klinkt me bekend in de oren...
toen mijn opa ziek was was mijn vader degeen die met hem naar het ziekenhuis gign enzo....
Maar toen mijn opa dood ging ware de andere er als de kippenbij om spullen enzo uit z'n huis te halen
Nog een voorbeeld is mijn zussen.
Zus 1: 37 jaar , gescheiden heeft zoiets met mijn moeder van stik maar. Ze wil ineens geen contact meer e.d....
Zus 2: 34 jaar.... bijna idem dito.. verplicht mijn moeder om haar te bellen.. mijn moeder mag niet zeggen als ze zich niet lekker voelt.. mijn moeder mag niet zeggen als ik eens iets leuks ofzo gedaan hebt want dat mag niet.. Het telt mevrouw alleen maar om ikke ikke ikke..bah!
Met oud jaar ook.. kwam ze even langs trapte bijna op haar lip.. ik ben even een blokje om gaan maken met mijn oppashondje.. kon er niet langer tegen wat een negatiefiteit.. jakkes
Gelukkig kon ik mijn hart luchten bij mijn vriend en lade de blijheid van gizmootje me op.. maar toch
Tis in elke familie denk ik wel het zelfde... dat er eentje voor alles opraaid.
Ik weet zelf ook dat als mijn ouders ooit wat gaan mankeren dat ik de enige ben die om hun zal bekomeren.. toen mijn moede rhet hartinfarct kreeg nam mijn zussen ook niet de moeite om even naar haar toe te gaan.. en dat terwijl ze bijna bij mijn zus bijna in de woonkamer lag!!!
Liefs rogue....
famillie.. wat heb je er soms aan he???
