Welkom, herken jij jezelf in de verhalen die hier verteld worden of wil je hier meer over weten? Word dan lid en praat gezellig mee. Iedereen is welkom op het gebied van spiritualiteit.

Alles wat vermeld wordt op deze website is naar waarheid van de poster zelf, neem enkel datgeen aan waar jij jezelf goed bij voelt.
Ieder zijn/haar eigen waarheid, respecteer deze...

[ Advertenties ]
Online Tarot Legging - Spirituele Datingsite

Het is momenteel 28-03-2024, 11:05:07

Alle tijden zijn UTC+01:00




Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 82 berichten ]  Ga naar pagina 1 2 3 4 5 6 Volgende
Auteur Bericht
 Berichtenonderwerp: Verhalen en blogs van Matthijs
BerichtGeplaatst: 19-11-2009, 17:35:16 
Offline
Gids
Gids
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 27-01-2007, 17:40:04
Berichten: 7650
Locatie: Onder een hoedje van papier
Duws...

Ik schrijf zo nu en dan even een leuk verhaal voor onze schoolkrant.
De eerste ging over de Vloek van Pieter Zeeman. (Zo heet mijn school dus.)
De tweede over de geest van lokaal 135.

Ik zal ze nog wel eens een keer posten als jullie willen. Eerst netjes vragen :p.

Maargoed, dit is de derde van een reeks mysterieuze verhalen.

Personen als docenten zijn gebaseerd op echte namen van mensen die met deze school te maken hebben ;).

Dit is waargebeurd overigens.



Het geheime ondergrondse golfslagbad


Dat er op deze school veel vreemds gaande is, tsja.. dat valt door niemand meer te ontkennen. De school is immers vervloekt door Pieter Zeeman, er huist een geest in lokaal 135 die meneer Bartels slapeloze nachten bezorgt en waar in hemelsnaam heeft meneer Mulders ooit zijn snor teruggevonden sinds die actiedag voor Zambia?!
Ach. Het kan nog altijd erger, zullen we maar denken. Nou, dat kan het ook! Want er zijn hier nog veel geheimen onder ons op school. 28 om precies te zijn. Maar dat lijstje zal dan toch weer ieder jaar uitbreiden door het komen en gaan van mensen.

Over het verdwijnen van mensen zou ik het nu toch wel eens willen hebben. Op school verdwijnen bijna ieder jaar wel een paar docenten. Soms voor een korte tijd, andere keren niet meer terug. Geruchten gaan dat ze zijn verhuisd en ergens anders zijn gaan werken, maar ik weet wel beter. Docenten die verdwijnen zijn niet zomaar verhuisd, ze waren op zoek gegaan naar het geheime ondergrondse golfslagbad. Diep verborgen onder de tunnels van de school.

Tunnels? Jazeker, tunnels. Lang, lang geleden toen onze school nog niet eens was gebouwd, toen Pieter Zeeman nog lang niet in zijn luiers kon poepen, was hier een oude Indianenbegraafplaats gevestigd. Echter rond het jaar 1267 voor Christus heerste er een hevige storm en werden de Zie-Riekie stam en de Meeuw-Vleugel stam gedwongen verder te trekken. Na al die jaren is de Indianenbegraafplaats vervallen en is er uiteindelijk een maf schoolgebouw boven geplaatst. In het jaar 1989 ging een afstammeling van de Zie-Riekie stam op zoek naar zijn voorouderen. Begraven onder deze school. 's Nachts sloop hij de school binnen en groef tunnels onder de school. Met de hoofdingang, de trappen in LOZ, ook bekend als Aula 1.

De trappen van de LOZ bevatten een luik wat leidt tot een grote diepe stenen trap en een donkere gang die kilometers onder de school loopt.. Uiteindelijk kom je dan uit in een groot gangenstelsel. Het klinkt misschien allemaal erg sterk en verzonnen, maar dat is het niet. Ik ben er namelijk zelf geweest afgelopen zomervakantie. In samenwerking met een groep deskundige archeologen zijn we afgedaald en hebben de boel geprobeerd in kaart te brengen.

De Indianenbegraafplaats hebben we echter nooit weten te bereiken, maar wat we wel vonden, was het geheime ondergrondse golfslagbad en veel wandschilderingen van verscheidene docenten die ooit hebben lesgegeven op Pieter Zeeman. Zo vonden we een tekening van oud economie en Duits docent Sacha Roest en ook Moniek Willigers, oud docente aardrijkskunde.
Na het afdalen van al die trappen en het meppen van alle spinnen, begonnen we onze zoektocht. We merkten aan onze metingapparatuur dat er een grote hoeveelheid vocht zou zijn een eind verderop. Ik dacht zelf eerst aan die sloten en grachten rond de school, maar dat bleek anders. We liepen verder en het doolhof leek zich steeds verder uit te breiden. Alsof een heel goed bewaard geheim ook zo moest blijven.

Na een wandeltocht van 40 minuten vonden we een soort van logboek, geschreven door mevr. Visser, oud docente wiskunde. Ze schreef het volgende:
‘’26 jan. 2008

Ik zwerf nu al een heel erg lange tijd rond. Ik ben bang dat ik mijn oud-collega’s niet meer zal terugvinden. Ook raak ik door mijn reserves heen. Ik ben bang dat als ik het ondergrondse golfslagbad niet zal vinden, er geen andere mogelijkheid zal zijn dan proberen terug te keren (…) Ik moet nu maar verder. Ik dacht dat ik iets van geplonsd hoorde 2 kilometer verderop, dus ik zal maar door moeten zetten.’’

Ik geloofde m’n ogen niet toen ik dit las. Een ondergronds golfslagbad? Hier ergens in de tunnels? We liepen dus verder. Na 2 kilometer stug door gelopen te hebben hoorden sommigen van ons gespetter. De wanden voelden ook kouder aan en ik had het gevoel dat we in de buurt waren.
Toen kwamen we bij een splitsing. Gaan we links of rechts, dat was het ouderwetse dilemma. We splitsten onszelf op. Ik ging samen met mijn collega Frans Goudboud de linker tunnel in. Het werd steeds kouder. Toen stapte Frans op een steen die een valstrik activeerde. Een reusachtige grote stenen bal kwam tevoorschijn en rolde op ons af. We renden als bezetenen verder de gang in, in de hoop niet geplet te worden. Ik zag in de verte een afslag naar rechts en ik trok Frans mee de gang ik en we keken toe hoe de grote stenen bal verder rolde.
Het schilde maar een haartje of we waren verpletterd.

