In het onderstaande verhaal zijn de karakters gebaseerd op een aantal sj'ers
.
Dreamwalker, Seih, Matthijs, Digitalis, Libertas-in-amore, Julia, Lowbass, en Franci =D waarvan ik niet op de sjnaam kom :p
De zoektocht naar de verloren tube.Je kent het wel. Je gaat op vakantie naar een exotische bestemming, maar ineens komt er iets tussen. Iets dat ervoor zorgt dat alles wat je geplant had veranderd. Dat gebeurde ook bij Chris Rooijers. Chris, een doodgewone student van begin twintig. Altijd wel in voor een avontuur, spanning en sensatie. En natuurlijk heeft hij een hart van goud.
Chris zat op stoel nummer 3B in het vliegtuig, op weg naar Chili. Maar net boven Brazilië gebeurde er iets vreselijks. Een pelikaan vloog in de motor. Het vliegtuig stortte neer. Chris bleef ongedeerd. Echter was ieder ander met de klap omgekomen.
Zodra Chris het vliegtuig was uitgestapt begon zijn nieuwe avontuur. Hij wist alleen nog niet wat, dus keek hij of hij zijn telefoon kon vinden. Jammer genoeg duurde het twee uur voor hij bereik had, maar toen bleek ook nog eens dat hij over zijn abonnement zat en dat was niet zo handig.
Chris besloot actie te ondernemen. Hij ging naar het lokale dorpje en huurde een rode Chevrolet bij de garage. Dan maar Brazilië, dacht hij. Het is immers nog steeds Zuid-Amerika. Dat was toch waar hij voor in de eerste plaats was gekomen.
Toerend over de snelweg , met de wind wuivend in zijn haren reedt hij alleen over de lange snelweg. Er leek geen eind aan te komen. Toen zag hij een bord aan de kant van de weg staan. Eerste rechts, Vreetkeet van Blonde Greet. Dat leek hem wel wat. Bovendien krijg je van zo’n vliegtuigcrash wel een beetje hongerig gevoel. Want geef nu zelf toe echt een gevuld gevoel van die pinda’s die ze gratis geven in het vliegtuig krijg je niet. En tegen de tijd dat je een zakje hebt geopend ben je alweer geland, of in dit geval gecrasht.
Chris zette de Chevrolet op de parkeerplaats van de Vreetkeet van Blonde Greet en ging naar binnen. Hij zag een schitterende mooie blonde dame achter de bar staan. Jammer genoeg was dat niet blonde Greet. Die stond bij de frituurpan met een sigaar in haar mond de kroketten te frituren.
Plotseling was er een oorverdovende gil. Het was blonde Greet. Ze had iets verschrikkelijks gezien in de koelkast. Echter door de enorme gil was ze haar stem verloren. Ze rende naar voren, de keuken uit en zag Chris staan. Een vreemdeling, die misschien wel iets voor haar zou kunnen doen. Greet schreef iets op een briefje en gaf het aan Chris. Chris knikte en zei: ‘Dat is prima Greet. Ik zal er een queeste van maken. Ik zal niet rusten voor ik mijn doel heb behaald!’ Chris rende vervolgens de Vreetkeet van Blonde Greet uit zonder te betalen voor het drankje dat hij nooit had besteld.
Chris sprong in de auto en bekeek eerst de kaart. Hij moest naar een bepaalde jungle. De Jungle-van-de-tweede-afslag-na-de-Vreetkeet-van-Blonde-Greet. Hoe moest hij daar ooit zien te komen. Hij bekeek de kaart wel drie uur lang, totdat de mooie blonde dame van achter de bar in de Vreetkeet van Blonde Greet naar hem toe kwam en hem de weg wees.
Chris trapte de rode Chevrolet op z’n staart en maakte vaart naar de jungle. Daar gaf hij de sleutels van de rode Chevrolet aan de parkeerwachter en stapte de Jungle-van-de-tweede-afslag-na-de-Vreetkeet-van-Blonde-Greet in.
Het was warm en broeierig in de jungle. In zijn heuptasje had hij gelukkig nog wat te drinken bij die hij had gevonden in de rode Chevrolet. Uitdrogen zou hij niet. Na een korte wandeling van twintig minuten kwam Chris in een donker gedeelte van de jungle. Kaartlezen kon hij niet, dus hij gooide de kaart achter zich weg in de bosjes. Echter was dit niet zo’n slim idee.
