank u te zeggen als iemand je geholpen heeft of als iemand gewoon iets lief heeft gedaan. Ik vind het eerder verwaand om maar te denken dat het helemaal niet hoeft en redelijk onrespectvol naar de persoon in kwestie om het niet te doen.
Maar is volgens mij dan ook te zien hoe je respect zelf ervaart. Je kan op veel manieren respectvol zijn. Is ook afhankelijk hoe je die dingen ervaren hebt in je peuter kleuter en tienerjaren.
Citeer:
Als je iets geeft aan een ander omdat je een bedankje terug verwacht, dan ben je eigenlijk zelf aan het consumeren. Dat betuigt alleen maar van een laag zelfbeeld, of in ieder geval van het gevoel een leegte te moeten vullen.
Daar kan ik dan wel inkomen dat veel mensen en waaronder ook soms ik dingen doen om warmte te voelen van een ander. Maar ik vraag me dan af komt dit dan vanuit het ego is ben je gewoon op zoek naar warmte en aandacht. En als je daarmee een ander geholpen hebt en jijzelf voelt je er goed bij wat kan er daar dan fout aan zijn. Beiden zijn gelukkig en tevreden en dan valt er alleen maar goeie energie te speuren lijkt me.
Een voorbeeld:
Dus mijn mama is heel heel vaak ziek geweest van verschillende kankers. Echt je kan het jou niet voorstellen. Mensen vroegen steeds aan mijn mama van ja hoe is het lukt het wel een beetje. Enz....
Toen ik een jaartje of negen was vond ik persoonlijk dat mensen ook wel eens mochten vragen aan mijn zus en ik van hoe gaat het met jullie?Kunnen jullie ermee om?Kunnen wij iets doen voor jullie?
Als dit een verwachting uit mijn ego is dan zeg ik, ik ben blij met mijn ego want het maakt me bewust van wat mensen heel vaak vergeten. Als ik mensen ga bezoeken die ziek zijn of in een mindere periode zitten vraag ik altijd aan de mensen rondom hen hoe het met hen gaat. Komt dit dan voort uit mijn ego mss maar als ik daarmee een mens gelukkig laat voelen of even een moment van aandacht geef waardoor hij er beter van word lijkt het me al gelijk van waar en waarom ik het doe. Beiden worden we beter van.
Of mag ik dit zo niet bekijken dan?