hmm, ik zie dat weer een tikkeltje anders
( zeg niet dat je gelijk of ongelijk hebt hoor witte wolf, maar zeg alleen dat mijn ervaring hierin anders is. Dit even om duidelijk te maken dat ik niemand hier wil tegen spreken...)

Ik heb misschien wat teveel david de kabouter gekeken vroeger maar ik denk dat we mensen en dieren juist heel goed samen passen op deze planeet. En dat de ene soort eigenlijk niet zonder de andere kan... Wij mensen zijn minder aards dan veel dieren die hier rondlopen ( is mijn mening). Wij mensen hebben dan ook het voorrecht ( als je het goed gebruikt) om vooruit te plannen en actief verandering in situaties aan te brengen. Ik vind dat dieren deze gave minder hebben maar juist sterker zijn in het constant zijn en ook de gave hebben om ons weer in contact te brengen met onszelf en het 'hier en nu'. Voorbeeld: als ik erg druk ben en de hele tijd door het huis ren om vanalles te regelen gaat mijn hond vaak recht voor me zitten met een erg eigenwijze kop zo van: " Hey, zou je niet eens even gaat zitten en eens gaan schiften in wat je echt moet vandaag en wat ook morgen kan..."

Maar het gaat alleen om evenwicht, zoals dat bij alles in de natuur gaat. Wij mensen zijn vergeten te luisteren ( naar zoveel, naar onze innerlijke aanwijzingen, naar de dieren, naar de natuur, naar elkaar)... en dan komen de problemen...

Ik heb sterk de herinnering dat ik toen ik kleiner was echt met dieren kon praten. En nog steeds voel ik me sterk verbonden met dieren. Menig beestje heb ik dan ook proberen te helpen. Vorige zomer nog een vosje gevangen en naar de opvang gebracht. Het beestje zat onder wondjes en ontstekingen en liep verdwaasd richting een grote weg. Normaal zou ik nooit een wild dier willen vangen ( ik vindt dat je wilde dieren niet moet lastig vallen.. haha..) Maar ja, als je ziet dat eentje regelrecht z'n dood inloopt terwijl hij nog zo jong is...



Ik merk dat dieren een bepaalde uitwerking hebben op mij. Maar dat ik ook mede door dieren wordt herinnerd aan mijn andere vormen van communiceren en werken met energieën. Zoals ook een ex renpaardje waar ik nu mee werk.

Dit beestje heet echt zo veel trauma's opgelopen ( niet alle ren paarden hebben het zo slecht hoor... .. )
Maar ik merk dat ik zoveel leer van hem. Door mijn energie in evenwicht te brengen en constant te zijn. Ook in het hier en nu te zijn... Hij laat nu zoveel met zich doen door mij. Echt gaaf, terwijl hij een half jaar geleden iedereen die in zijn stal kwam nog naar buiten schopte...

_________________
You can't always get what you want... You get what you need! ( Rolling Stones)

ik krijg zo'n kippevel bij die foto, vooral omdat ik het herken, die verbondenheid tussen jouw en die wolf, zo herkenbaar voor mij, ik kijk naar die vos en de tranen gaan door mijn ogen Ik houd dus ook zoveel van dieren en ik weet precies wat je bedoelt!

x Anna

die verbonden heid voel erg met onze hond

groeten Gigo Valonka

_________________
"Alles in dit universum beïnvloed elkander..."

mooi toch...

liefs, binnenspiegel...

_________________
You can't always get what you want... You get what you need! ( Rolling Stones)

Dieren helpen mij de essentie weer te geven van waarom ik hier rond loop op aarde. Wanneer ik (weer eens) hopeloos met mijzelf in de knoop zit ga ik er met de hond op uit. Zijn onbevangenheid, zijn onbevooroordeeldheid, zijn nieuwsgierigheid maken dat ik weer rustig adem kan halen. Hé hé daar ben ik weer. Ik ben in aanraking gekomen met paarden, sinds een half jaar. Dat vind ik uitzonderlijk. Het paard als spiegel van de ziel. Wanneer ik de ogen van een dier zie ben ik ontroerd, vertederd.

