Door mijn spirituele ontwikkelingen de laatste maand(en) ben ik veel zelfverzekerder geworden. Dat heeft z'n effect op hoe ik mensen benader en hoe ik met ze omga.

Feitelijk heb ik de ervaring dat mijn sociale vaardigheden dermate zijn gegroeid dat ik elke vriendschap kan sluiten die ik wil of elke liefde kan krijgen die ik wil. Niet stante pede - niet onmiddellijk. En misschien ook niet binnen 40 jaar. Maar ik heb het gevoel dat ik met iedereen een ontwikkeling in gang kan zetten, als ik dat wil, die uiteindelijk ooit resultaat oplevert.

Niet met iedereen, maar ik wil dat ook niet met iedereen. Maar met genoeg mensen.

Omdat ik het gevoel heb dat ik alle vriendschap, liefde en seks kan krijgen die ik wil, interesseert het mij niet meer of een enkeling mij afwijst. Ik vertrouw op mijn eigen vaardigheden. En ik 'weet' dat ze mij resultaat opleveren.

De afgelopen maand lijk ik veel positiever, spontaner, zorgzamer te zijn geworden. Mijn communicatie naar vrouwen / meisjes is seksueler geworden, of gewoon minder a-seksueel. Natuurlijker, ongeremder. Ik ga sneller op mijn doel af. Ook al is het niet expliciet seksueel, en soms misschien wel. Soms is het gewoon zorgzaam, of behulpzaam, of geinteresseerd, en een enkele keer zal het expliciet zijn. Maar het seksuele ligt er vaak in. Wat ook niet vreemd is, we zijn seksuele wezens.

Het resultaat interesseert me niet. Een leuk contact is een leuk contact, of je er iets mee bereikt of niet. Of het doel nu bereikt wordt in één week of in 20 jaar, dat interesseert me niet. Want ik volg gewoon mijn hart, en ga af op de mensen aan wie ik mijn hart wil geven, bij wijze van spreken. En dat kunnen er heel veel zijn.

Ook gewone contacten met jongens die ik eerder heb afgewezen of op een afstandje heb gehouden, ga ik nu plots aan. Ik heb meer liefde te geven en voel me nu fijn in een relatie waar ik me voorheen ongemakkelijk in zou hebben gevoeld. Ik kan voor meer mensen een vriend zijn.

Op het moment leef ik nog geisoleerd in huis, zodat mijn contacten en mijn 'proefterrein' vooral internet contact is. Daar ontmoet ik mensen, en ga ik op meisjes af.

Wat is jullie idee ervan als je dit zo hoort? Mooi? Lelijk? Mensen zijn snel geneigd seksuele grappen of toespelingen te bekritiseren, alsof het geen plaats moet hebben in de publieke ruimte, zoals bijvoorbeeld op dit forum. Ik moet zeggen dat ik erg angstig ben om mezelf te zijn, af en toe. Bang voor afwijzing ben ik niet meer, maar bang voor 'aanval' nog wel! En wellicht bang voor uitsluiting of het krijgen van een slecht imago (wat zou leiden tot oordeel en veroordeling).

In het echt is wel heel wat anders dan op het internet. Kost veel meer zelfvertrouwen
Maar dit is mooi om te horen, goed dat je meer zelfvertrouwen hebt.
Alleen klinkt het hier en daar een beetje alsof je met seksgrapjes op vrouwen afloopt, wat natuurlijk meestal geen goed idee is.

Dat snap ik, maar in het echt komen angsten aan bod die niet te maken hebben met afwijzing zozeer (van je persoon) maar met afwijzing van aspecten aan je persoon, dus oordeel, aanval, disrespect, minachting, dat soort dingen. Om daar in te groeien moet je al die patronen onder de knie krijgen en steeds sterker worden. Want zolang je dat niet hebt zul je in veel situaties het onderspit delven en bang zijn om iets te zeggen of niet de juiste dingen weten om te zeggen.

