Ik denk dat je het niet perce verkeerd incarneren moet noemen, maar bijvoorbeel epileptie of autisme kan gezien worden als 'niet goed incarneren'. De ziel(of hoe je het wil noemen) is niet 'diep' genoeg geincarneerd in het lichaam en heeft hierdoor niet goed grip op het lichaam. Zo kan de ziel bij autisme zowat niet 'door het lichaam heen' komen naar de buitenwereld. En bij epileptie is de ziel wel verder geincarneerd, maar kan niet altijd de verbinding met het lichaam vasthouden waardoor het somt 'los' schiet.
Bij gezonde mensen raakt de ziel in de slaap ook wat losser van het lichaam, maar bij bijvoorbeeld epileptie kan dit ook onverwachts overdag gebeuren. Epileptische aanvallen komen vaak voor rond het slapengaan of ontwaken door deze wisseling van contact tussen ziel en lichaam.
Dit is dus een vorm van 'verkeerd' incarneren. Maar ik vraag me af of je het woordje 'verkeerd' moet gebruiken, want dan geef je naar mijn mening een negatieve lading hieraan en ik zie het niet als iets negatiefs.
Ik zie het als een 'levenstaak' waar voor gekozen is. En als het niet is om hier 'zelf' iets aan te leren, dan is het al om de mensen op je pad iets te leren.
Misschien zijn mensen met deze 'stoornis' wel verder ontwikkeld dan mensen zonder deze zogenoemde hanicap.....
sja..dit wilde ik even kwijt...