Toen ik me omdraaide schrok ik me rot. Ik zag een gigantische houten poortdeur versierd met 24 karaats bladgoud versierde dolfijnen in schoonspringstand. Dit moest de deur zijn die zou leiden tot het geheime ondergrondse golfslagbad. Ik keek door het sleutelgat en zag een gigantisch golfslagbad, een minibar, fonteinen, massagetafels, sauna’s en palmbomen. En dan niet van die neppers uit de hal.
Ik klopte op de deur. De poortdeurwachters vroegen om mijn geheime ondergrondse golfslagbad membership gold card. Ik verzon een smoes en zei dat ik die op mijn nachtkastje had laten liggen. De poortwachters trapten er helaas niet in. Frans was intussen aan het proberen de code te kraken toen ineens Sacha Roest achter ons stond. Hij herkende ons echter niet. Hij gebruikte zijn pasje en de deur ging open. Een fel en hemels licht verscheen. We waren verblind door de schoonheid. Maar zodra Sacha binnen was en wij onze ogen konden openen, was de deur alweer dicht.
We besloten terug te keren. Terug naar de LOZ. Echter is de rest van ons team nooit meer teruggekeerd. Wellicht zijn zij wel op de oude Indianenbegraafplaats gestuit.

Dit is dus het verhaal van het geheime ondergrondse golfslagbad, bereikbaar via de tunnels ver onder de LOZ. Dus mochten er docenten weer plotseling verdwijnen, dan weten we nu waar ze heen zijn gegaan. Ze hebben waarschijnlijk een uitnodiging gehad voor een geheim ondergronds golfslagbad beach party! Waar wij helaas nooit zullen komen, omdat we geen geheim ondergronds golfslagbad membership gold card hebben. Mocht je toch ooit een geheim ondergronds golfslagbad membership gold card weten te bemachtigen? Ga er dan heen! Want je wilt echt nooit meer terug!


dus bij deze, gooi je mening er maar op los!

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?


Laatst gewijzigd door Matthijs op 27-05-2011, 19:24:14, 3 keer totaal gewijzigd.

Omhoog
   
BerichtGeplaatst: 19-11-2009, 19:53:31 
Offline
Power Moderator
Power Moderator
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 22-10-2006, 21:09:21
Berichten: 7371
Locatie: Amsterdam
Hahahaha :D Hoe komt je er op... Leuk verhaal, waarschijnlijk nog leuker als je de school zelf kent, maar nu ook wel erg vermakelijk :lol:
Deze zin vond ik ook heel leuk, trouwens:
Citeer:
Want er zijn hier nog veel geheimen onder ons op school. 28 om precies te zijn.

Hihi.. =]

_________________
You think you're better than me and I agree..


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Verhalen van Matthijs
BerichtGeplaatst: 21-11-2009, 16:50:53 
Offline
Gids
Gids
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 27-01-2007, 17:40:04
Berichten: 7650
Locatie: Onder een hoedje van papier
leuk he xD.

Het verhaal komt van het idee van 6 jaar geleden toen ik in de eerste zat in de toenmalige aula te eten met m'n maatjes. We keken altijd uit vanuit de bak naar het verhoogde gedeelte waarbij er in het trapje een luik zat. Ik verzon toen het is de weg naar het geheime ondergrondse golfslagbad en uiteindelijk werd het laatst dit :p

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Verhalen van Matthijs
BerichtGeplaatst: 31-08-2010, 23:17:14 
Offline
Gids
Gids
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 27-01-2007, 17:40:04
Berichten: 7650
Locatie: Onder een hoedje van papier
Ik denk vaak aan wat ik wil bedenken, fantaseren, in mijn hoofd halen, voorstellen. Op momenten als deze ga ik op bed liggen. Starend naar het plafond met mijn oogleden gesloten en luisterend. Luisterend naar de regen die tikt op het gelakte hout van mijn raamkozijn. Mijn raam staat ook open op dat moment. Naast het tikken van de regen, hoor ik ook de druppels glijden. Alleen als ik heel goed luister.
Je gaat het je inbeelden. Ik zie de dingen die er dan niet zijn. Alles is mogelijk. Illusies worden gecreëerd naar mijn eigen hand. Op mijn manier. Binnen de vier muren, met een deur en een raam, creëer ik mijn eigen nieuwe wereld. Een wereld waar enkel ik aanwezig ben. Waar mijn hersenspinsels tot leven kunnen komen en ik kan schrijven.

Ik schrijf wat er in mij op komt. Met een ouderwetse typemachine die ergens op zolder ligt en dan juist naar beneden wordt gehaald, speciaal voor dit idee, deze inspiratie. Of met een balpen die ik dan op mijn schrijfblok plaats en sierlijke bewegingen maak die woorden maken en zinnen gaan vormen. Een potlood kan natuurlijk ook. En soms moderner. Dan lig ik weer op bed en ga zitten. Leunend tegen de muur waar mijn bed tegenaan is geplaatst, met een laptop op schoot. Aan een stuk door lijken mijn handen te vloeien over het toetsenbord. Letters komen tevoorschijn op het grote scherm voor mij. In een donkere ruimte schrijf ik mijn verhalen, verwoord mijn inspiratie.

Regen druppelt nog steeds op dit moment over het glas. Harde windstoten worden gebroken door takken van bomen en nauwe straten hierbuiten. Een symfonie lijkt zich te ontpoppen buiten deze vier muren. Laat je oogleden eens zakken en ga je voorstellen wat je ziet en hoort. Merk je het al? Je hebt langer over deze zin gedaan om het te lezen. Als je dat niet deed, dan doe je iets niet goed. Doe het nog eens een keer als je het niet deed en anders doe je het nogmaals.