Maar mijn zelfvertrouwen is meer basis, ik merk geen behoeftigheid meer in mezelf naar vrouwen toe bijvoorbeeld. Nou ja moet eerst maar eens wat vaker naar buiten .

Nee ik stap niet op vrouwen af met domme grapjes, maar laatst in Wie is Wie maakte ik een grapje tegen zo'n meisje wat door een paar mensen werd afgekraakt maar wat ze zelf niet erg vond en we hebben daarna nog een paar PM uitgewisseld alleen ze is niet meer online geweest volgens mij... Maar het ging allemaal in een goeie sfeer en het was een leuke manier om contact te maken. Toch hebben mensen er dan allemaal aanmerkingen op.

--

Ik merk dat ik schuld uitdruk omdat ik me schuldig voel omtrent seks(ualiteit). Ik associeer (onbewust) seks met schuld. Daarom krijg je het idee dat ik 'zondige' dingen doe (wat in mijn ervaring ook zo is).

Het inderdaad niet de bedoeling dat je mensen die nieuwe zijn op het forum overvalt met seksueel getinte opmerkingen. Dan kan ik die mensen die daar opmerkingen over maken goed begrijpen, het is niet de bedoeling dat je mensen wegjaagt.

Dat we seksualiteit met schuld associëren zit nu eenmaal in onze cultuur ingebakken. Niet al te veel van aantrekken. Doe je ding, de ander doet het zijne/hare, en dan loopt het wel. Of niet, en dan loopt het gewoon maar niet.

Niets mis mee, integendeel.

Destijds in dat 'Wie ben ik'-topic zag ik niet iets verkeerds in jouw woorden hoor.

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust

Wel nu gooi je dus mijn schuld rechtstreeks terug in mijn gezicht .



En dit bevrijdt me juist van schuld .

@Mirror.

Tsja ik heb mijn zelfvertrouwen niet opgebouwd het is gewoon gekomen als gevolg van spirituele groei.

Het is rechtstreeks het gevolg geweest van de dingen die ik in mijn Wie is Wie topic heb geschreven aan de hand van Guido's lezing.

Daarna is er een ontwikkeling geweest die ik niet goed kan duiden maar die wel tot het huidige heeft geleid. Dat heeft dus een paar weken geduurd.

De reden dat ik geen onzekerheid meer heb is mijn liefde voor alle mensen. Als ik op iemand afstap, doe ik dat niet om iets van die persoon te krijgen. Als ik op een meisje afstap, doe ik dat niet om seks te krijgen. Het gaat mij om de héle persoon. Ik wil die persoon als geheel. Ik wil die persoon aanvaarden zoals ik weet dat ik aanvaard ben. Juist door dat te doen, weet ik dat. Mijn zelf-aanvaarding komt niet uit de lucht vallen: ik krijg terug wat ik geef. Ik zie in mezelf wat ik in anderen zie. Ik weet dat ik anderen voor me kan winnen omdat ik mezelf niet achterhou. Ik verwacht niet wat ik zelf niet geef.

Maar er is wel iets nieuws aan het licht gekomen... ik lijk nu een enorme honger te hebben naar liefde. Misschien heb ik het nooit gekend. Maar op het moment dat ik mijn liefde verklaar, is er een angst in mijn hart dat ik het niet terug krijg. Ook heel menselijk. Ik wil die liefde nú. Al het andere kan me gestolen worden, maar dit niet.

Toch voel ik me niet behoeftig, omdat er niets is wat je kan doen om liefde te krijgen. Seks kan je proberen te winnen. Je kan slijmen of aardig doen of spelletjes spelen of wat dan ook. Maar liefde kan je alleen winnen als je alle behoeftigheid opgeeft. Als je niks probeert te krijgen, want als je dat doet, dan geef je niet volledig.

Mijn hart gaat de laatste dagen van vol vertrouwen naar bedroefd naar vol vertrouwen en weer terug.

Lol ik begin depressief te worden. M'n hele leven heb ik nooit ook maar één depressieve gedachte gehad en nu beginnen ze langzaam te komen. Vanwege mijn situatie. En het feit dat m'n hart is opengegaan.

