Hoi allemaal,

Ik ben nieuw op dit forum dus ik zal me eerst even voorstellen:
Naam: Piya, meisje van 16 (bijna 17 ) uit Den Haag, bijnaam: Pip.

Ik was eergisteren met een vriendin naar Zoetermeer gegaan om een
vriend van ons daar te ontmoeten, deze vriend speelde drums in een
orkest dat die avond in een kerk zou optreden. We hadden een plaatsje
in de kerk gevonden en zaten een beetje in het programmaboekje te
lezen, toen ik voelde dat er iemand aan mijn kant op de bank kwam aan-
schuiven. Toen ik twee seconden later mijn hoofd in die richting draaide,
zag ik tot mijn verbazing niemand zitten. Ik zei tegen mijn vriendin dat ik
er haast van overtuigd was dat er iemand was komen zitten, en zij had
precies hetzelfde gedacht en was even verbaasd over het feit dat ze nie-
mand zag zitten. Mijn oog viel op het 'knielkussentje' van de plek links
van mij, dat heen en weer schommelde, terwijl de anderen allemaal stil
hingen en ik het onmogelijk had kunnen aanraken. Ik ging zelfs aan mij-
zelf twijfelen, maar ik kon het toch echt niet hebben aangeraakt: ik had
mijn benen stil gehouden, en de afstand was sowieso te groot.
Ik ben aardig ruimdenkend en stel nooit gelijk iets uit, dus dacht ik aan
een of andere entiteit, die aanwezig zou kunnen zijn. Ik keek mijn vriendin
aan en zij dacht blijkbaar hetzelfde, dus we zaten een beetje zenuwachtig
te lachen .. Ik dacht eraan dat je het meestal koud krijgt als zoiets
aanwezig is, dus ging ik erop letten of ik het misschien ook kouder kreeg.
Inderdaad kreeg ik een koude rilling, maar ik denk dat dit gewoon het idee
is. Ik wil mezelf niet voor de gek houden, dus houd ik die rilling in twijfel,
maar het sterke gevoel dat er iemand aan kwam schuiven op de bank en
het rare heen en weer geschommel van dat enige knielkussen, het lijkt
me niet ondenkbaar als er inderdaad toch iemand aanwezig was. Ik heb
het er verder niet meer met mijn vriendin over gehad.
Ik heb deze ervaring ook aan mijn ouders verteld, en ze zeiden dat het
inderdaad helemaal niet ondenkbaar was. Van die (soort van) bevestiging
zat ik weer te rillen, want ik wilde er toch op een of andere manier niet
aan geloven. Al ben ik altijd geinteresseerd geweest in dit soort zaken.

Ik ben toch wel blij dat ik dit heb meegemaakt, ik had nooit gedacht dat
ik er zo dichtbij zou komen te staan.

Wat vinden jullie van dit verhaal? Is het ondenkbaar, volgens jullie?


Groetjes, Pip.

Ondenkbaar zeker niet.
En ik denk dat je idd gelijk hebt
Nooit aan jezelf twijfelen. Wat je ziet en wat je voelt. Als je zeker weet dat je het voelt of ziet natuurlijk.
Die rilling, ja, dat kan wel zijn omdat je dat in je hoofd had.
Maar zoals jij de rest beschrijft, daar zou ik niet over twijfelen hoor

_________________
"Jij ziet dingen die er niet zijn," zei hij.
"Er zijn dingen die jij niet ziet," dacht ik.

Welkom Pip,

Zeker niet ontdenkbaar Ik denk dat jou vermoedens het juiste zijn.

Liefs Carina

_________________
oog om oog maakt de wereld blind

Het hoeft niet zo te zijn dat je bij de aanwezigheid van een entiteit koude rillingen krijgt, dit gebeurt pas als ze contact met je zoeken.

Denk je eens in dat we allemaal entiteiten om ons heen hebben, dan zouden we het voortdurend koud moeten hebben

Ik denk in ieder geval dat het inderdaad een entiteit was. Vertrouw op je eigen intuitie.

Wat een ervaring dan, zeg!

Groetjes!
Pip.

Ik heb er nu weer met mijn vriendin over gesproken.
Zij zegt dat ze dacht dat ze iemand 'zag' aankomen,
iemand die in onze rij onze richting in kwam lopen,
maar niet ging zitten. Ze denkt dat het een man was.
Ik wist niet dat zij het 'zag', ik dacht dat ze het ook
alleen maar 'voelde'.
Toen ik in die kerk zei dat ik dacht dat er iemand
was komen zitten, 'zag' ze diegene ook niet meer.

Dit was toevallig de kerk waar de begrafenis van de
opa van mijn vriendin was. Ze zei net dat ze op dat
moment ook dacht dat het haar opa kon zijn..
Ik denk dat dit ook niet ondenkbaar is..
Maar wat denken jullie?

Groetjes!

allerminst ondenkbaar. Ik heb ooit ook contact gehad met mijn opa in de kerk waar hij begraven is... maar dat was meer van, ik kon hem niet zien voelde wel iets maar hij liet merken dat hij het met bepaalde dingen niet echt eens was teveel poespas eromheen. Zo ging het kaarsje dat ik moest aansteken absoluut niet aan... achteraf erg grappig.

