Dit is mijn eerste post op dit forum en om eerlijk te zijn had ik nooit gedacht hier te posten over dit soort onderwerpen.
Ik geloof dat er meer is dan we weten, maar ik ben redelijk sceptisch over het paranormale. Ik heb echter een probleem, wat steeds lastig te ontkennen wordt. Ik heb al veel gelezen op internet nu, maar geen antwoord gevonden.

Het is niet zo dat ik nog echt telepatisch ben. Temindste, niet meer. Vanaf de lagere klasse op de basisschool werkte ik me al in de nesten door dingen te zeggen welke andere mensen (vaak over zichzelf) verzwegen. Het is niet zo dat ik dingen doorkreeg, maar meer dat ik dingen gewoon eruit gooide, als hardop denken. Volgensmij begreep ik toen al dat het niet normaal was, maar ik heb er toen nooit iemand over verteld. Wel ooit min of meer geprobeerd toen ik 7 of 8 was, maar die persoon (even oud) begreep er niets van. Toen al snel afgehaakt.

Rond de middelbare school ben ik er veel minder mee bezig geweest. Misschien onbewust weggedrukt omdat ik het niet wilde. En redelijk met succes.

De laatste jaren wordt het alleen steeds lastiger. Ik ben redelijk normale jongen, met dit wat niemand van me weet. Het onderdrukken wordt alleen steeds lastiger. Ik denk er steeds vaker aan en het komt ook vaker voor dat mensen denken van "heb ik jou dit verteld?". Ik vind het namelijk erg moeilijk om te weten wat ik weet uit kennis en gevoel, of via telepatie. Vooral wanneer ik uit ga en ik heb wat alcohol op, dan begin ik steeds vaker foutjes te maken.

Ik ben nu op het punt dat ik echt iets wil gaan ondernemen om er vanaf te komen. Het is niet dat ik het nodig heb, of er speciale dingen mee kan doen. Ik kan niet praten met de doden (geloof ik trouwens ook niet echt in) en ik kan niet op commando communiceren. Ik heb op veel plaatsen gelezen hoe je het kan versterken, maar nergens hoe je eraf komt. En als het niet terug te draaien is, is het dan niet "gevaarlijk" om het te proberen te versterken?

Weet iemand hoe het kan dat ik dit al zo jong kreeg? Ik heb namelijk nooit behoefte naar dit gehad. En iemand die weet hoe je het goed kan onderdrukken, of zelfs "verwijderen"?

Helaas is het geen cursus, want dan zou ik weten waarom ik het heb.

Waarom ik eraf wil? Wanneer je goed kan leven zonder...zelfs beter zonder, dan is dat toch ergens begrijpelijk? Het heeft voor mij alleen nadelen. En daar komt bij dat ik het niet ergens voor kan (en wil) gebruiken, omdat ik het niet kan controleren.

En dat is wat ik hoop dat iemand hier weet. Hoe je zoiets kan onderdrukken. Negeren werkt niet (meer).

Ik denk dat je je te druk t maak t ,
Als ze maar niet bij jou in het hoofd kunnen kijkken .
Al zou je bewijzen dat je een topje van de ijsberg kon laten zien .
Dat je hun gedachten kon lezen bedoele ik met dat topje .
Breng je hun echt niet mee van de grond .
Of in verlegenheid .
Ik denk al zou je mijn zonden weten en je zou het zeggen ,
Denk ieder normaal mens niet dat je hun gedachten kunt lezen Hoor ,
je moet denk ik een schild bouwen doe je als je ouder bent , Denk Ik

_________________
** Mijn uitspraken zijn, tenzij anders vermeld, mijn mening en dus geen absolute waarheid **

Het leven is maar kort,
eeuwigheid duurt eeuwig
en toch moet je in DIT leven
leren voor de eeuwigheid.
Mijn homepage: http://www.CCG-NicoSmits.nl

Mensen denken niet gelijk dat ik in hun hoofd kan kijken (zo werkt het ook niet), maar lastig is het wel. Laatst weer, ik begon over iets, wat die persoon blijkbaar aan één iemand had verteld. Ik was niet die ene persoon, dus die andere zou het mij verteld moeten hebben. Gevolg: Ruzie tussen die personen, en ik me maar de domme houden dat ik het goed had gegokt.

Het is me een keer voorgekomen dat ik zulke specifieke informatie eruit flapte, dat het duidelijk was dat ze me later aan het uithoren waren. Door me helemaal anti-paranormaal op te stellen, kan ik mensen dan gelukkig overtuigen.

Wat bedoel je hiermee?

Heel erg bedankt voor deze reactie. Ik ben nu inderdaad 'volwassen'.

Ergens vreesde ik al dat het voor altijd was, maar je antwoord maakt iig veel duidelijk (ook mooie voorbeelden).
Verder ontwikkelen is niet wat ik wil, dus het zal bij negeren blijven. Iets waar ik mee moet leren leven dus.
Ik dacht ooit gehoord te hebben dat mensen het vaak rond de pubertijd kregen. Jou verklaring is wel logischer.