Ik weet niet zo goed hoe verwachting werkt...

Want als je geeft zonder verwachting dan krijg je het waarschijnlijk wel terug! Maar als je geeft met verwachting dan voelt de ander zich misschien in een hoekje gedreven ofzo en vindt het dan weer moeilijker om te geven.

Kwee nie... het is ontzettend fijn om van meerdere mensen te houden op een seksuele manier. En met die paar mensen zo'n relatie te ondergaan. Ik zou nooit meer tegen één ervan kunnen zeggen: ja ik kies helemaal voor jou, en sluit al die andere meiden af.

Voor mij zou dat een soort verraad aan de liefde zijn...

Ik zit me nu af te vragen of het voor een mens überhaupt mogelijk is om te geven zónder enige vorm van verwachting. Een zekere quid pro quo lijkt me in elk geval wel gezond in het leven.

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust

Hm ja kwee nie.

Ik denk ten eerste dat als je geeft, dan de ander dan meestal wel geneigd is om terug te (willen) geven. Dus of je nou een relatie hebt met verwachtingen hebt of zonder, het ziet er wat dat betreft in beide gevallen hetzelfde uit. Je zal geen relaties aantreffen die onbevredigend zijn voor een van beide partijen.

Iedere relatie of sociale interactie, is een bepaalde wisselwerking. In de meest korte vorm is het, groet iemand en 99% van de mensen zal terug groeten. En dat wordt ook verwacht.
En des te verder een sociale interactie gaat, des te meer krijgen alle betrokkenen verwachtingen. Liggen de verwachtingen op een lijn, dan bouw je een bepaalde vorm van relatie op.wat dan ook weer meer verwachtingen schept.
Daarom is iedere sociale interactie afhankelijk van ieders verwachtingen. Doe je iets wat iemand niet verwacht, kan dat gezien worden als origineel, of als verkeerd. Bijvoorbeeld de kritiek die je kreeg na een bepaalde opmerking, van andere mensen die het lezen.

Maar vergeet niet dat een fysieke interactie ( iemand in het echt aanspreken) heel wat meer vergt, om een indruk te maken, dan een opmerking op het internet. Daarnaast kan dit ook een onderdeel zijn van je persoonlijke ontwikkeling, bijvoorbeeld meer zelfvertrouwen omdat je simpelweg ouder en volwassener aan het worden bent.

Met vriendelijke groet
Sinaya

_________________
Welcome in the darkness.
Candy is on the table on your left

Ja daar heb je gelijk in hoor, dat in het echt zoiets heel wat meer vergt.

Ik heb ook een gebrekkige verbeelding, waardoor internet contact voor mij een soort ingeperkte versie is van de realiteit. Misschien is dat voor iedereen wel zo. Ik merk dat ik nog *bijna* net zo'n sociaal zwak persoon ben als eerst, maar er is toch wel íets veranderd.

Ik word me bijvoorbeeld voor het eerst bewust dat ik relaties aan ga met mensen waarbij ik me onder iemand opstel. Dat deed ik waarschijnlijk altijd al, maar nu ben ik me er van bewust, en vind ik het niet fijn.

Kortom je word zelf bewust. Een normaal onderdeel van ouder worden

_________________
Welcome in the darkness.
Candy is on the table on your left

Wel er zijn toch wel zinnige dingen veranderd hoor.

Ik voel voor het eerst bijvoorbeeld mijn hart(!).

En dat het normaal is wil niet zeggen dat er niet veel bij komt kijken .

dat valt nog steeds onder bewust zijn van jezelf. En dat zegt niet dat het geen big deal is juist het tegendeel. Ik denk dat er zat mensen zijn die net zo zelfbewust zijn als een deurklink. Dus wees er blij mee

_________________
Welcome in the darkness.
Candy is on the table on your left

elke keer denk ik dat ik een hele stap heb gemaakt en dan blijkt dat ik 2% ben opgeschoten .