Ik heb al een anatal verhalen geschreven, dit is mijn laatste. Er komt nog ene vervolg
Alexandra sloeg de deur hard achter zich dicht en rende naar haar kamer. Haar moeder zou wel weer achter haar computer zitten voor dat domme tijdschrift van haar.
Alexandra’s moeder werkte voor het tijdschrift “Onweerstaanbaar.” Er stonden allerlei schoonheidstips en antiverdikkings-recepten in.
Het eerste exemplaar dat Alexandra had ingekeken was meteen ook het laatste geweest. Het was zo’n typisch blad voor bonestaken die wilden vermageren en die zichzelf nooit mooi genoeg vonden.
Alexandra werd door al haar vrienden Alex genoemd en ze droeg alleen maar broeken. Tot zo’n jaar geleden had haar moeder geprobeerd Alexandra een rokje of kleedje aan te krijgen maar ze had de hoop al lang opgegeven.
Alex droeg het liefst donkere broeken met een te grote trui, los haar en een pet. Alexs moeder zag haar liever in een mooi jurkje met knotjes en een haarlint.
Als ze naar een feest moesten zeurde Alexs moeder dat ze in de kapotte broek en die lelijke trui echt niet mee kon maar Alex antwoordde dan koeltjes: “Ik draag wat ik wil of ik blijf thuis.” Meestal zuchtte haar moeder dan eens diep en hield verder haar mond.
Op school had Alex een beperkte vriendenkring waarmee ze weinig contact. Ze was eerder een type dat liever alleen was. Ook dit stoorde haar moeder enorm.
“Als je zo verder gaat raak je nooit aan een man” zei ze wanneer Alexandra een uitnodiging voor een feestje afsloeg. Het kon Alex niets schelen, ze kon ook alleen leven.
Haar moeder was ervan overtuigd dat het ‘pubergedrag’ was en dat het wel over zou gaan. Ze gaf haar dochter alles wat ze wou, daar hadden ze toch genoeg geld voor. Ze hadden het breed.
Alexs vader was meestal op zakenreis in een of ander ver land. Hij bracht altijd iets leuks mee voor haar. Alles dat ze kreeg hield Alex bij in een doos, dat was haar “Papadoos.” Er zaten ook foto’s in die ze regelmatig bekeek.
Alex ging op haar bureaustoel zitten en zuchtte.
