De avond was bijna gevallen en de Sterren schenen vrolijk hun prachtige licht over de wereld. In het huis Gwen, waar Kalleo en Jarno samen met hun 6 lieve schatten woonden, zat Kalleo in haar eigen kamer haar prachtige haar te kammen voor de wondermooie spiegel die ze ooit van Jarno had gekregen. De spiegel had een gouden rand waaraan de zijkant bladeren waren gegraveerd en aan de bovenkant 3 sterren en de maan. Iedere keer als ze in die spiegel keek droomde ze even weg denkend aan haar leven bij de Sterren. Maar voor deze ene keer dacht ze helemaal niet meer aan haar vroegere leven. Deze keer worstelde ze met een vreselijke gedachten die haar al een paar dagen kwelde.
“Kalleo, ben je klaar?”
Jarno kwam aarzelend binnen, bang dat hij zijn eigen vrouw zou storen met zijn binnenkomst, in zijn blauwe feestkleding. Hij zag er magisch uit in die kleren samen met zijn lichtbruine ogen en zijn halflang bruine haar dacht Kalleo .Maar hoe je het ook draait of keert als Kalleo naast hem stond verbleekte zijn schoonheid helemaal in vergelijking met Kalleo. Met haar lange blonde haren en haar diep blauwe ogen was Kalleo duizendmaal mooier dan enig levend wezen op aarde.
“ Wel als je het mooi vindt wat je hier voor je ziet dan ben ik klaar.”
“Maar natuurlijk”, zei Jarno” ik zou gek zijn als ik je niet mooi vond.”
Jarno stapte op haar toe en kuste haar vol op de mond.
“Ik houd van je weet je dat?”
“Ik zou doofstom moeten zijn als ik dat niet wist. Je vertelt het me haast elke dag .”
Zei Kalleo al lachend. Opeens dacht Kalleo aan de kinderen.
“ Zijn de kinderen al aangekleed?”
“Alle 6 lieve schat”
“echt? Je wilt deze dag voor mij echt speciaal maken he.”
“Je verdient het ook . Maar als we nu niet gauw vertrekken dan komen we te laat op jouw eigen feest.”
“dat zou nog erger zijn dan meehelpen aan een oorlog tegen een duistere godin.”
Zei Kalleo al lachend en samen haalden ze hun kinderen uit hun kamers en toen Kalleo hen zo zag was ze enorm trots op haar eigen kinderen. Elk van hen was bijzonder mooi dat hoorde ze meer als genoeg als ze samen met haar kinderen door de stad wandelde maar toch was er iets dat aan haar knaagde en ze durfde het niet aan Jarno te vertellen bang dat hij haar zou veroordelen om aan zo iets te durven denken.
“Mama, ben ik mooi ?”
De kleine Rave kwam op Kalleo toegelopen en liet haar roze kanten jurkje tonen aan haar eigen moeder.
“ Wel ,lieve Rave ik vind je ontzettend mooi in die mooie kleren.”
Zei Kalleo teder tegen Rave en ze zag hoe haar lieve kleine gezichtje oplichtte van blijdschap. Kalleo keek ieder van haar kinderen aan. Waarom ben ik niet gelukkig met wat ik al heb? Vroeg Kalleo aan zichzelf .Maar ze kon er zelf geen antwoord op geven.
“Eigenlijk is ieder van jullie prachtig. Een groots feest zoals die van deze avond waardig.”
Ze zag hoe trots elk van haar 6 dochters naar elkaar keken. Uiteindelijk vertrokken ze samen in de zilveren koets, die speciaal voor deze speciale gelegenheid uit de schuur was gehaald, naar de stad waar iedereen vol ongeduld op Kalleo wachtte.
|
