Mooie verhalen!!!
Misschien kan je ze samen uitgeven:)
als ze één geworden zijn:)

Mijn dierbare liefde

“Ik hou van je. Ik hou met mijn hele hart van jou en ik wil mijn leven voor altijd met jou delen. Wat de mensen er ook van vinden. Ik zal altijd van jou blijven houden. Ons krijgen ze nooit meer uit elkaar. Ze kunnen zeggen wat ze willen, maar ik hou van jou.”
De twee jongens zaten tegenover elkaar en keken mekaar liefdevol in de ogen aan. Wat maakte het uit wat iedereen er over zei? Ze hadden mekaar en dat was alles wat ze nodig hadden. Als je naar de jongens keek zag je twee gewone scholieren, Joshua en Thedo. Beste vrienden van elkaar, of was het meer? Niemand wist het behalve hun. Hoe ze mekaar hebben ontmoet is belangrijker en dat gaat ander halfjaar terug. Toen ze mekaar voor het eerst ontmoette. Joshua’s fiets was voor de zoveelste keer kapot gemaakt toen hij in elkaar werd geslagen en Thedo had hem een lift naar huis gegeven. Het klikte meteen en de gevoelens liepen steeds hoger op. Ze gingen steeds vaker na schooltijd naar elkaar toe en ook tijdens schooltijd spraken ze mekaar veel. Ze werden al snel het gespreksonderwerp van de school. Thedo kon goed voor zichzelf opkomen, maar Joshua niet. Joshua werd steeds meer gepest en Thedo zag hem steeds verder afglijden. Hoe hard hij ook probeerde hij kon Joshua steeds minder vaak opvrolijken. Zijn glimlach werd een grimgras en zijn stemming werd steeds somberder. Regelmatig kwam hij terug met blauwe plekken. Ze hadden inmiddels een jaar verkering en in dat ene jaar is Joshua veranderd. Het beangstigde Thedo, maar wat kon hij doen? Het enige wat hij kon doen was Joshua steunen, maar daar had hij weinig aan. Daarmee zou het pesten niet stoppen, maar niemand wilde naar Joshua’s verhaal luisteren. Niemand behalve Thedo. Van een vrolijke jongen naar een somber iemand die het liefste zichzelf zo veel mogelijk verstopte. Bang om nog meer pijn gedaan te worden door de wereld. Hoe kon een mens zo snel veranderen? Hoeveel pijn en verdriet was daar voor nodig? Thedo werd woedend bij die gedachte, maar hij moest zichzelf beheersen. Joshua had er niets aan als hij ruzie ging maken met de pesters. Het enige wat er dan kon gebeuren was dat Joshua Thedo kwijt zou raken en dat was het laatste dat er moest gebeuren. Dan zou zijn leven echt instorten.
De hele avond zijn ze bij elkaar gebleven. Hand in hand onder de sterren. Zoenend in de hooischuur en mekaar omhelzend in een boom. Daarna vertrok Thedo terug naar huis. Hij kon niet wachten totdat het de volgende dag was, want dan zag hij Joshua weer, zijn grote liefde. Met hem wou hij de rest van zijn leven delen.
De volgende dag was Joshua niet op school te vinden en toen Thedo langs ging zeiden zijn ouders dat hij gewoon naar school was gegaan. Thedo vreesde het ergste en zo snel als hij kon fietste hij naar huis. Geen tijd om zijn fiets in de schuur te zetten gooide hij die neer en rende naar binnen. Zo snel als zijn benen konden rende hij de trap op naar zijn kamer. Scheldend tegen de computer dat hij moest opschieten startte hij hem op en uiteindelijk toen de computer het deed zag hij een offline bericht op MSN.

Lieve Thedo,
Sorry dat het zo kort is en ik het hier bij moet houden, maar als ik jou zie dan zou ik het niet meer durven. Asjeblieft, ga me niet zoeken. Op wat voor manier weet ik nog niet, maar ik ga mijn leven nu beëindigen. Hou me asjeblieft niet tegen, het is al moeilijk genoeg en ik zal je onwijs missen. Een leven zonder mij is beter, geloof me maar. Vroeg of laat zul je me hier dankbaar voor zijn. Vergeet me niet.
Dikke kus,
Joshua.