Het is goed om je stress weg te werken met rust. Ik kom tot rust als ik schrijf. Als ik op bed ga liggen en mijn ogen weer ga sluiten. Allemaal om die inspiratie op te doen voor een nieuw verhaal.

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Verhalen van Matthijs
BerichtGeplaatst: 31-08-2010, 23:18:19 
Offline
Gids
Gids
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 27-01-2007, 17:40:04
Berichten: 7650
Locatie: Onder een hoedje van papier
Vergeet de illusie, door Matthijs Meulblok.

We voelen, we tasten, we willen weten wie we zijn. Mijn naam is Matthijs, maar is dat werkelijk wie ik ben? Ben ik een mens, ben ik een dier, ben ik links, ben ik rechts, ben ik link, ben ik recht, rechtdoorzee?

Allemaal vragen. Vragen die een mens bezig kunnen houden. Een illusie die een mens voor zichzelf weet te maken. Een gordijn dat men ophangt, de luxaflex van je gezicht, je ogen. Een masker is wat een mens kan dragen, het kan, maar doen we dat ook?

Een illusie, een verbeelding, een grap, een mop, een fop, een trucage van het leven. Dat is de manier waarop velen van ons soort door het leven gaan. We leven op een manier zoals we wensen te zijn. We doen ons voor, maar houden nooit de spiegel voor ons gezicht. Een gezicht dat de werkelijkheid toont, openbaart, laten zien, zien wie we echt zijn. Niet het masker om ons hoofd. Niet het kostuum dat wij dragen, of juist zouden willen dragen.

Een kans voor een mens, een kans voor mij. Ik voel, ik tast, ik weet wie ik ben. Weet jij het ook? Ik weet het niet. Ik zie een gezicht, maar de verschijning achter het gezicht is voor mij een illusie. Illusies zoals een mens ze kennen zal. Kennen zoals we nooit anders zullen doen. Of open je de luxaflex, trek je de gordijnen opzij, doe het rolgordijn omhoog, knal het masker van je gezicht en veeg de vuilte van je wangen, je jukbeenderen, je wenkbrauwen, je oorlellen, je neusvleugels en alles wat er omheen zit.

Toon wie een mens echt is. Vergeet de illusies, want ieder mens zet een act op. Ieder mens is een acteur of actrice in zijn of haar eigen leven. Houdt de spiegel voor je pupillen, en bedenk. Bedenk de illusie. Bedenk de illusie die je al je hele leven met je mee hebt gedragen. Spiek heel even vanachter je masker en zie. Zie wie je echt bent. Zie wat je geworden bent. Bedenk. Denk na. Denk na over de illusie, die je zelf eigenlijk bent.

En vergeet, wat ik zojuist heb gezegd. Om een illusie opnieuw te creëren.



Notitie bij voordracht: de opsommingen worden opbouwend sneller verteld en de punt vormt het breekpunt.
dit is ingestuurd naar kunstbende 2011 en writenow 2011

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Verhalen van Matthijs
BerichtGeplaatst: 31-08-2010, 23:21:21 
Offline
Gids
Gids
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 27-01-2007, 17:40:04
Berichten: 7650
Locatie: Onder een hoedje van papier
In het onderstaande verhaal zijn de karakters gebaseerd op een aantal sj'ers ;).
Dreamwalker, Seih, Matthijs, Digitalis, Libertas-in-amore, Julia, Lowbass, en Franci =D waarvan ik niet op de sjnaam kom :p

De zoektocht naar de verloren tube.