Veel mensen 'krijgen' het ook rond de pubertijd. Ofwel de meeste mensen (zo niet heel veel mensen) ontwikkelen pas rond de pubertijd hun gaven. Komen er dan pas achter dat ze een gave hebben, of dat wat zij dachten dat heel normaal was, eigenlijk niet zo 'normaal' is. Denk bijvoorbeeld aan onzichtbare vriendjes. Voor vrijwel elke peuter/kleuter doodnormaal, alleen bij mij bleven ze en ik dacht dat iedereen dat had, niet dus kwam ik achter in mijn pubertijd!

_________________
No one cares how much you know, untill they know how much you care

Hey Karel,

Je verhaal klinkt me bekend in de oren.
Ik kan het goed begrijpen, dat je er vanaf wilt.
Vanaf kinds af aan hoor, voel, zie en weet ik dingen die ik eigenlijk niet wil.
Ik ben daarmee ook vaak in de problemen gekomen, omdat ik mensen er bang mee maakte en heb geleerd om mijn mond er over te houden. Ik praat er alleen nog af en toe met mensen over die ik echt vertrouw. Ik heb er soms last van, omdat er ook dingen zijn gebeurd die vervelend zijn en waar ik doodsbang van word.

Ik heb er echt alles aan gedaan om het te onderdrukken en te ontkennen, maar het is me nooit gelukt.
Het werd alleen maar erger, en ik heb toen een paar voor mij bijhoorlijke angstige ervaringen gehad. Toen kon ik het niet meer ontkennen en ben ik via mijn moeder bij een oude man terecht gekomen, waar ik er eigenlijk heel relaxed mee over kon praten, dat heeft me toen wel geholpen.

Daarnaast heb ik ook wel een aantal mooie ervaringen gehad, die ik niet had willen missen. Ik richt me daar nu maar op. Hij heeft me ook geleerd, dat je jezelf er gedeeltelijk voor af kunt sluiten. Ik heb ook gezien, dat het op internetsites staat over hoe je jezelf kunt afsluiten.


Het belangrijkste is denk ik, dat je jezelf gewoon accepteerd zoals je bent.
Ik kies er zelf ook niet voor om mezelf er verder in het ''paranormale'' te verdiepen. Ik geef af en toe iets door aan iemand wat ik door moet geven, als het duidelijk is, dan ben ik er vanaf.
Ik werk met kinderen en ze kunnen met mij heel open over ''paranormale'' dingen praten.
Maar ik blijf wel graag met mijn beide benen op de grond staan

Misschien, dat je er iets mee kunt.
Het was voor mij ook even zoeken hoe ik er voor mezelf mee heb leren omgaan. Ik probeer me af te sluiten voor wat ik niet wil en probeer het positieve er uit te filteren.
Ontdek voor jezelf wat het beste voor je voelt, zou mijn advies zijn

Groenten,

Joen

hey,

ik heb hetzelfde aan de hand en het is inderdaad echt rot om aan de hand te hebben, zeker in het middelbaar. Zo heb ik vroeger vaak straf gekregen (zeker toen ik dat bij de directeur deed, die vervolgens van paars naar rood kleurde). Dan wil bijna niemand dat je iets van hen weet. Ikzelf vermijd alcohol om die reden, want voor mij is het een automatisme. Nu zeg ik er gewoon niks over tegen mensen. je wil weten hoe je het effect vermindert (want weg gaat het echt niet hoor, heb ik al eens geprobeerd)?
de techniek die voor je werkt hangt van jouw aard af. ik ken er maar een paar maar met een paar toffe oefeningen voor jezelf gaat het meestal beter.
1. stel je voor dat je een raam hebt vlak boven je navel :
sluit het met blinderingen en doe het op slot met een sleutel

2. gedachten van anderen verminderen soms als je inbeeld dat je een volumeknop hebt op je hoofd, ze dient om omgevingsgeluid te verminderen. herhaal voor jezelf wat je niet horen wil en draai bij elk ding dat je opnoemt de volumeknop lager.
alternatief: denk aan liedjes of zet je mp3 op, zing in gedachten

3. de gevoelens vindt ik het moeilijkst en het naarste om me vanaf te sluiten want zelfs met barrières voel ik ze nog, ze zijn gewoon te sterk. Als je last hebt van iets dat je overweldigt: probeer het gevoel naar de grond te sturen en weet dat de aarde er iets goeds mee zal doen. vreemd genoeg helpt douchen en met water bezig zijn zoals handen wassen ook als je jezelf een beetje concentreert. Zoek wat op over aardingsoefeningen.
je kunt jezelf voorstellen dat je in een bol zit en dan vertel je jezelf dat het een krachtig en sterk schild is, zeg dat het je de hele dag zal beschermen en waartegen. Bevestig dat niks je zal kwetsen en dat je rustig door de hele dag zal komen en niets je humeur zal verpesten.

4. niet concentreren helpt ook, dagdromen, in gedachten puzzelen of iets doen waar je graag mee bezig bent. tekenen is ook een makkelijke.

nouja ik denk dat doorsnee genomen dat het meeste is wat je doen kan...
veel hangt van je omgeving af, daarom nog een tip:
zoek elke dag een aangename, afgelegen plek op voor +-10 min, daar wordt je rustig van.

the raven

_________________
Can you feel alive today? ---omnia neocelt