_________________
Chatpromo

[Tut] 17:57: Vrouwen...
[Tut] 17:57: Labiele wezens
[Misoyama] 17:57: idd Tut
[Misoyama] 17:57: jij snapt t kerel
[Butterfly12] 17:57: hahaha
[Tut] 17:57: Ja he
[Tut] 17:58: Wij mannen, wij zijn anders

Tranen
Zo helder als glas, zo zuiver als zout biggelden er tranen over mijn wangen. In het zonlicht glinsterden ze op, vlak voordat ze de vensterbank raakten om uit elkaar te spatten. De stilte werd af en toe verbroken door een snik of een huiverige ademhaling. Het duister was dichterbij dan het licht en de eenzaamheid was beklemmend. De hoop was ver te zoeken en elke vorm van vertrouwen was verloren gegaan.
Kapot gemaakt en vernederd door de wereld, weggestopt en weggetrapt als vuilnis, zat ik daar, in mijn vensterbank. Ik voelde me als een oude knuffel waar een klein kind genoeg van had en in de prullenbak had gegooid voor een enkeltje vuilnisbelt. Diepe wonden die nooit meer zullen helen, trauma’s voor de rest van mijn leven. Voor veel mensen onbekend, maar voor mij zo bekend.

_________________
Chatpromo

[Tut] 17:57: Vrouwen...
[Tut] 17:57: Labiele wezens
[Misoyama] 17:57: idd Tut
[Misoyama] 17:57: jij snapt t kerel
[Butterfly12] 17:57: hahaha
[Tut] 17:57: Ja he
[Tut] 17:58: Wij mannen, wij zijn anders

Talentje Sanne?

_________________
'Every wall is a door' ~ R.W. Emerson

Het lukt me nooit om lange verhalen te schrijven, dus iets uitgeven gaat hem denk ik niet worden. :p Lijkt me wel heel leuk, maar na vijf pagina's vind ik het doel een beetje verdwenen. Ik vind de boodschap van een verhaal duidelijker wanneer je een kort verhaal hebt dan wanneer je hele lappen tekst hebt.

_________________
Chatpromo

[Tut] 17:57: Vrouwen...
[Tut] 17:57: Labiele wezens
[Misoyama] 17:57: idd Tut
[Misoyama] 17:57: jij snapt t kerel
[Butterfly12] 17:57: hahaha
[Tut] 17:57: Ja he
[Tut] 17:58: Wij mannen, wij zijn anders

Bevrijd van de kleding der gedachten

Hoe zou de wereld eruit zien als iedereen naakt zou zijn? En daarmee bedoel ik dan niet dat iedereen in zijn blote kont rond loopt, maar dat iedereen zichzelf durft bloot te geven. Een wereld waarin het uiten van emoties en gedachten niet een hele worsteling is, maar juist de gewoonste zaak ter wereld. Iedereen zou zich dan waarschijnlijk bevrijd voelen van de kleding der gedachten.

Natuurlijk bestaat een ideale wereld niet, maar er over dromen blijft altijd leuk en sommige dingen zijn nog te realiseren ook. Wel is waar in kleine stapjes, maar je kunt natuurlijk altijd eerst beginnen met een sok uittrekken voordat je meteen je onderbroek probeert uit te trekken terwijl je je onderbroek nog aan hebt.

Het punt is dat mensen eerst een worsteling aan frustratie en emoties door gaan voordat ze een gedachten durven te uiten. Eerst komt het gedeelte waarin je beseft dat je ergens mee zit en vervolgens moet je gaan bedenken hoe je dat gaat verwoorden. Vervolgens besluit je om het toch niet te vertellen, maar waarom? Uit schaamte, bang voor een reactie van de mensen om je heen? Je houdt je mond dus, waardoor je alles gaat opkroppen en gefrustreerd raakt. Uiteindelijk kun je dit niet meer aan en dan barst de bom, er ontstaat een ruzie en vaak komt daar alleen maar meer ellende van. Vervolgens denk je dat je beter je mond had kunnen houden.

Wat nou als we de situatie veranderen? We beseffen dat we ergens mee zitten en gaan naar iemand toe die we vertrouwen, daar praten we mee. Die helpt je met het verwoorden van je problemen en staat open voor wat je te zeggen hebt, er is begrip. Hierdoor vind je de moed om het ook aan anderen te vertellen. Inmiddels weet je hoe je het moet verwoorden en eigenlijk gaat het veel soepeler dan je had verwacht. Er komen misschien hier en daar wat vragen, maar de sfeer is ontspannen en dat draagt meteen bij aan het verloop van het gesprek.

Er was in de tweede situatie dus geen sprake van frustratie, opkroppen en ruzie. Waarom kiezen mensen dan toch altijd voor de eerste optie? Kom op, trek die sok uit. Als is het een gele, zwarte, witte of roze, je zult je bevrijd voelen! (en eigenlijk helemaal niet naakt.)