Je kent het wel. Je gaat op vakantie naar een exotische bestemming, maar ineens komt er iets tussen. Iets dat ervoor zorgt dat alles wat je geplant had veranderd. Dat gebeurde ook bij Chris Rooijers. Chris, een doodgewone student van begin twintig. Altijd wel in voor een avontuur, spanning en sensatie. En natuurlijk heeft hij een hart van goud.
Chris zat op stoel nummer 3B in het vliegtuig, op weg naar Chili. Maar net boven Brazilië gebeurde er iets vreselijks. Een pelikaan vloog in de motor. Het vliegtuig stortte neer. Chris bleef ongedeerd. Echter was ieder ander met de klap omgekomen.
Zodra Chris het vliegtuig was uitgestapt begon zijn nieuwe avontuur. Hij wist alleen nog niet wat, dus keek hij of hij zijn telefoon kon vinden. Jammer genoeg duurde het twee uur voor hij bereik had, maar toen bleek ook nog eens dat hij over zijn abonnement zat en dat was niet zo handig.
Chris besloot actie te ondernemen. Hij ging naar het lokale dorpje en huurde een rode Chevrolet bij de garage. Dan maar Brazilië, dacht hij. Het is immers nog steeds Zuid-Amerika. Dat was toch waar hij voor in de eerste plaats was gekomen.
Toerend over de snelweg , met de wind wuivend in zijn haren reedt hij alleen over de lange snelweg. Er leek geen eind aan te komen. Toen zag hij een bord aan de kant van de weg staan. Eerste rechts, Vreetkeet van Blonde Greet. Dat leek hem wel wat. Bovendien krijg je van zo’n vliegtuigcrash wel een beetje hongerig gevoel. Want geef nu zelf toe echt een gevuld gevoel van die pinda’s die ze gratis geven in het vliegtuig krijg je niet. En tegen de tijd dat je een zakje hebt geopend ben je alweer geland, of in dit geval gecrasht.
Chris zette de Chevrolet op de parkeerplaats van de Vreetkeet van Blonde Greet en ging naar binnen. Hij zag een schitterende mooie blonde dame achter de bar staan. Jammer genoeg was dat niet blonde Greet. Die stond bij de frituurpan met een sigaar in haar mond de kroketten te frituren.
Plotseling was er een oorverdovende gil. Het was blonde Greet. Ze had iets verschrikkelijks gezien in de koelkast. Echter door de enorme gil was ze haar stem verloren. Ze rende naar voren, de keuken uit en zag Chris staan. Een vreemdeling, die misschien wel iets voor haar zou kunnen doen. Greet schreef iets op een briefje en gaf het aan Chris. Chris knikte en zei: ‘Dat is prima Greet. Ik zal er een queeste van maken. Ik zal niet rusten voor ik mijn doel heb behaald!’ Chris rende vervolgens de Vreetkeet van Blonde Greet uit zonder te betalen voor het drankje dat hij nooit had besteld.
Chris sprong in de auto en bekeek eerst de kaart. Hij moest naar een bepaalde jungle. De Jungle-van-de-tweede-afslag-na-de-Vreetkeet-van-Blonde-Greet. Hoe moest hij daar ooit zien te komen. Hij bekeek de kaart wel drie uur lang, totdat de mooie blonde dame van achter de bar in de Vreetkeet van Blonde Greet naar hem toe kwam en hem de weg wees.
Chris trapte de rode Chevrolet op z’n staart en maakte vaart naar de jungle. Daar gaf hij de sleutels van de rode Chevrolet aan de parkeerwachter en stapte de Jungle-van-de-tweede-afslag-na-de-Vreetkeet-van-Blonde-Greet in.
Het was warm en broeierig in de jungle. In zijn heuptasje had hij gelukkig nog wat te drinken bij die hij had gevonden in de rode Chevrolet. Uitdrogen zou hij niet. Na een korte wandeling van twintig minuten kwam Chris in een donker gedeelte van de jungle. Kaartlezen kon hij niet, dus hij gooide de kaart achter zich weg in de bosjes. Echter was dit niet zo’n slim idee.
Vanuit de bosjes kwam een grommend geluid. Een geluid dat hij nooit eerder had gehoord. Wat voor wild beest zou zoiets maken. Voorzichtig stamelde hij zachtjes achteruit, maar botste tegen een ander beest op. Hij stond stokstijf stil. Hij voelde een natte hijg in zijn nek en rook de geur van oudbakken kruidkoek. Kruidkoek zoals zijn oma vroeger maakte. Kruidkoek die hij altijd lekker vond, totdat zijn oma er zo veel telkens bakte, dat de smaak niet meer de harden was.
Langzaam draaide Chris zich om. Hij keek recht in de ogen van een gewelddadige jungleoma. Hij zette het spontaan op een rennen terwijl hij werd achternagezeten door een kudde van gewelddadige jungleoma’s . Hij probeerde ze af te schudden, maar het had geen zin. Chris liep in de val! De omaatjes hadden een net gebreid en Chris zat gevangen.
De omaatjes wilden Chris vol proppen met oudbakken kruidkoek, maar net toen Chris een hap wilde nemen kwam er een kudde gewelddadige jungleopaatjes aangerent zwaaiend met stokken. De omaatjes zetten het op een lopen en Chris zat alleen. Gevangen in een gebreid net. Nog steeds hongerig.
Hij had het gevoel dat hij werd bekeken. Hij wist niet wat, maar iemand zat naar hem te kijken. Het was Julia Romboutski. Een krijger uit de lokale stam van de Jungle-van-de-tweede-afslag-na-de-Vreetkeet-van-Blonde-Greet. Chris zag haar echter niet. Julia sloop weer ongestoord weg.
Intussen probeerde Chris zich los te maken uit het net. Hij zocht in zijn heuptasje en vond een uitklapbaar kapmes dat hij had gekregen op zijn zeventiende verjaardag in Bosnië. Chris bevrijdde zich uit het net en viel op de grond. Zijn kapmes was botgeraakt door de dikke wollen touwen en hij gooide het weg. Chris vervolgde zijn reis door de jungle.
Chris was moe en uitgeput. Na een zware tocht van twaalf minuten rustte hij uit op een grote kei in de jungle. Net toen hij een slok water uit zijn veldfles wilde nemen werd hij vanachter hem gegrepen door een vreemdeling. Chris raakte bewusteloos.
Toen hij zijn ogen weer opende was hij vol verbazing vastgebonden en stond in een grote pot groentesoep. Hij keek eens rond een zag dat hij in een of andere stam was. Chris herinnerde zich dat hij in het vliegtuig had gelezen over een vreemd soort stam in de Jungle-van-de-tweede-afslag-na-de-Vreetkeet-van-Blonde-Greet. Het was waarschijnlijk de G.R.O.E.N.T.E.S.O.E.P. stam. Chris probeerde zich te bevrijden, maar toen kwam de stamoudste op hem afgelopen. Hij zei: ‘gegroet! Ik ben Erik Puttinski van de G.R.O.E.N.T.E.S.O.E.P. stam. Mijn krijger Julia heeft je gevonden in de jungle. Wat doe je hier op ons terrein?’
Chris was helemaal verbaast dat er mensen zowaar Nederlands spraken in een jungle ver van Nederland vandaan. Hij zag een of andere gekke dokter op hem afkomen. Hij rook eens goed aan de haren van Chris. Hij moest toen lachen en nam een slokje van de soepachtige substantie waar Chris in stond. De vreemde dokter spuugde het uit in zijn gezicht.
‘Ik ben de Voodoodokter van de stam. Robbie Holtmanski. Jij smaakt vreemd jongen. Jij smaakt bijzonder. Jij bent speciaal. Jij bent misschien wel de uitverkorene!
Opeens kwam er een prachtige jonge vrouw tevoorschijn uit een van de hutjes die leken op bananen. ‘Dit is mijn dochter Francesca,’ zei de stamoudste. ‘Neem mijn dochter met je mee. Zij zal je leiden naar waar je heen zal moeten. Maar! Als je haar onwaardig aanraakt, dan zal de Voodoodokter met je afrekenen.’
Robbie grijnsde vals naar Chris. Chris reageerde: ‘prima. Maar zou u me eerst willen losmaken?’
Eenmaal losgemaakt vertrokken Chris en Francesca uit het dorp. Francesca sprak niet. Ze lachte en grinnikte enkel. Met sierlijke sprongen die ze maakte door de bomen, klom ze van tak naar tak door de jungle. Plots was Francesca verdwenen. Chris kon haar niet bijhouden. Toen Chris even stilstond om uit te rusten, voelde hij een vieze adem in zijn nek. Langzaam draaide hij zich om. Er stond een vies gemummificeerd moerasmonster achter hem! Hij wilde het op een rennen zetten, maar struikelde over zijn losse veters.
Het gemummificeerde moerasmonster gromde en wilde Chris aanvallen. Maar net toen het Chris een klap wilde geven kwam Francesca met een liaan uit een boom geslingerd. Ze sloeg het gemummificeerde moerasmonster knock-out. Chris die bijkwam van de schrik keek op naar Francesca. Francesca wikkelde het gemummificeerde moerasmonster uit. Het was Julia! Bewusteloos dat ze er lag lieten Francesca en Chris Julia achter voor wat het was en vervolgen hun pad.
Na een wandeling van 25 minuten hadden ze een korte stop gehouden bij de Mac die langs de route door de jungle lag. Met een volle buik liepen ze verder. Ze kwamen uit bij een groot meer met een schitterende waterval. De zuidelijke zon danste in haar licht.
Francesca wees omhoog. Ze sprak en zei: ‘daar Chris. Daar is je volgende bestemming. Moge onze paden ooit kruisen.’
Chris klom langs de steile rotswand langs de waterval op. Hij zag een klein huisje en klopte aan. De deur ging open en Chris kwam in een soort wachtruimte met oude tijdschriften terecht. Hij nam plaats en was maar wat gaan lezen. Vijf minuten later kwam er een receptionist naar hem toegelopen. Zijn naambordje vertelde hem dat de receptionist Matthias heette. Matthias zei: ‘Jongeman. Ik ben gevraagd deze kaart aan je af te geven. Deze kaart zal je leidden naar je eindpunt. Naar jouw ‘’heilige graal.’’ Pas er goed op. Ik geef hem maar een keer.’
Chris liep weer naar buiten. Hij bekeek de kaart goed. Hij moest maar een klein stukje lopen en dat deed hij dus. Hij kwam uit bij een enorm grote tempel. Het zag eruit als een oude stenen mayotempel. Maar vernieuwd, want deze had vreemd genoeg een roltrap. Hij nam de roltrap omhoog.
Eenmaal boven scheen een groot fel licht in zijn gezicht. Toen kreeg hij een klap met een kruk tegen zijn knie en knielde op de grond. Het was de almachtige oppergodin Sanne Konijneveld. Ze zei: ‘welkom Chris. Waar ben je voor gekomen?’
Chris wist niet wat hij zag. Chris vertelde aan de oppergodin zijn verhaal. ‘Prima,’ zei de oppergodin. ‘Alsjeblieft. In dit doosje zit wat je nodig hebt. Ga nu! Snel, voor het te laat is!’
Chris keek uit over de grote jungle, en zag dat de Vreetkeet van Blonde Greet gewoon naast de tempel stond. Als hij dat eerder wist was het wel wat makkelijker geweest, maar dan had hij ook geen gaaf avontuur beleeft.
In ieder geval, Chris kwam terug bij de Vreetkeet van Blonde Greet. Hij gaf het doosje aan Blonde Greet. ‘Eindelijk! Eindelijk!’ Riep Blonde Greet en gaf Chris een dikke zoen. Ze pakte het doosje uit en pakte een knijpfles. ‘Eindelijk zijn mijn Vette Blonde Greet Frites compleet! Ze spoot de inhoud van de tube op de frites en gaf het aan Chris. Chris nam een hap en zei: ‘maar… Dit is Joppiesaus!’
Een grote glimlach verscheen op zijn gezicht en hij vloog Blonde Greet om de hals en gaf een dikke knuffel. ‘Eindelijk is mijn vakantie voldaan!’
Chris liep de deur uit en iedereen leefde nog lang en gelukkig. Behalve Julia die werd opgegeten door de gewelddadige jungleomaatjes.


