Geloof in mijn ogen is het vertrouwen hebben in de absolute waarheid van "iets".
Dat iets is in mijn ogen vrij breed. God, Allah, Jaweh, Odin en alle andere bovennatuurlijke zaken. Hierin neem ik dus ook chakra's, aura's, maar ook (in sommige gevallen) wetenschap.
Om het geheel wat te concretiseren en om gelijk mijn kijk-mij-mannelijke-taal-uitslaan niveau weer een beetje op te krikken vind ik geloof en spiritualiteit beiden een bunden axioma's in een paradigma.
Daarbij is het helemaal geen klotezooi in de politiek. En de politiek is helemaal niet toe aan vernieuwing.
Waarom denk je dat eigenlijk? En wat zou je voorstellen om daar verandering in aan te brengen?
Maar goed, de site.
Het begint gelijk al voor mijn doen aan de uitzonderlijk slechte kant van matig met de prachtige opener "Politiek vanuit het Hart". Hoewel er ruimte is voor discussie is politiek vanuit het hart in mijn ogen het meest idiote wat je maar kan bedrijven. Politiek is niet voor niets politiek, dat bedrijf je niet met je hart maar met je hoofd.
Dan het prachtige introstukje met (uiteraard) het gebruik van "recente onderzoeken" en de prachtzin "Er is een geheel andere manier van denken aanwezig bij deze groep. Een manier van denken die een contrast vormt ten opzichte van het rationele, materiele en rationele denken."
Wat moeten we dan in vredesnaam krijgen van hen? Irrationeel en onmaterialistisch denken? Kan iemand daar een voorbeeld van geven misschien? (trouwens... "maar met humor" Nu ben ik altijd bereid een lans te breken voor humor, maar politiek gezien...)
Dan komt de site met een definitie van spiritualiteit. Een stelling die ik voor de rest aan zal houden.
"Spiritualiteit is het tegengestelde van materialisme, waarbij het materialisme ervan uit gaat dat de stof primair is en dat daaruit de geestelijke vermogens ontstaan, terwijl spiritualiteit de geest ziet als oorzaak van en beheerser van de stof."
Maar gelijk gaan ze de opmerkelijke kant op, de precieze zin daar na meldt "Daarnaast is spiritualiteit uitermate persoonlijk en individueel." Dus we gaan persoonlijke en individuele politiek bedrijven? YEAH! Volgens mij is dat niet eens mogelijk. Laat staan dat het voor Nederland zou werken.
Een andere mooie zin is overigens "De spirit is de goddelijke vonk; de aanwezigheid en vertegenwoordiging van het oer-scheppende principe, heeft geen identiteit en is onveranderlijk." Als het goddelijk (hm... zei ik hier niet eerder al iets over?) en onveranderlijk is, waarom zou je dan in de politiek er over gaan bomen?
Ze willen ook samenwerken met organisaties die "het heil van allen wensen te dienen". Als iemand één bedrijf, organisatie of instantie kan vinden die "het heil van allen" dient krijgt de persoon van mij een bosje bloemen en mijn kopie van Adam Smith's Wealth of nations.
Wie ze zijn kan mij eerlijk gezegd niet zo interesseren dus ik ga lekker door naar "spiritualiteit en politiek".
En hoewel de behoorlijk spetterend, maar o zo makkelijk, begint gaat het voor mij fout bij "Het beste van hiërarchie en democratie synthetiseren in nieuwe vormen van leiderschap".
Deze zin prikkelt mij.
Onder mijn ballen.
Op een onprettige manier.
Wat willen ze hier mee? Een hiërarchische democratie of zo? Een terugkeer van het census? (in dat geval zou ik ze aanmoedigen) Helaas geven ze geen voorbeelden. Helaas, want ik zou weleens willen weten hoe ze die hiërarchie zouden willen gebruiken.
Dan komt het kopje "spirituele besluitvorming in de praktijk"
"Spirituele besluitvorming wordt voorafgegaan door een totaal andere grondhouding: de wens om problemen en processen vanuit andere perspectieven en niveaus te doorgronden alvorens te kunnen beslissen."
Ik geloof niet dat dit een "totaal andere grondhouding" is dan de huidige politiek. Sterker nog, ik geloof dat dit welhaast instinctief is.
Dan melden ze nog wat interessants over uien en politiek waar ik ze gelijk in geef.
En dan beginnen ze over de urennorm.
Waarover zij zich afvragen; "De vraag ligt hier of dit wel het ware probleem is."
"Is het niet opvallend dat er steeds meer kinderen 'probleemkinderen' zijn, aan de ritalin gezet worden en kennelijk niet passen in het schoolsysteem."
Nu kan ik goed een eind opgaan met de theorie van Foucault (bepaling van rede in wat normaal is), én ik zit in het onderwijs, dus laat maar komen!
Daarna stellen zij een interessante vraag die ik om volledigheidsredenen moet plaatsen "Past het schoolsysteem nog wel op het kind-van-deze-tijd?" Een rechtvaardige vraag.
"Het onderwijs weet echter geen raad met kinderen die hoogsensitief zijn of over een soort diepe innerlijke wijsheid bezitten." Over hoogsensitieve kinderen kan ik erg kort zijn. Daarin schiet ik tekort. Maar over "een soort diepe innerlijke wijsheid" kan ik erg kort in zijn. Zolang je op mijn proefwerken geen voldoende haalt schiet die "soort diepe innerlijke wijsheid" kennelijk tekort en kan je maar beter opletten en je mond houden. Ik vind trouwens het woord "soort" in de zin wel erg vermakelijk, maar dat ter zijde.
"Maar weer ritalin geven dus in plaats van een andere blik te werpen op de geestelijke kwaliteit van het onderwijs?"
Ik faal hier in jammerlijk om de link te vinden in de geestelijke kwaliteit van het onderwijs en een medicijnen. Kan iemand mij hier in helpen wellicht?
Dan slaan ze weer de goede weg in, in mijn ogen. "Kinderen moeten ook vroeg voor een studierichting kiezen, maar kennen zichzelf niet." Dát zijn pas standpunten! Hierin kan ik ze enkel toejuichen, daar ik de zelfde fout gemaakt heb. En hoewel ik vraagtekens kan zetten bij "Daar heeft de school een taak." ga ik voor het simpele gemak lekker met hun mee! "Kinderen moeten niet zozeer tot economisch nuttige wezens worden opgevoed, maar geholpen worden de authentieke persoon te onthullen die zij in wezen zijn." Yippie! Ze hebben het in de gaten!
"Het geluk en het innerlijk evenwicht dat daardoor ontstaat zal een andere samenleving veroorzaken!"
Huh? Dit is de laatste zin. De áller-laatste-fucking-zin!!
En hoewel ik vraagtekens zet bij het standpunt kriebelt er iets anders aan mij.
Dit artikel ging toch over de urennorm? En over Spirituele besluitvorming in de praktijk?
Maar... waar is het besluit dan? En wat heeft het ontwikkelen van een eigen identiteit te maken met de urennorm?
Ik weet het niet... ik denk niet dat ik deze partij in mijn hart zal sluiten op de zelfde manier als ik gedaan heb met spekjes en sproetjes.