Vanuit de bosjes kwam een grommend geluid. Een geluid dat hij nooit eerder had gehoord. Wat voor wild beest zou zoiets maken. Voorzichtig stamelde hij zachtjes achteruit, maar botste tegen een ander beest op. Hij stond stokstijf stil. Hij voelde een natte hijg in zijn nek en rook de geur van oudbakken kruidkoek. Kruidkoek zoals zijn oma vroeger maakte. Kruidkoek die hij altijd lekker vond, totdat zijn oma er zo veel telkens bakte, dat de smaak niet meer de harden was.
Langzaam draaide Chris zich om. Hij keek recht in de ogen van een gewelddadige jungleoma. Hij zette het spontaan op een rennen terwijl hij werd achternagezeten door een kudde van gewelddadige jungleoma’s . Hij probeerde ze af te schudden, maar het had geen zin. Chris liep in de val! De omaatjes hadden een net gebreid en Chris zat gevangen.
De omaatjes wilden Chris vol proppen met oudbakken kruidkoek, maar net toen Chris een hap wilde nemen kwam er een kudde gewelddadige jungleopaatjes aangerent zwaaiend met stokken. De omaatjes zetten het op een lopen en Chris zat alleen. Gevangen in een gebreid net. Nog steeds hongerig.
Hij had het gevoel dat hij werd bekeken. Hij wist niet wat, maar iemand zat naar hem te kijken. Het was Julia Romboutski. Een krijger uit de lokale stam van de Jungle-van-de-tweede-afslag-na-de-Vreetkeet-van-Blonde-Greet. Chris zag haar echter niet. Julia sloop weer ongestoord weg.
Intussen probeerde Chris zich los te maken uit het net. Hij zocht in zijn heuptasje en vond een uitklapbaar kapmes dat hij had gekregen op zijn zeventiende verjaardag in Bosnië. Chris bevrijdde zich uit het net en viel op de grond. Zijn kapmes was botgeraakt door de dikke wollen touwen en hij gooide het weg. Chris vervolgde zijn reis door de jungle.
Chris was moe en uitgeput. Na een zware tocht van twaalf minuten rustte hij uit op een grote kei in de jungle. Net toen hij een slok water uit zijn veldfles wilde nemen werd hij vanachter hem gegrepen door een vreemdeling. Chris raakte bewusteloos.
Toen hij zijn ogen weer opende was hij vol verbazing vastgebonden en stond in een grote pot groentesoep. Hij keek eens rond een zag dat hij in een of andere stam was. Chris herinnerde zich dat hij in het vliegtuig had gelezen over een vreemd soort stam in de Jungle-van-de-tweede-afslag-na-de-Vreetkeet-van-Blonde-Greet. Het was waarschijnlijk de G.R.O.E.N.T.E.S.O.E.P. stam. Chris probeerde zich te bevrijden, maar toen kwam de stamoudste op hem afgelopen. Hij zei: ‘gegroet! Ik ben Erik Puttinski van de G.R.O.E.N.T.E.S.O.E.P. stam. Mijn krijger Julia heeft je gevonden in de jungle. Wat doe je hier op ons terrein?’
Chris was helemaal verbaast dat er mensen zowaar Nederlands spraken in een jungle ver van Nederland vandaan. Hij zag een of andere gekke dokter op hem afkomen. Hij rook eens goed aan de haren van Chris. Hij moest toen lachen en nam een slokje van de soepachtige substantie waar Chris in stond. De vreemde dokter spuugde het uit in zijn gezicht.
‘Ik ben de Voodoodokter van de stam. Robbie Holtmanski. Jij smaakt vreemd jongen. Jij smaakt bijzonder. Jij bent speciaal. Jij bent misschien wel de uitverkorene!
Opeens kwam er een prachtige jonge vrouw tevoorschijn uit een van de hutjes die leken op bananen. ‘Dit is mijn dochter Francesca,’ zei de stamoudste. ‘Neem mijn dochter met je mee. Zij zal je leiden naar waar je heen zal moeten. Maar! Als je haar onwaardig aanraakt, dan zal de Voodoodokter met je afrekenen.’
Robbie grijnsde vals naar Chris. Chris reageerde: ‘prima. Maar zou u me eerst willen losmaken?’
