watermeisje schreef:
geloof me heb ik al veel gehad en meg het niet om al bezig te zijn met dit soort dingen op je twaalfde
Veel meegemaakt of niet, ik ben het helemaal met Liesje eens. Ik wil je bij deze niet beledigen of aanvallen, juist niet. En Liesje wil precies hetzelfde.
Ik ben 17, en heb (naar eigen mening) ook best veel meegemaakt. Een klein voorproefje is bijvoorbeeld dat ik een zus met borderline heb, en ik chronische hoofdpijn heb. Altijd hoofdpijn dus, nu meer dan 7 jaar. En dat is nog maar een heel klein deel, er zijn echt nog veel ergere dingen gebeurd toen ik kleiner was. Voornamelijk kwam het door de bovenstaande dingen. Ik dacht, toen ik 15 was, dat ik de hele wereld aankon doordat ik die dingen heb meegemaakt. Ik was wel zo'n harde bikkel, en ik kon alles.
Niet dus. Je hebt als 12-jarig (of 15-jarig, óf 17-jarig) meisje gewoon de levenservaring nog niet om alles aan te kunnen, en vooral deze gaves niet.
En daarom heb je oudere mensen die je daarop kunnen wijzen. En natuurlijk is dat niet altijd even leuk, maar doe het er maar mee. Vaak doen ze dit omdat ze je willen beschermen.
Ik zal vertellen hoe ik de mist in ben gegaan, toen ik 15 was.
Omdat ik het gevoel had dat ik niemand had, ben ik meer gaan trainen in het enige wat me boeide, namelijk circus. Ik trainde officieel 11,5 uur in een doordeweekse dag, en iedere vrije minuut stond ik te jongleren, eenwieleren of te acrobatieken. In het weekend trad ik op. Ieder weekend. Geweldig, als je zo je emoties kwijt kon. Mijn ouders hebben me vaak genoeg gezegd dat ik niet zo veel moest trainen, maar ik deed er niets op uit. Dit was mijn uitlaatklep, en het was geweldig.
Totdat ik een beetje last van mn rug kreeg, maar dat weerhield me er niet van te trainen. Om een lang verhaal kort te maken: Ik heb mijn rug kapot getraint. Totaal kapot. En daar heb ik heel erg lang last van gehad, nu nog steeds. Na 2,5 jaar (vanaf het ergste moment) therapie en rare artsen, kan ik eindelijk weer fatsoenlijk de trap op lopen. En je wil niet weten wat voor luxe dat is. Door mijn rug kan ik geen circusschool doen, waar ik altijd van droomde. Laat staan wat dit voor effect had op het onderzoek van mijn hoofdpijn.
Het heeft heel wat voor me verpest. En ik kan niemand de schuld ervan geven, behalve mezelf. Ik geef het niet graag toe, maar mijn ouders hebben me meerdere malen gewaarschuwd niet zoveel te trainen, en het wat rustiger aan te doen. Ik had dit kunnen voorkomen, maar omdat ik niet luisterde is het totaal mis gegaan.
Mijn ouders wijzen me nog regelmatig op dingen die ik kan veranderen. En daar luister ik heus niet altijd naar, maar ik hou er wel rekening mee. En ik vind het erg fijn dat ze dit doen.
Wat ik nou met dit hele verhaal probeer te zeggen is dat mensen je hier willen waarschuwen. Deze gaves kunnen erg gevaarlijk zijn, en als 12-jarig meisje, zie jij inderdaad deze gevaren nog niet. Mensen met meer levenservaring wel, en die kunnen je erop wijzen.
Luister er alsjeblieft naar, want het kan echt mis gaan. Op welke manier dan ook, misschien iets wat je helemaal niet verwacht. Ik weet niets van kinese-gaves, dus ik kan je hierover geen raad geven. Alleen dat je soms je oren open moet zetten voor een beetje kritiek, want het kan je heel goed helpen. Ookal is het niet altijd even leuk.
Ik heb nu net een paar heel erg persoonlijke dingen verteld, die ik anders nóóit zo zal zeggen. Ik hoop dat je er iets uit kan halen wat je kan helpen.
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
.
).