Ooit maakte ik dit filmpje over paarden in relatie tot hooggevoeligheid.
http://www.youtube.com/watch?v=-AvR9G3k ... dded#at=14

mooi verwoord...ben je bij een equitherapeut geweest of...? Weet dat ze daar indd paarden in zetten om te spiegelen... Zelf merk ik dit al sinds ik als jong kindje met paarden ben omgegaan.. Ze halen letterlijk het beste van jezelf omhoog en zijn goudeerlijk...

geniet van je ervaring en neem hem mee in de rest van je dagelijkse ervaringen...

liefs, binnenspiegel...

_________________
You can't always get what you want... You get what you need! ( Rolling Stones)

Hallo!
Ik kan aan dieren zien wat ze denken. Oké, dat klonk heel gek
Als ik naar dieren kijk krijg ik soms door hoe ze zich voelen enzo. Ik zat bijvoorbeeld eens in een circus en er liepen kamelen rondjes door de piste. Ik zag aan 1 kameel dat ie het eigenlijk niet snapte en meer geïnteresseerd was in het publiek dan in wat ie moest doen. Hij wist ook niet echt wat ie moest doen en volgde de rest maar een beetje. Een andere, de voorste, was trots en deed verschrikkelijk zijn best.
Ik dacht dat ik het me inbeeldde, maar ik heb het wel vaker. Is het een soort telepathie of beeld ik het me alleen maar in?

Groetjes Fjaril345

Wat ik je hier feitelijk zie doen is dat je tekens in het gedrág van de dieren interpreteert, en dat is iets wat we gewoon altijd overal doen.

_________________
'The real act of discovery consists not in finding new lands but in seeing with new eyes.'
- Marcel Proust

Tof onderwerp, vergeef me, ik heb niet alles gelezen, maar leek me toch leuk mijn ervaring hier in te delen.

Op een nacht, laat, nadat ik thuis kwam was ik ontzettend moe. Ik ging met mijn hoofd op de buik van mijn kat liggen en voelde een diepe connectie, zodanig dat ik maar met moeite uit elkaar kon houden wie nou wie was. We waren telepathisch zo in elkaar verstrengeld dat we praktisch één waren. Het was een bizarre maar ook prachtige ervaring. Ik lag zo uren met dat beest daar. Het geeft me een enorm warm gevoel nu ik er weer over na denk.

Tot mijn 20e had ik een zwarte kat. Het beestje was toen ik 3 was per ongeluk bij ons geboren, en ik mocht haar hebben van mijn moeder.

Ze was 18 jaar lang mijn beste vriendin toen ik niemand anders had, en toen ik veel gepest werd op het VMBO en toen ik zo eenzaam was op het MBO was ze er ook voor me.

Soms droom ik nog van haar. Dan is ze er in mijn dromen en dan aai ik haar.

Ik kan het mezelf niet vergeven dat ik op het laatst heel slecht voor haar gezorgd heb omdat ik onder de medicijnen zat en niets me echt interesseerde. Ze had een ontstoken oogje waar eigenlijk medische druppels in moesten, maar ik was daar heel nalatig in. Ik heb veel steken in het leven laten vallen in de tijd van mijn eerste psychose. We hadden bijvoorbeeld ook een halve Malamute hond waar ik iedere zondag mee ging wandelen in de duinen waar wij in de buurt woonden, maar toen ik ziek werd deed ik dat niet meer. (En niemand die het van me overnam. Maar goed, ik had graag willen zien dat mijn moeder of een van mijn broers dat van me over nam.)

Uit eindelijk moest ik de kat laten inslapen vanwege een nier die niet meer goed werkte. Ik heb er op dat moment niet om kunnen huilen. Tegenwoordig huil ik wel om alles wat er in die tijd is gebeurd.

Een paar nachten terug droomde ik dat er twee Poekies waren. 1 gewone zwarte, en 1 grotere, paarse met sterren op haar rug, (Ja, een paarse kat met sterren op haar rug) en dat was allebei Poekie... en er was een schildpad kat bij. (Poekie´s moeder was een schildpad kat, maar dat was niet de kat die ik zag.) Ik aaide de schildpadkat en zei zo van ´Hey, wil jij mijn nieuwe kat worden?´ Of iets in die trant.

Waar ik nu woon mag ik absoluut geen huisdieren. Maar ik denk dat ik als ik hier weg ga misschien een schildpadkat tegenkom. Alleen vind ik dat ik dan meer verantwoordelijkheid moet tonen dan dat ik nu doe, en echt voor het beestje moet kunnen zorgen.

_________________
Wees een lichtje in de duisternis.