DT schreef:
in reactie op Kleintje:
wellicht beleidt jij een geloofsvorm die afwijkt van de meeste reguliere geloofsvormen (of ze nu christelijk, mohamedaans, joods, of wat dan ook zijn).
in de meeste geloven 'aanbid' je een god-vorm die in dat geloof als de machtigste gezien wordt. Je legt dus per definitie alle macht bij de god die je aanbid en maakt jezelf daarmee per definitie machteloos.
op het moment dat je jezelf de macht over je leven en je keuzes geeft heeft een eventuele god meteen geen functie meer en vervalt dus per resultante het 'geloof'.
nu kun je natuurlijk alles 'geloof' noemen maar aangezien 'geloof' nu eenmaal doorgaans samenhangt met het 'aanbidden' van een machthebbende figuur past jouw definitie ofwel niet, ofwel jij plaatst jezelf in de rol van machthebber en daarmee ben je de god van je eigen leven.
als dat laatste het geval is, dan ben ik het met je eens en zou je van geloof kunnen spreken (waarin je naar ik hoop jezelf niet aanbid
) maar wel de god van je eigen leven bent en dus schepper van je eigen leven.
ik merk dat ik al schrijvend inzie dat ik het toch wel met je eens kan zijn: grappig om te beleven.
nico
haha aanbidde ik mezelf maar wat meer!
ja maar zo zie ik het ook. dat jezelf de schepper van je leven bent en invloeden van buitenaf krijgt. maar dat noem ik wel een geloof, want anderen geloven weer iets heel anders.
tis maar wat je gelooft.
dus daarom vind ik JUIST dat het ook onder geloof valt, om wat van het clichematige beeld van geloof af te komen ofzo.