Eenmaal losgemaakt vertrokken Chris en Francesca uit het dorp. Francesca sprak niet. Ze lachte en grinnikte enkel. Met sierlijke sprongen die ze maakte door de bomen, klom ze van tak naar tak door de jungle. Plots was Francesca verdwenen. Chris kon haar niet bijhouden. Toen Chris even stilstond om uit te rusten, voelde hij een vieze adem in zijn nek. Langzaam draaide hij zich om. Er stond een vies gemummificeerd moerasmonster achter hem! Hij wilde het op een rennen zetten, maar struikelde over zijn losse veters.
Het gemummificeerde moerasmonster gromde en wilde Chris aanvallen. Maar net toen het Chris een klap wilde geven kwam Francesca met een liaan uit een boom geslingerd. Ze sloeg het gemummificeerde moerasmonster knock-out. Chris die bijkwam van de schrik keek op naar Francesca. Francesca wikkelde het gemummificeerde moerasmonster uit. Het was Julia! Bewusteloos dat ze er lag lieten Francesca en Chris Julia achter voor wat het was en vervolgen hun pad.
Na een wandeling van 25 minuten hadden ze een korte stop gehouden bij de Mac die langs de route door de jungle lag. Met een volle buik liepen ze verder. Ze kwamen uit bij een groot meer met een schitterende waterval. De zuidelijke zon danste in haar licht.
Francesca wees omhoog. Ze sprak en zei: ‘daar Chris. Daar is je volgende bestemming. Moge onze paden ooit kruisen.’
Chris klom langs de steile rotswand langs de waterval op. Hij zag een klein huisje en klopte aan. De deur ging open en Chris kwam in een soort wachtruimte met oude tijdschriften terecht. Hij nam plaats en was maar wat gaan lezen. Vijf minuten later kwam er een receptionist naar hem toegelopen. Zijn naambordje vertelde hem dat de receptionist Matthias heette. Matthias zei: ‘Jongeman. Ik ben gevraagd deze kaart aan je af te geven. Deze kaart zal je leidden naar je eindpunt. Naar jouw ‘’heilige graal.’’ Pas er goed op. Ik geef hem maar een keer.’
Chris liep weer naar buiten. Hij bekeek de kaart goed. Hij moest maar een klein stukje lopen en dat deed hij dus. Hij kwam uit bij een enorm grote tempel. Het zag eruit als een oude stenen mayotempel. Maar vernieuwd, want deze had vreemd genoeg een roltrap. Hij nam de roltrap omhoog.
Eenmaal boven scheen een groot fel licht in zijn gezicht. Toen kreeg hij een klap met een kruk tegen zijn knie en knielde op de grond. Het was de almachtige oppergodin Sanne Konijneveld. Ze zei: ‘welkom Chris. Waar ben je voor gekomen?’
Chris wist niet wat hij zag. Chris vertelde aan de oppergodin zijn verhaal. ‘Prima,’ zei de oppergodin. ‘Alsjeblieft. In dit doosje zit wat je nodig hebt. Ga nu! Snel, voor het te laat is!’
Chris keek uit over de grote jungle, en zag dat de Vreetkeet van Blonde Greet gewoon naast de tempel stond. Als hij dat eerder wist was het wel wat makkelijker geweest, maar dan had hij ook geen gaaf avontuur beleeft.
In ieder geval, Chris kwam terug bij de Vreetkeet van Blonde Greet. Hij gaf het doosje aan Blonde Greet. ‘Eindelijk! Eindelijk!’ Riep Blonde Greet en gaf Chris een dikke zoen. Ze pakte het doosje uit en pakte een knijpfles. ‘Eindelijk zijn mijn Vette Blonde Greet Frites compleet! Ze spoot de inhoud van de tube op de frites en gaf het aan Chris. Chris nam een hap en zei: ‘maar… Dit is Joppiesaus!’
Een grote glimlach verscheen op zijn gezicht en hij vloog Blonde Greet om de hals en gaf een dikke knuffel. ‘Eindelijk is mijn vakantie voldaan!’
Chris liep de deur uit en iedereen leefde nog lang en gelukkig. Behalve Julia die werd opgegeten door de gewelddadige jungleomaatjes.
Einde.
*Grote Rode Oksels En Nagel Tellers Eten Soepgroente Op Eerste Paasdag.