Ik heb even een nieuw topic aangemaakt, nieuwe naam nieuwe kansen zullen we maar zeggen


Erkenning.

Sinds een maand of wat voel ik me niet helemaal ok, en dat is eigenlijk begonnen nadat ik mijn reflectie verslag van een aantal jaren terug weer eens vond en me realiseerde dat ik echt totaal veranderd ben. Ja dat krijg je na 7 jaar en eigenlijk zou dat positief moeten zijn maar als ik zie hoe ik toen was, en nu ben, merk ik weinig van de positiviteit die de jaren me eigenlijk zouden moeten brengen. Vroeger was ik vrolijk en oprecht en het kon me weinig schelen wat andere mensen van me vonden want ik was ik en daar moest je het dan maar mee doen. Vond je me niet ok? Jammer dan, niet mijn probleem. De dingen die ik deed, deed ik voor mezelf en niet voor iemand anders.


Gisteren zag ik het licht en werd op onsubtiele wijze keihard geconfronteerd met de werkelijkheid. Ik doe niks meer zonder erbij na te denken wat andere mensen daar van zouden vinden, mijn spontaniteit is gereduceerd tot nul omdat ik tegenwoordig altijd in mijn achterhoofd heb hangen dat ik erop moet letten dat ik niet TE vrolijk ben want dan kom ik misschien wel onvolwassen over. Ik heb mezelf in een maatschappelijk correct hokje gestopt en dat merk ik nu pas, en ben er alles behalve blij mee.

Alles wat ik doe, van lezen tot piano spelen, van noten leren lezen tot sporten en alle andere dingen die ik voor mezelf zou moeten doen, doe ik zodat ik erkenning krijg van andere mensen en ik weet niet hoe ik kan zorgen dat ik de dingen die ik doe weer voor mezelf doe en niet voor iemand anders! Zelfs de dingen die ik zeg zijn niet altijd meer oprecht, maar ik zeg ze puur om mijn obsessie om aardig gevonden te worden te voeren.


Ik weet niet wat ik ermee aan moet…
Ik zoek erkenning! Van mezelf…en niet van andere mensen.

Maar hoe doe ik dat?

_________________
'To the library!'
"Sokka"

'Pants are an illusion, and so is death'
"Huu"

_________________
Zonnige en liefdevolle groetjes,

Pluisje.

Hoi Pluisje! Ik waardeer je reactie zeker wel En ik heb dit stukje om allebei de redenen gepost,ik ben het kwijt en ik kan alle tips gebruiken dus bedankt!



En dit weet ik ergens ook wel,maar ik moest er blijkbaar weer even aan herinnerd worden



Ik heb hier zeker wat aan Nu heb ik voor mezelf een doel om na te streven en dat is weer even geleden,ik wist begod niet hoe ik dit aan moest pakken....En ik hoop dat ik weer plezier ga krijgen in het groeien

Thanks

_________________
'To the library!'
"Sokka"

'Pants are an illusion, and so is death'
"Huu"

_________________
Zonnige en liefdevolle groetjes,



Pluisje.

Hee lieve Debbie,

ik heb je stuk gelezen, en bewust niet die van Pluisje. Dit om een reactie puur vanuit mij te kunnen plaatsen, dus het kan zijn dat er dingen dubbel worden gezegd!

Je wil erkenning van jezelf, maar krijgt het enkel van anderen. Je doet de dingen die je doet, omdat je weet dat anderen dat leuk/fijn/prettig/gaaf etc. zouden vinden, oftewel; omdat zij dat zouden waarderen. Heb je je wel eens afgevraagd waar jij nou blij van zou worden? Waar jij jezelf om zou waarderen? Je zegt dat je al die dingen doet voor iemand anders' erkenning, maar ben je dan zelf niet trots op dat je dat allemaal kan en opdat je dat allemaal bereikt (hebt)? Ga bijvoorbeeld eens bewust luisteren naar de klanken die jij voortbrengt vanuit je piano, en hoe je dat jezelf hebt geleerd.