Geschreven op 26 mei 2011

_________________
Chatpromo

[Tut] 17:57: Vrouwen...
[Tut] 17:57: Labiele wezens
[Misoyama] 17:57: idd Tut
[Misoyama] 17:57: jij snapt t kerel
[Butterfly12] 17:57: hahaha
[Tut] 17:57: Ja he
[Tut] 17:58: Wij mannen, wij zijn anders

Ik heb het al op je bescheiden blogsite al geprezen, maar ik doe het weer!

Bravo!!!

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?

Niet iedereen heeft de link van mijn blog en ik wil het ook echt voor vrienden houden, dus ik wil de link niet op een openbaar forum plaatsen. Alleen ik vond dit stuk heel goed gelukt en had zoiets van: Nja, dat plaats ik dan gewoon op SJ! =D
Dus het kan best zo zijn dat ik hier nog meer dingen ga plaatsen die ook op mijn blog staan. :p

_________________
Chatpromo

[Tut] 17:57: Vrouwen...
[Tut] 17:57: Labiele wezens
[Misoyama] 17:57: idd Tut
[Misoyama] 17:57: jij snapt t kerel
[Butterfly12] 17:57: hahaha
[Tut] 17:57: Ja he
[Tut] 17:58: Wij mannen, wij zijn anders

Heel duidelijk geschreven, mooi!

_________________
You think you're better than me and I agree..

Ik beken!

Hij is gewoon gecrasht! Mijn mobiel, die ik dacht en nacht bij mij heb, is gewoon gecrasht! Ik kan er helemaal niets meer mee. Ik denk dat ik nu inmiddels een half jaar in bezit ben van een Nokia Express Music en ik heb nog nooit problemen gehad met die mobiel, tot vandaag.

Vanochtend was er nog niets aan de hand en toen ik hem ‘s middags uit mijn broekzak haalde zonder dat ik er iets mee had gedaan stond ie uit. Ik veronderstelde dat hij leeg was, dus thuis aan de oplader gelegd en weer aangezet. Ik verstuurde toen een sms’je en toen ik later terug kwam om te kijken of ik al een reactie had, wat zo was, wilde mijn mobiel niet meer ontgrendelen. Ik lichtelijk geïrriteerd de accu eruit gesloopt, want mijn mobiel wilde daardoor ook niet meer uit. Afijn, ik mijn mobiel weer aangezet en toen wilde die nog steeds niet ontgrendelen!

Toen besloot ik dat het voor mezelf en de mobiel beter was als we elkaar even niet zagen, dus ik ging naar beneden om avond te eten. Daarna ging ik weer terug naar boven en stond mijn mobiel ineens uit, terwijl die nog aan de oplader lag! Gefrustreerd naar de telefoon dokter, mijn vader, gegaan en die heeft nu mijn mobiel in behandeling. Ik wacht in spanning af en hoop dat mijn verslaving het overleeft..

Helaas zal ik het dus voor dit moment moeten doen met mijn afgedankte Samsung Star die aan de oplader ligt, toch wel handig dat ik mijn mobieltjes bewaar. Het nadeel van die Samsung Star is dat ik er eigenlijk niet meer mee kan bellen en ook berichtjes verzenden is niet echt top. Niet zo zeer het verzenden van mijn mobiel naar die van een ander, maar mijn mobiel doet er zo lang over om een sms’je te ontvangen. Maar ja.. beter dan niets hè?

Ik zal heel eerlijk toegeven, ik ben verslaafd. Alleen met de telefoon van tegenwoordig kun je zoveel! Internetten, bellen, sms’en, foto’s maken.. Het is gewoon een mini laptop die je altijd op zakt hebt. Als ik iets moet onthouden dan zet ik het in mijn agenda en een uur van te voren krijg ik een waarschuwing. Ook heb ik mijn wekker vervangen, want hey.. daar heb je toch een mobiel voor? Je kunt zien hoe laat het is, je hebt er een datum op en je kunt de tijd instellen waar hij op af moet gaan. Ook kun je instellen hoe lang er tussen moet zitten wanneer je op de Snooze knop drukt.

Lieve mensen, ik geef het toe.. Ik kan niet zonder mijn mobiel.

_________________
Chatpromo

[Tut] 17:57: Vrouwen...
[Tut] 17:57: Labiele wezens
[Misoyama] 17:57: idd Tut
[Misoyama] 17:57: jij snapt t kerel
[Butterfly12] 17:57: hahaha
[Tut] 17:57: Ja he
[Tut] 17:58: Wij mannen, wij zijn anders