Maar het zou dus kunnen inderdaad dat de geest van je vriendins opa contact zocht met haar of wou laten merken dat hij bij haar was. Heeft je vriendin misshien problemen momenteel of problemen nog mt zijn overlijden? OF was er een sterke band...??
In elk geval bang hoeft ze niet te zijn als het niet negatief aanvoelde... en als ze het vervelend vind kan ze altijd vragen of hij naar het ligt wil gaan ... Maar ik denk zelf dat de opa van je vriendin bij haar is met een doel nog...
Iemand misschien een andere optie?

liefs rogue

Ik ben die vriendin.. Ik ben hier ook nieuw dus zal me even voorstellen.
Ik ben Isis en ben 17 jaar. Eigenlijk heb ik niet veel te vertellen en maak ik helaas op spiritueel gebied niet veel mee, in iedergeval niet bewust.
Natuurlijk heb ik ook wel eens een gevoel van er is meer dan alleen dit..
Mijn moeder daarentegen heeft wel veel dingen meegemaakt.
Maar misschien horen jullie daar nog wel een keer wat over.
Groetjes van Isis

Ik lees nu pas weer de reactie van Rogue.. Nou eerlijk gezegd heb ik er niet veel aan gedacht.. aan de dood van m'n opa, maar op het moment dat ik die kerk binnenliep kwam er weer vanalles in m'n hoofd! Ik wist niet dat die kerk waar we heen gingen, dezelfde kerk was waar m'n opa's begrafenis was, dus schrok ik wel even. Ik weet niet precies meer wanner het was dat m'n opa overleed, maar misschien wel al 2 jaar geleden ofzoiets. Ik weet echt niet wat ik van die ervaring moet denken, dus alle reacties wijn welkom!!

hoi misschien wou je opa je geruststellen omdat je schrok..voelde hij dat ofzo... Dat is wat ik denk..


liefs rogue

Wow, Isis

Kus, Pip

Hey Pip
De manier waarop jij je verhaal vertelt, daar herken ik mezelf in.
In principe niets uitsluiten, maar wanneer het zich daadwerkelijk "toont", toch twijfelen.
Je wil graag de bevestiging dat iets "echt" is, dat je "gelijk" hebt...


Het is heel gemakkelijk om te zeggen "geloof in jezelf", maar ik vind het onwijs knap als je Dat in 1 keer zou kunnen.

Het is in ieder geval goed dat je niets uitsluit, zo geef je de dingen die bij jou horen (bijvoorbeeld het spirituele) de kans. Wanneer je zo open blijf en je misschien wat meer gat verdiepen en voorzichtig oefenen met het spirituele, kun je best het 1 en ander ontdekken!

Ik denk dat er in ieder geval iets speciaals is gebeurd in de kerk, ook met een speciaal iemand. En ik denk ook dat het niet voor niets is gebeurd, dat er een reden achter zit waarom jij dit ervaren hebt.

Hoi Katinka,


Ik vind het leuk dat je dat zegt.
Ik weet niet echt wat ik wil/moet geloven als het op religie enzo aankomt, maar ik probeer van alle religies/culturen (en ook van het spiritisme) de dingen die me aantrekken eruit te halen, en zo een nieuw iets van religie/levenswijze voor mezelf te creëren.. ppff wat een zin!

En ik denk ook wel dat alles met een reden gebeurt..


Groetjes!

Je bent zo te horen in ieder geval op de goede weg
Geloven in jezelf is iets moeilijks.
En idd makkelijk gezegd Katinka.
En het is ook niet verkeerd om te twijfelen of met anderen over te hebben. Dat versterkt alleen maar jouw gevoel.

Wat jij doet, doe ik ook. Een soort eigen geloof creeren. Overal wat uithalen wat het beste bij jou past.

Groetjes Amanda

_________________
"Jij ziet dingen die er niet zijn," zei hij.
"Er zijn dingen die jij niet ziet," dacht ik.

Twijfel is inderdaad wel goed zo af en toe, het lijkt me ook niet verstandig om alles maar klakkeloos aan te nemen (dus ook je eigen gedachten over wat je ervaart, ghehe).

Maar eh.. dat eigen geloof/eigen levenswijze, dat heb ik nog lang niet voor elkaar, hoor. Dat zal nog wel even duren ook!
Het zal uiteindelijk ook eigenlijk een hele rare mix worden, van Boeddhisme (reincarnatie bijvoorbeeld, verlichting, meditatie) en een beetje Hekserij (wat naar men zegt meer een levenswijze dan een religie is, zoals Wicca) omdat ik me bewust wil zijn van de natuur, maar toch ook weer niet een bepaalde God of Godin aanbidden in bijvoorbeeld rituelen die in Wicca worden gedaan.
Misschien wil ik me ook nog wel storten op het Jodendom, ik heb gehoord dat daar ook veel goede dingen in zitten, maar ik doe het nog even rustig aan.

Nou, dat was dan weer een heel verhaal, hahaha.

Groetjes, en ik zal op de uitkijk staan voor nog evt. reacties!

Doei, Pip.