Daarbij; wat is correct? Niemand heeft ons ooit verteld dat een volwassene zich zo of zo moet gedragen. Lachen is goed voor je, en je geeft zelf al aan dat je dat dan eigenlijk wil doen, maar dat je je inhoud vanwege anderen. Hier heb je al zo'n punt! Laat jezelf lekker gaan, en doe dat voor jezelf. Lachen kan geen kwaad, en hoe meer jij lacht, deste meer jij overkomt als die leuke spontane meid van vroeger, die doet wat zij wil. Wanneer jij jezelf minder bekritiseerd (of erger nog; voor ANDEREN denkt en invult!), zullen zij dit ook minder/niet doen. Dan zul je weer door het leven kunnen gaan als de persoon die jij eigenlijk wil zijn, en niemand zal jou dit kwalijk nemen.

Ik hoop dat je er wat aan hebt... ik heb puur mijn eerste gedachte dr uit gegooid dus misschien dat ik later nog eens op terugkom! Ik ben blij dat je jezelf probeerd te begrijpen, al dan niet met hulp van anderen. Ik hoop dat het goed met je zal gaan meid...

Liefs, wortel

_________________
Nee hoor, grapje.

Klik hier om mijn column "Stomme mama" te lezen!

Thanks Jitske *knuffel*

Het leuke is,hetgeen wat jij me verteld nu,dat weet ik eigenlijk allemaal ook wel Maar het heel fijn als ik daar weer even aan herinnerd wordt want deze dingen die eigenlijk zo vanzelfsprekend zouden moeten zijn ben ik door mijn moeilijke gedoe compleet vergeten. Ik weet dat ik gewoon mijn eigen ding moet doen voor mezelf en niet voor anderen en ik weet nu ook weer hoe ik het moet doen, maar mijn eigen onzekerheid staat me in de weg. Het gaat even duren voordat ik daar weer overheen ben maar mijn best ga ik doen

Ik ben vandaag met een klein stapje begonnen en heb mijn blije shirts weer uit de kast gevist Ik sta er gekleurd op vandaag en ik vind het maar een beetje eng lol.

Wat ben ik toch ook een doos

_________________
'To the library!'
"Sokka"

'Pants are an illusion, and so is death'
"Huu"

Wel een lieve doos!
En zoals ik al zei; het is goed dat je dat zelf ziet, en er zelf iets mee wil. Je gunt jezelf dan nu ook het beste, want je wil weer lekker in het leven staan! Ik voel ergens wel herkenning, hoor. Zoals jij eerst in mijn blog las, twijfelde ik ook erg over het aanpassen aan anderen. Waarom zou jij niet vrolijk mogen zijn? Omdat iemand anders je dan raar aan zou kijken? Ik zou daar weer hard om kunnen lachen! Laat jou lekker jou zijn, denk ik dan..

Leef vandaag, lekker met je vrolijke blije gekleurde shirt, en anderen zullen het ook opmerken! Gaat je lukken!

_________________
Nee hoor, grapje.

Klik hier om mijn column "Stomme mama" te lezen!

(Omdat ik over het algemeen niet zo serieus ben en mensen misschien nu het latex pakje grapje snappen van Matthijs op de meeting )


Gare helden in panty,s en andere dubieuze zaken.

En we zijn er weer! Met deze keer een onderwerp wat ik te danken heb aan mijn mede forumgenoot Matthijs Dus Matthijs! Bij deze bedankt

Op facebook hebben ze nu een actie, dat je een plaatje van je favo nostalgische televisie serie van vroegah als profielfoto gebruikt. Hippe actie toch? Nu zat ik me naar aanleiding van de foto van Matthijs eens af te vragen wat wij vroeger nu allemaal zo cool vonden aan onze gemiddelde superheld, getekend of niet dat maakt nu even weinig uit.

-Robin Hood!... Gare held in panty...
-De Power Rangers!... Gare helden in latex pakjes
- Zorro!... Gare held in leren broekkie...
-Hercules! (Van Hercules The Legendary Journeys)... Gare held met kinky leren broekkie met streepjes.
-Darkwing Duck!...Gare held zonder broekkie (Maar wel met cape )
-Inspector Gadget!.. Gare held met een broekkie waar rare dingen uitkomen.
- Superman!... hehe...
-The Incredible Hulk!....Gare held die uit z,n broekkie scheurt.