Einde.





*Grote Rode Oksels En Nagel Tellers Eten Soepgroente Op Eerste Paasdag.

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Verhalen van Matthijs
BerichtGeplaatst: 01-09-2010, 08:41:56 
Offline
Nimf
Nimf
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 02-07-2009, 12:03:07
Berichten: 781
Locatie: friesland
Matthijs schreef:
Ik denk vaak aan wat ik wil bedenken, fantaseren, in mijn hoofd halen, voorstellen. Op momenten als deze ga ik op bed liggen. Starend naar het plafond met mijn oogleden gesloten en luisterend. Luisterend naar de regen die tikt op het gelakte hout van mijn raamkozijn. Mijn raam staat ook open op dat moment. Naast het tikken van de regen, hoor ik ook de druppels glijden. Alleen als ik heel goed luister.
Je gaat het je inbeelden. Ik zie de dingen die er dan niet zijn. Alles is mogelijk. Illusies worden gecreëerd naar mijn eigen hand. Op mijn manier. Binnen de vier muren, met een deur en een raam, creëer ik mijn eigen nieuwe wereld. Een wereld waar enkel ik aanwezig ben. Waar mijn hersenspinsels tot leven kunnen komen en ik kan schrijven.

Ik schrijf wat er in mij op komt. Met een ouderwetse typemachine die ergens op zolder ligt en dan juist naar beneden wordt gehaald, speciaal voor dit idee, deze inspiratie. Of met een balpen die ik dan op mijn schrijfblok plaats en sierlijke bewegingen maak die woorden maken en zinnen gaan vormen. Een potlood kan natuurlijk ook. En soms moderner. Dan lig ik weer op bed en ga zitten. Leunend tegen de muur waar mijn bed tegenaan is geplaatst, met een laptop op schoot. Aan een stuk door lijken mijn handen te vloeien over het toetsenbord. Letters komen tevoorschijn op het grote scherm voor mij. In een donkere ruimte schrijf ik mijn verhalen, verwoord mijn inspiratie.

Regen druppelt nog steeds op dit moment over het glas. Harde windstoten worden gebroken door takken van bomen en nauwe straten hierbuiten. Een symfonie lijkt zich te ontpoppen buiten deze vier muren. Laat je oogleden eens zakken en ga je voorstellen wat je ziet en hoort. Merk je het al? Je hebt langer over deze zin gedaan om het te lezen. Als je dat niet deed, dan doe je iets niet goed. Doe het nog eens een keer als je het niet deed en anders doe je het nogmaals.

