De Dood
De voetstappen van de dood weerklinken uit mijn borst, Hij nadert en zijn tocht is genoemd; Het leven. Dus hoe vaker de ''klop klop''-geluiden luiden, hij komt, Zonder stop, hij is de bruidegom van het leven.
Kind van de Storm
Het donker kruipt mijn kamer binnen, Terwijl onze Vader de sterren neertelt. Ik ben slechts een silhouet in het theater der schimmen. Mijn gedachten sluiten een pact met de stilte, Als het gehuil van een moordenaar in zijn isoleercel.
Versleten, ging in zee met mijn emoties; Zeemansgraf. Het schip zonk, lichtelijk dronken, geen licht in 't donker. Als een hongerige hond gegeten van bedorven zonden. Zonder zicht dus, twijfels? Geen seconde.
Ga met het schip ten onder. M'n eigen kapitein tijdens de overtocht over stille diepe oceanen. Nu was het mijn tijd, geen tranen; Geef acht.
Nu ben ik met de golven, het kind van de storm. Door de klappen van mentale orkanen gevormd. Geen zorgen, ik heb mijn eigen plaats gevonden. Vergeef me, morgen heel ik mijn wonden.
En spoel ik aan op de stranden van bewustzijn, een nieuwe dag is begonnen..
_________________ God created men is his own image
|