En dan denk je toch even....Waar the fuck zijn wij in hemelsnaam mee opgegroeid! En dan maar zeggen dat de jeugd tegenwoordig ontspoort...Ik snap niet dat wij zo "normaal"zijn gebleven

De Leren broekies en latex pakjes moeten gewoon terug op tv

(P.s. Hoe dubieus is "een held op sokken" nu? )

_________________
'To the library!'
"Sokka"

'Pants are an illusion, and so is death'
"Huu"

Het is ook nooit goed!

Ik zit hier naar buiten te staren, terwijl ik moed aan het verzamelen ben om maar gewoon op te staan en met peuk op het balkon te gaan zitten. Ik rook sinds een paar maanden dus buiten! Nog steeds! Met dit koude *piep*weer in die *koekoek*wind ben ik met die *tuutuut* peuken mijn *tralala*gezondheid naar de *hoera* aan het helpen! Ik haat ochtend...en het is nog niet eens ochtend meer.

Ti,s ook nooit goed, kan ik nog gewoon roken, hou ik mijn gordijnen schoon, scheelt het in m,n portemonee en in m,n gezondheid,kan ik nog zeuren.

Sneeuw! Ik hou van sneeuw :d Ik kan uren zitten kijken naar de witte vlokjes die langzaam naar beneden dwarrelen terwijl ik niet probeer te zien dat de auto,s wel heeel langzaam gaan en er menig fietser onderuit fl*kkert over de smerige drab waar sneeuw nu eenmaal in veranderd als het keer op keer platgereden wordt. De smerige wereld lijkt even helemaal schoon met dat witte kleed. Zonde als het weer smelt. Aan de andere kant ben ik nu *potverdorie* al 4 keer op m,n b*k gepleurd door die *kukeluku*sneeuw en zou ik willen dat de lente maar weer opschiet!

Ti,s ook nooit goed, lijkt de wereld een keer schoon en wit en hebben we het echte winter gevoel, kan ik nog zeuren.

In de zomer willen we zon maar niet teveel want als het 30 graden is wil menig persoon de zomer tijdelijk inruilen voor de winter die ze dan weer in willen ruilen voor de zomer omdat het zo koud en glad is. In de lente mogen de bomen opschieten met blaadjes maken maar vloeken we ons de *Tringeling* als ze er in de herfst weer afvallen zodat we toch weer lente of winter willen want dan liggen die blaadjes er niet.

Ik ga nu naar buiten,zonder te zeuren, met peuk en koffie in mijn hand om van het mooie koude winterweer te genieten waar we de afgelopen jaren zo om hebben gezeurd want "We hebben al zo lang geen echte winter meer gehad" Nou asjeblief! Hier heb je het! Geniet van je bevroren vingers en rode neus! Ga sleeën! Sneeuwballen gooien! En lach maar gewoon een keer als je onderuit valt en geniet van je zere kont. Voor je het weet hebben we deze winters niet meer.

Proost! Fijne sinterklaas en kerst en alle shizzle die we in de decembermaand hebben gefrot

(p.s. Het origineel is zonder de censuur maar ik dacht maar een beetje beleefd te blijven )

_________________
'To the library!'
"Sokka"

'Pants are an illusion, and so is death'
"Huu"

Hee meis,

Een briljante tekst! Eigenlijk vind ik deze leuker als de niet gecensureerde versie:) Ik hoop dat ik nog vaker van je blogjes mag genieten!

Hheheh... held op sokken

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?

Uniek zijn is blijkbaar niet positief!



Iedereen is wel goed in iets, of redelijk goed in een aantal dingen. Nu heb je meer aan het 2e maar het 1e wordt over het algemeen met meer respect behandeld. Als je heel goed bent in 1 ding ben je speciaal, ben je redelijk goed in heel veel dingen dan is het niks aparts.

