Ha Nico,
dat gevoel van zinloosheid heb ik een tijdje ervaren. Toen ik een jaar of 14 was overleed een klasgenootje(plotseling) en er waren in die periode nog een paar bekenden overleden... Ik begreep helemaal niet waarom we hier waren als we toch weer dood gingen...en dat maakte me ook depresief. Vanaf die tijd heb ik gezocht naar de zin van dit leven en tussen alle gebeurtenissen van 'alledag' door kwam ik steeds meer antwoorden tegen....
Nu heb ik mijn eigen visie, die gelukkig door velen wordt gedeeld en waarvoor zelfs bewijzen zijn! Ik ben nu een stuk vrijer en om bijvoorbeeld maar een 'dom' antwoord te geven: Ik wil gaan motorrijden(eerst geld) en als ik dit ga doen ben ik dus totaal niet bang om een ongeluk te krijgen want ik ben niet bang voor de dood....en ALS ik een dodelijk ongeluk ZOU krijgen "dan heb ik in iedergeval GELEEFD"....
Volgens mij, als je bang bent voor de dood...kan je niet echt 'leven'...doen wat je ECHT wil.
Voor mijn gevoel is 'onze' visie ook zo'n beetje 'de waarheid', hoewel ik anderen heus wel accepteer als ze er niet zo over denken hoor, maar er zijn zoveel bewijzen en visies die overeenkomen enzo.. Het lijkt of er steeds meer bewijs geleverd wordt(bewijs is beetje stom woord maar je snapt t wel)