Het is goed om je stress weg te werken met rust. Ik kom tot rust als ik schrijf. Als ik op bed ga liggen en mijn ogen weer ga sluiten. Allemaal om die inspiratie op te doen voor een nieuw verhaal.


Wat grappig zo schrijf ik ook! ik heb altijd een hele fantasieën in me hoofd, ik creër zelf hoe de grond eruit ziet, of er mensen zijn enz enz enz XD maar misschien vind je het grappig/leuk om bij de topic Hoe zie jij de wereld om je heen, een reactie van mij te lezen want gedachtekracht volgens mij vroeg hoe zou je de wereld zelf creeëren en toen barste me fantasie los XD

Als het je leuk lijkt om te lezen zou je dan ook een reactie willen achterlaten? altijd leuk om iemands mening te horen


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Verhalen van Matthijs
BerichtGeplaatst: 01-09-2010, 14:20:50 
Offline
Gids
Gids
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 27-01-2007, 17:40:04
Berichten: 7650
Locatie: Onder een hoedje van papier
kzou zeggen, link me maar :p.

Ik schreef dat verhaal als allerlaatste. Ik vond ze op de pc en dacht... hmz.. kan ze wel posten :p.

Ik schreef gewoon wat ik dacht :).

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Verhalen van Matthijs
BerichtGeplaatst: 01-09-2010, 17:38:15 
Offline
Nimf
Nimf
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 02-07-2009, 12:03:07
Berichten: 781
Locatie: friesland
Matthijs schreef:
kzou zeggen, link me maar :p.

Ik schreef dat verhaal als allerlaatste. Ik vond ze op de pc en dacht... hmz.. kan ze wel posten :p.

Ik schreef gewoon wat ik dacht :).


viewtopic.php?f=14&t=12376&start=75 :D

het is de ene laatste reactie :P

Bedankt!
x Anna, ik heb ook gewoon opgeschreven wat ik dacht en voor me zag gebeuren. Voelde ook best goed om eerlijk te zijn, echt een eigen wereld had ik gemaakt in me gedachten en ik zag ook alles leven zegmaar. :D


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Verhalen van Matthijs
BerichtGeplaatst: 06-09-2010, 22:15:34 
Offline
Power Moderator
Power Moderator
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 22-10-2006, 21:09:21
Berichten: 7371
Locatie: Amsterdam
Citeer:
Chris rende vervolgens de Vreetkeet van Blonde Greet uit zonder te betalen voor het drankje dat hij nooit had besteld.

There, you made me laugh :D

_________________
You think you're better than me and I agree..


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Verhalen van Matthijs
BerichtGeplaatst: 07-09-2010, 20:59:28 
Offline
Gids
Gids
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 27-01-2007, 17:40:04
Berichten: 7650
Locatie: Onder een hoedje van papier
oh no!

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Verhalen van Matthijs
BerichtGeplaatst: 24-10-2010, 11:32:19 
Offline
Gids
Gids
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 27-01-2007, 17:40:04
Berichten: 7650
Locatie: Onder een hoedje van papier
Een column.