Gisteren zat ik in de forum chat, en wat blijkt...Je bent pas uniek als je het een en het ander hebt meegemaakt of een of andere wazige gave hebt. Ben je gewoon leuk en aardig, dan ben je niet uniek maar gewoon. Dan gaat het gewoon zijn gangetje en val je niet op, je springt er niet tussenuit.

Nou heeft iedereen wel een rugzakje bij elkaar verzameld in zijn of haar lange of korte leventje..maar als ik een hoop kommer en kwel moet ondergaan om uniek te zijn dan pas ik! Ik wilde graag speciaal zijn, ik wilde graag uniek zijn, maar blijkbaar hoor ik bij de mensen waarbij het allemaal gewoon zijn gangetje gaat. Strooi je niet met je problemen dan wordt er zowat automatisch vanuit gegaan dat het goed met je gaat, maar lieve mensen! Goed is niet uniek!

Nou...dan hoor ik gewoon graag bij de massa. Ik wil er graag voor mensen zijn die het even moeilijk hebben, maar ook niet unieke mensen vind ik heel interessant Maar wat nou als ik iets meemaak wat mij uniek maakt? Waar moet ik dan heen? En wat is er in de loop der tijd gebeurd met de stelling "iedereen is uniek"? Men zegt het wel, maar geloven het zelf niet meer lijkt wel. Jammer...

Uniek zijn heeft zijn prijs, en ik geloof niet dat ik die wil betalen...

_________________
'To the library!'
"Sokka"

'Pants are an illusion, and so is death'
"Huu"

Voor mij is iedereen uniek. Ik vind het dan ook grote bullshit dat er blijkbaar mensen zijn die denken dat ze enkel door trouble uniek worden. Mooi je zegje gedaan debbie.

_________________
Nee hoor, grapje.

Klik hier om mijn column "Stomme mama" te lezen!

Voor mij dus ook Jits En ik nam hier even de chat als voorbeeldje, maar ik merk het echt overal. Zwaar frustrerend!

_________________
'To the library!'
"Sokka"

'Pants are an illusion, and so is death'
"Huu"

Met maar 1 schoen aan.


Tijd voor een niet dichterige blog! Dat dichten en ge- rijmelarij heb ik nooit gedaan en heb er nooit de behoefte voor gevoeld maar de laatste paar maanden *poef!* zit ik als een autist te typen en stop niet voordat ik klaar ben. Apart…

Goed! Het is algemeen bekend dat ik snachts niet kan slapen en er smorgens niet uit wil. Moet ik er toch uit dan trakteer ik iedereen in mijn directe omgeving op een fijne portie ochtendhumeur. Asjeblief! Wil je er saus bij? Je hebt keuze uit sarcasme of zwartgalligheid, ik raad je aan het eerste te kiezen…

Al jaren en jaren probeer ik op tijd te gaan slapen, maar het zit gewoon niet in mijn systeem, ik schuif het op mijn opvoeding, mijn ma is er ook al zo 1. Ik kan er gerust vroeg uit hoor…het vooruitzicht op koffie is te sterk om te blijven liggen. Het draait erop uit dat ik om half 8 m,n bed uit rol om in mijn charmante nacht ensemble met licht aan in de keuken te staan met mijn ogen half dicht geplakt, terwijl mijn buurtgenoten kunnen genieten van een halfnaakte ik in T-shirt en creatief ondergoed. Goedemorgen buurman…

Na het douchen en de koffie zit ik dan half slapend, wezenloos naar mijn scherm te staren, terwijl ik in het kader van tijdbesparing mijn schoenen aan wil trekken. Het resultaat is dat ik in blissfull oblivion , met nog een half uur op de klok, met 1 schoen aan, als een gehersenspoelde zeeworm achter mijn laptop zit, terwijl ik de aankomende dag probeer te verwerken en tegelijkertijd mijn koffie naar binnen probeer te gieten. Multitasking op de vroege ochtend is dat.

* gaap *

_________________
'To the library!'
"Sokka"

'Pants are an illusion, and so is death'
"Huu"