Ik wilde toch, even mijn regressie verhaal kwijt aan het publiek hier. We hebben allemaal vragen over regressie of reincarnatie. Ik heb daarom besloten om miin persoonlijke ervaring op te schrijven. Het is een verhaal die als ik hem nu weer lees, nog steeds veel in mij losmaakt. En weet nu ook weer voor mezelf dat ik hier meer aandacht aan moet besteden. Dit verhaal is tijdens mijn regressie opgeschreven door een vriend van mij.
Ik voel me verlaten, het steekt in mijn hart. Mijn lichaam wordt weggetrokken van mijn tenen tot aan mijn hoofd naar de deur. Ik weet niet waar ik ben, het is grijs? Idee of ik buiten ben, maar ben nog in mijn lichaam.
Ik sta, ik sta buiten, alleen. Weglopen, kwaad en verlaten. Ik wordt uigescholden door een groep in een boerendorp. Ik kan mijn mening niet vertellen, ze schelden me uit voor hoer, ik weet niet wie ik ben, ja, ik ben een vrouw met een vieze oude jurk aan. Ik wil niet bij hen horen, ik weet niet waar ik heen kan. Ik voel me machteloos, het voelt leeg. Ik voel me machteloos en verlaten. Ik ben geen hoer, maar ze schelden me uit. Ik ben geen hoer. Waarom??? Ik weet het niet. Ik wil niet luisteren, ik ben het zat.
Het was een liefde, een man, een hooggeplaatste. Voor mij, maar voor hem was het geen liefde. Hij heeft me gebruikt en me verlaten. Het was mijn grote liefde, maar we waren verschillend. Maar het was zo mooi, hij leek wel een prins. Kleding, iets roods, is het een rode jurk?? Nee, een lange keep, een rode lange keep. Hij kwam altijd stiekem in een schuur, hij kwam lopend, hij woont in een groot huis. Ik ben nog erg jong, 16 jaar. En hij is een stuk ouder. Hij is 25 jaar. Ik ben vaak in de schuur en het was er altijd lekker. Het moest stiekem, ik was niets een boerenmeisje en hij was hooggeplaatst. Het gebeurde stiekem in de schuur van mijn vader. Die is een boer. Ik maakte schoon in de natuur en hij kwam langs voor mij. Hij was van de rijke mensen.
En ik wachte in de schuur en hij komt niet meer. Ik weet niet waarom, hij kwam ineens niet meer, het doet pijn, pijn in mijn buik. Die doet pijn, pijn, verdriet, verlaten, wordt voor hoer uitgemaakt. Kan er niet over praten. Ga in de schuur zitten huilen. Ik huil en voel de pijn. en hij is er niet meer. Ik vertrouw niemand meer om mij heen.
Ik heb daarna niemand meer gehad, mijn vader was er nog wel, maar wilde alleen blijven. Mannen wilde ik alleen voor de sex. toen werd ik ouder en draaiden de rollen om. Ik gebruikte mannen en was geen boerenmeisje meer. Ik ga naar de stad en gebruikte mannen voor geld. Maar ik was geen hoer en deed alsof ik van ze hield. Ik kreeg geld en liefde. Ik woon alleen .
Ik wordt ouder en ik heb niemand meer, ik zit op mijn kamer op een stoel. Ik heb niets. Ben alleen, eenzaam en verlaten. Mannen zijn beesten, ze hebben me in de steek gelaten.
Ik ben nu rond de 60-70 jaar en ik wil dood. Ik heb er geen zin meer in. We gaan verder en mijn einde nadert. Ik zit nog steeds in de stoel waarin ik ben gestorven.
Ik pleeg zelfmoord met een mes in mijn pols. Pijn, verdriet en ik ga dood. Ik ga langzaam dat lichaam verlaten. langzaam. Ik zweef nu naar boven, naar mijn lichaam met de doorgesneden pols wil ik niet meer terug kijken. Ik wil niet meer terug kijken naar dat lichaam.
Er komt iemand naar me toe, en voel me prettig. Ik zie mijn prins weer. En hij vindt me geen kutwijf, maar lief. Hij was dood en hij was mij niet vergeten maar niemand kom het mij vertellen.
Ik ga nu langzaam weer terug naar dit leven, Met de prins in het hart, ontspannen ga ik terug. En ik voel me goed, prettig. Ik kom langzaam weer terug in dit leven.
Veel liefs
Barry.
|