Keuzes


Afgelopen weken heb ik me weer suf zitten piekeren. Ik pieker over de kleinste dingetjes, zoals de rommel in huis, het stof onder mijn bed, de vieze afdrukken van de pootjes van mijn poes Lotje, maar ook over andere dingen. Mijn toekomst bijvoorbeeld. Ik weet niet hoe mijn toekomst er uit komt te zien. Ik krijg soms een visioen of iets dergelijks, maar zeker weten doen we toch nooit. Niemand kan zeker zijn om te zeggen wat ons later zal overkomen en hoe we ons leven gaan leiden. Uiteindelijk heb je de toekomst zelf in de hand en kun je afwijken van die visioenen die je hebt gehad.
Afgelopen periode wist ik vrij zeker wat ik bijvoorbeeld later wil gaan studeren. Ik richtte me geheel op een studie Nederlandse Taal en Cultuur in Leiden, maar toch begin ik weer te twijfelen. Is dit wel de juiste keuze? Ik heb mijn Havo diploma al op zak dus kan in principe ieder moment weg van het Vwo. De eerste reden waarom ik Vwo ben gaan doen was eigenlijk omdat ik te jong zou zijn voor de opleiding Drama-docent in Tilburg. Ik zou namelijk 17 jaar zijn als ik daar auditie wilde gaan doen. Op een open dag die ik daar volgde voor die opleiding raadde een studente het me af en zei dat ik beter kon wachten. Daarom besloot ik nog twee jaar langer op de middelbare school te blijven.
Nu zit ik weer in mijn eindexamenjaar en in mei ga ik weer die gymzaal in om examen te doen in twee profielen, maar toch heb ik een onzekere toekomst. Tegen het einde van 5 Havo besloot ik toch meer richting Nederlands te gaan. Mijn tweede keuze was overigens op HBO niveau een opleiding Journalistiek in Tilburg.
Op dit moment loopt mijn hoofd helemaal over. Ik was onlangs weer in Tilburg met school, kijken bij de kunstacademie waar ook die ene opleiding van Drama-docent wordt gegeven. Verschrikkelijk! Ik voelde me er zo thuis en vertrouwd, als of ik hier bestemd ben om rond te mogen lopen. Na afloop ben ik zelfs nog met een vriendin door de school gaan struinen en spieken bij openstaande deuren en het voelde zo heerlijk om er te zijn. Nu ben ik toch weer gaan twijfelen. Hetgeen waar ik dus bang voor was is werkelijkheid geworden.
Ik heb mezelf voorgenomen om toch dit jaar te kijken bij de universiteit in Leiden voor die opleiding Nederlandse Taal en Cultuur, maar op de open dag zit ik met school in Rome. In december ga ik dus een afspraak maken om mee te lopen. Misschien wel beter, want op een open dag wordt toch alles mooier gemaakt dan het werkelijk is. Studeren is namelijk hard werken en is niet altijd een leuk feestje. Terwijl ik bij die opleiding Drama wel dat feestgevoel krijg.
Lastig is dit. Ik wil graag iets doen met taal en cultuur en beide opleidingen bieden die mogelijkheid. Mijn grootste angst is dat ik later les zal gaan geven in Nederlands bij mij op school. Wil ik zo wel eindigen? Ik geef immers nu al bijlessen, maar of dat iets is hoe ik mijn leven wil doormaken? Films maken, acteren, schrijven en presenteren zijn mijn passies, vervelend is het dat meerdere wegen naar Rome leiden, maar hoe weet ik nu wat de juiste is?
Alles komt op dit moment tegelijk over me heen. Op school heb ik het al druk zat en dan komt dit er ook nog eens bij. Ik heb hier toch allemaal geen tijd meer voor? Ik denk maar dat ik een jaar ertussenuit zal gaan. Een jaar werken, geld verdienen en oriënteren op een vervolgstudie. Zeven jaar middelbare school is niet niks. Een beetje rust kan ik eigenlijk wel gebruiken. Heb ik eindelijk de tijd en het geld om een rijbewijs te behalen, ik kan me gaan richten op schrijfwerk, ik kan meer aandacht besteden aan het verbeteren van mijn presentatietechnieken van de radio en ik kan meer gaan acteren. Vaker reageren op die acteerklussen die nu allemaal altijd doordeweeks komen.
Ik neig nu toch weer meer naar Drama te gaan, maar dat hoeft niet per se. Als de universiteit me bevalt, dan kies ik misschien toch daar voor. Sowieso als ik een jaar rust neem kan ik weer een beetje mijn leven op orde zetten en mijn doelen herstellen. Op het gemak zoeken naar een kamer en lekker mijn ding doen.
In het verleden toen ik in 3 Havo zat kreeg ik de mogelijkheid om naar Amsterdam te gaan en daar het theater in te duiken bij een groot theatermaker die wel potentie in mij zag. Ik zou kunnen stoppen met de middelbare school en daar werken en leren tegelijk. Ik ben blij dat ik die keuze niet heb gemaakt, maar hoe zou het leven zijn geworden als ik die keuze wel had gemaakt? Ik had de Havo kunnen afmaken in de avonduren en overdag op de planken staan. Ik heb nog steeds het visitekaartje van die man die me dit aanbood, maar ik heb hem echter nooit meer gebeld. Misschien in de toekomst.
Wat nu betreft denk ik dat ik de juiste keuzes heb gemaakt. Ik denk dat ik wel goed zit. Ik ben al twee keer overspannen geweest omdat ik veel te veel deed, maar niemand nam me werkelijk serieus. Het probleem is dat je als scholier zijnde niet de ziektewet in kan gaan bij overspanning. Je moet zelfstandig eruit zien te komen en tussendoor nog blijven scoren. Lastig is dat, maar vooruit, ik heb het anders wel mooi gedaan. Ik heb geleerd naar mijn lichaam te luisteren en nu zegt mijn lichaam: ‘doe rustig aan en besef goed welke keuzes je maakt.’ Dat doe ik nu ook. De kans is dus groot dat ik een jaar ertussenuit zal gaan.
In december ga ik dus kijken op die universiteit. Mensen in mijn omgeving hebben allemaal een verschillende mening over de keuze die ik maak, maar dat maakt me niets uit. Ik luister nu naar mijn lichaam en doe gewoon mijn ding. En sowieso, uiteindelijk eindig ik toch wel voor een camera of microfoon, of erachter en anders wel voor in de klas. Hoe dan ook, ik beslis over mijn leven en niet iemand anders.

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Verhalen van Matthijs
BerichtGeplaatst: 03-11-2010, 18:47:12 
Offline
Gids
Gids
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 27-01-2007, 17:40:04
Berichten: 7650
Locatie: Onder een hoedje van papier
Verloedering van de taal

Steeds vaker merk ik het als ik de kranten lees. Een tijdje geleden nog ontbrak er de letter 'r' in een woord op de voorpagina van de Telegraaf. Vandaag, 2 november 2010, was het weer raak. Dit maal de Provinciaalse Zeeuwse Courant, waarin het oude en bekende woord 'frikadel' verkeerd gespeld wordt als 'frikandel' in een van de koppen. Het lijkt een eeuwige strijd te zijn tegen al die spelfouten, terwijl je zou verwachten van journalisten dat zij hun spelling wel op orde zullen hebben. Daar blijkt maar weer uit dat de spellingscontrole van de computer nog steeds niet voldoende werkt.
Frikadel is een woord dat ontzettend vaak fout wordt gespeld. Frikandel, fricadel of fricandel zijn veel voorkomende fouten die gemaakt worden in veel snackbars maar ook op de pakken van deze producten in supermarkten. Blijkbaar vindt de consument het niet meer noodzakelijk dat een woord correct gespeld wordt of niet. Verloedering in de spelling en ook in de formulering werkt ergernissen op bij velen die een krant lezen.
Dat een fabrikant een woord verkeerd spelt, dat is zijn eigen probleem, maar als kranten fouten gaan maken, dan wordt het wel een beetje ernstig. Sommigen maken er een sport van, zoals ik, om spelfouten uit kranten te halen. Vervolgens ga je af en toe de redactie mailen en krijg je een chagrijnig antwoord terug waarin wordt gezegt dat ze er telkens op blijven letten, maar het nooit volledig kunnen voorkomen. Wat hebben journalisten dan wel niet geleerd op die vakschool?
Zonde! De verloedering van de Nederlandse taal ligt niet per se in het onderwijs of in de handen van een journalist, maar in de handen van ons mensen zelf! Als wij hier niets meer om geven, wat moet er dan gebeuren met onze spelling? Maakt het niet meer uit als er een letter wordt vergeten? Maakt het niet meer uit of je een 'd' of 'dt' moet schrijven? Ik waarschuw u, waardige lezer, let op uw spelling en verloeder niet! Want met de verloedering van onze prachtige Nederlandse taal, verloedert onze maatschappij.

