Begin van hoofdstuk 1 (ik moet nog titels verzinnen, komt nog wel)
‘Sky’ zei ze door de telefoon terwijl ze met haar andere hand haar teennagels probeerde te lakken. Geïrriteerd luisterde ze naar de monotone stem die aan de andere kant van de lijn haar gegevens noteerde. Tegelijkertijd vroeg ze zichzelf voor de zoveelste keer af wat haar moeder bezielde om haar een naam als ‘Sky’ te geven. Lucht, wie noemt een kind nou lucht? Ze was er altijd vanuit gegaan dat haar moeder haar ook daadwerkelijk zo zag, als lucht. Ongeduldig wiebelde ze met haar voet, hoopte dat de marteling der uitkeringen snel voorbij zou zijn, en dacht aan haar pleegouders die nu aan het genieten waren van hun vakantie op Aruba. Ze was blij dat ze vanavond het huis voor zichzelf had. Rust.
De stem melde dat alles in orde was en dat ze de papieren nog thuis gestuurd zou krijgen. ‘Nou fijn’ dacht ze terwijl ze zuchtend haar telefoon op tafel smeet. Vier jaar lang had ze voor het stedelijk museum gewerkt als suppoost, totdat er bezuinigd moest worden en ze kon vertrekken. Vier jaar lang verhalen herhalen over lang vervlogen tijden waar ridders en heren over het land regeerden. Toch had ze het er naar haar zin gehad tussen de harnassen en andere antieke rommel, en ze wist niet wat ze nu met de rest van haar leven wilde doen. Geschiedenis was haar passie, ook al romantiseerde ze die geschiedenis zodanig dat zelfs Cupido himself jaloers zou worden op haar ideeën van hoe het eigenlijk had moeten zijn. Feiten zijn gewoon veel interessanter als je er een beetje fictie doorheen strooit vond ze. Gefrustreerd trommelde ze met haar vingers op de leuning van de bank, niet wetend wat te doen met de gigantische hoeveelheid vrije tijd in het vooruitzicht. Vrienden had ze niet veel, en de vrienden die ze had woonden verspreid door het land en zag ze een paar keer per jaar. Een serieuze relatie had ze ook niet in stand kunnen houden omdat niemand ook maar in de buurt kwam van wat zij beschouwde als een geschikte kandidaat om de rest van haar leven mee door te brengen. Misschien had haar pleegmoeder gelijk, en eindigde ze alleen met zeven katten en een paar breinaalden in een bejaarden tehuis waar ze haar verzorgers voortdurend lastig zou vallen met haar sarcasme en cynisch gezever.
Haar gemijmer werd onderbroken door haar telefoon, die ‘Somewhere over the rainbow’ speelde. ‘Ook dat nog’ mompelde ze terwijl ze naar het schermpje van haar mobieltje staarde. ‘Jenny’ stond er. Snel verzamelde ze moed om op het groene knopje te drukken die haar met haar pleegzus zou verbinden. ‘Hallo Zusje!’ zei ze op geforceerd vrolijke toon en zette zich schrap. Aan de andere kant klonk de schelle stem van Jenny die er vrolijk op los ratelde zonder te vragen hoe het met haar ging. Dat was niets aparts, Jenny had altijd haast, ook als ze aan de telefoon hing en iets produceerde wat blijkbaar door moest gaan voor een gesprek. Sky gaf het maar weer op iets om van het “gesprek” te volgen en reageerde zo af en toe met een ongeïnteresseerde ‘jaja, uhu en hmm’
‘Ga je vanavond mee uit?’ vroeg Jenny opeens. Sky was even sprakeloos. Jenny vroeg haar nooit mee uit, en dat was niet zonder reden. Sky was namelijk niet zo uitgaanderig. Ze wist zich nooit een houding te geven, was veel te onzeker om dansen leuk te vinden en werd over het algemeen na menige poging om haar bij een gesprek te betrekken beleefd genegeerd omdat ze onzinnig gezever over naar haar mening onbelangrijke dingen niet kon waarderen, en liet dat ook duidelijk merken door kort en bondig te antwoorden. Wat zij miste maakte Jenny doorgaans ruimschoots goed. ‘Sky?’ schalde Jenny door de telefoon ‘Ben je er nog?’ Sky schrok en antwoordde zonder na te denken ‘Ja is prima hoor, waar gaan we heen?’ Jenny gaf de locatie door, ratelde snel een afscheid en hing op. Verbaasd staarde Sky naar het nu lege telefoonschermpje en dacht ‘Shit!’
_________________ 'To the library!' "Sokka"
'Pants are an illusion, and so is death' "Huu"
Laatst gewijzigd door Clio op 02-03-2011, 13:17:19, 4 keer totaal gewijzigd.
|