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Verhalen van Matthijs
BerichtGeplaatst: 03-11-2010, 20:31:03 
Offline
Power Moderator
Power Moderator
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 18-03-2007, 19:08:40
Berichten: 2998
Locatie: Noord Holland
Matthijs schreef:
Verloedering van de taal

Steeds vaker merk ik het als ik de kranten lees. Een tijdje geleden nog ontbrak er de letter 'r' in een woord op de voorpagina van de Telegraaf. Vandaag, 2 november 2010, was het weer raak. Dit maal de Provinciaalse Zeeuwse Courant, waarin het oude en bekende woord 'frikadel' verkeerd gespeld wordt als 'frikandel' in een van de koppen. Het lijkt een eeuwige strijd te zijn tegen al die spelfouten, terwijl je zou verwachten van journalisten dat zij hun spelling wel op orde zullen hebben. Daar blijkt maar weer uit dat de spellingscontrole van de computer nog steeds niet voldoende werkt.
Frikadel is een woord dat ontzettend vaak fout wordt gespeld. Frikandel, fricadel of fricandel zijn veel voorkomende fouten die gemaakt worden in veel snackbars maar ook op de pakken van deze producten in supermarkten. Blijkbaar vindt de consument het niet meer noodzakelijk dat een woord correct gespeld wordt of niet. Verloedering in de spelling en ook in de formulering werkt ergernissen op bij velen die een krant lezen.
Dat een fabrikant een woord verkeerd spelt, dat is zijn eigen probleem, maar als kranten fouten gaan maken, dan wordt het wel een beetje ernstig. Sommigen maken er een sport van, zoals ik, om spelfouten uit kranten te halen. Vervolgens ga je af en toe de redactie mailen en krijg je een chagrijnig antwoord terug waarin wordt gezegt dat ze er telkens op blijven letten, maar het nooit volledig kunnen voorkomen. Wat hebben journalisten dan wel niet geleerd op die vakschool?
Zonde! De verloedering van de Nederlandse taal ligt niet per se in het onderwijs of in de handen van een journalist, maar in de handen van ons mensen zelf! Als wij hier niets meer om geven, wat moet er dan gebeuren met onze spelling? Maakt het niet meer uit als er een letter wordt vergeten? Maakt het niet meer uit of je een 'd' of 'dt' moet schrijven? Ik waarschuw u, waardige lezer, let op uw spelling en verloeder niet! Want met de verloedering van onze prachtige Nederlandse taal, verloedert onze maatschappij.


Aaahhhh. Gezegt, dat is met een d ;).
Dat fabrikanten het doen kan ik nog wel inkomen.
Een productnaam moet namelijk wel makkelijk te lezen zijn.
Als je dyslectisch bent, of je beheerst de Nederlandse taal niet goed, wil een fabrikant toch dat die mensen het ook kunnen lezen wat er staat, zonder lastige letters.
Vandaar dat ze -denk ik- toch soms expres taalfouten maken.

Maar in een krant hoef je dit soort dingen niet tegen te komen nee.

_________________
De weg naar het licht, is de weg naar jezelf.


Omhoog
   
 Berichtenonderwerp: Re: Verhalen van Matthijs
BerichtGeplaatst: 03-11-2010, 22:54:06 
Offline
Gids
Gids
Gebruikersavatar

Lid geworden op: 27-01-2007, 17:40:04
Berichten: 7650
Locatie: Onder een hoedje van papier
Steeds vaker merk ik het als ik de kranten lees. Een tijdje geleden nog ontbrak er de letter 'r' in een woord op de voorpagina van de Telegraaf. Vandaag, 2 november 2010, was het weer raak. Dit maal de Provinciaalse(moet Provinciale zijn) Zeeuwse Courant, waarin het oude en bekende woord 'frikadel' verkeerd gespeld wordt als 'frikandel' in een van de koppen. Het lijkt een eeuwige strijd te zijn tegen al die spelfouten, terwijl je zou verwachten van journalisten dat zij hun spelling wel op orde zullen hebben. Daar blijkt maar weer uit dat de spellingscontrole van de computer nog steeds niet voldoende werkt.
Frikadel is een woord dat ontzettend vaak fout wordt gespeld. Frikandel, fricadel of fricandel zijn veel voorkomende fouten die gemaakt worden in veel snackbars maar ook op de pakken van deze producten in supermarkten. Blijkbaar vindt de consument het niet meer noodzakelijk dat een woord correct gespeld wordt of niet. Verloedering in de spelling en ook in de formulering werkt ergernissen op bij velen die een krant lezen.
Dat een fabrikant een woord verkeerd spelt, dat is zijn eigen probleem, maar als kranten fouten gaan maken, dan wordt het wel een beetje ernstig. Sommigen maken er een sport van, zoals ik, om spelfouten uit kranten te halen. Vervolgens ga je af en toe de redactie mailen en krijg je een chagrijnig antwoord terug waarin wordt gezegt dat ze er telkens op blijven letten, maar het nooit volledig kunnen voorkomen. Wat hebben journalisten dan wel niet geleerd op die vakschool?
Zonde! De verloedering van de Nederlandse taal ligt niet per se in het onderwijs of in de handen van een journalist, maar in de handen van ons mensen zelf! Als wij hier niets meer om geven, wat moet er dan gebeuren met onze spelling? Maakt het niet meer uit als er een letter wordt vergeten? Maakt het niet meer uit of je een 'd' of 'dt' moet schrijven? Ik waarschuw u, waardige (moet deze waarde zijn. Is een Germanisme) lezer, let op uw spelling en verloeder niet! Want met de verloedering van onze prachtige Nederlandse taal, verloedert onze maatschappij.

slecht he, zelf ook spelfouten maken, maar toch ik verloeder het niet. Ook heb ik te horen gekregen dat het wordt geplaatst aanstaande vrijdag in een lokale krant muhahwa!

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?


Omhoog
   
Berichten van vorige weergeven:  Sorteer op  
Nieuw onderwerp plaatsen  Reageer op onderwerp  [ 82 berichten ]  Ga naar pagina 1 2 3 4 5 6 Volgende

Alle tijden zijn UTC+01:00


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten


Je kan niet nieuwe berichten plaatsen in dit forum
Je kan niet reageren op onderwerpen in dit forum
Je kan niet je eigen berichten wijzigen in dit forum
Je kan niet je eigen berichten verwijderen in dit forum

Zoek op:
Ga naar:  
cron
© Copyright 2000 - 2013 SpiritueleJongeren.nl