Hey,

Sinds kort (vandaag eigenlijk, hihi) hou ik mijn weblog bij op Bloggers.
http://niamaris.blogspot.com/
Omdat ik hem daar in het Engels schrijf, wil ik hem hier in het Nederlands doen.
Ik zal deze week mijn eerste log-bericht hier vertalen.

Liefs,
Kim

_________________
In het Begin was er niets... En toen ontplofte het ook nog...
Has the grass been greener on the other side at all?
Seize the time. Live now, make now. The most precious time. Now will never come again.

- Zie volgend bericht -

_________________
In het Begin was er niets... En toen ontplofte het ook nog...
Has the grass been greener on the other side at all?
Seize the time. Live now, make now. The most precious time. Now will never come again.

Ik heb besloten mijn blog anders te gebruiken. Aangezien mijn huisdieren - naast schrijven - zo'n grote hobby van me zijn, wil ik over hen schrijven in mijn blog.
En voortaan gewoon in het Nederlands, dat is toch wel gemakkelijker. Ik zal de stukken die ik in mijn blog schrijf, toch nog netjes hier plaatsen.
(Dan zit er alleen geen foto bij, op mijn website wel, hihi. Hier zijn ze zo groot in het bericht...)
Hier is die van vandaag.

Het Tanden-drama
Het is al een hele tijd aan de gang.
Kleine lieve Ginny, die toch al snel steeds minder klein begint te worden, is haar tanden aan het wisselen. Madam weet er een show van te maken. Wanneer er een tandje los zit, komt ze voor me zitten en kijkt me met enorme puppy-ogen aan. Vervolgens laat ze een heel zacht en klagelijk gejammer horen. De volgende scene van haar drama bestaat uit het overdreven likken van haar lippen en neus en me zwaar hijgend aan zitten staren. "Help me dan," lijkt ze te zeggen. Waarop ik zacht lachend tegen haar zeg: "Kom op, grote meid, even doorzetten." Zielig wrijft ze met haar voorpootje over haar snuit en verteld een heel verhaal in hoge en lage tonen. Wat kan ze toch mooi zingen. Ik sta op en geeft haar een zacht kauwspeeltje. Dat neemt ze aarzelend van me aan, alsof het breekt als ze niet voorzichtig is. Dan laat ze het vallen en kijkt mij sceptisch aan. "Moet dat nou echt? Het doet zeer, hoor!" Hoofdschuddend geef ik het speeltje een duw met mijn voet. "Vast," zeg ik vastberaden. Ginny laat nog één korte klaagzang horen en pakt het speeltje op. "Braaf, knap hoor!" laat ik haar blij weten en haar staart begint vrolijk te zwiepen. Zo ken ik haar weer. Vrolijk gaat ze er met haar speeltje vandoor, vleit zich neer en gaat genietend liggen kauwen.
Niet veel later hoor ik een zacht gekletter op het laminaat. Nu moet ik snel zijn, anders is de tand weg! Vele maken was ik te laat, maar in een mooi juwelendoosje, veilig in de lade van mijn nachtkastje, liggen twee kiezen en een hoektand. Wie weet word de buit nog groter, want mevrouw is er nog niet.
En dat laat ze ons nog altijd met grote puppy-ogen en een indrukwekkend vocabulaire weten.

_________________
In het Begin was er niets... En toen ontplofte het ook nog...
Has the grass been greener on the other side at all?
Seize the time. Live now, make now. The most precious time. Now will never come again.

Ginny's Eerste Carnaval
Ginny is in Brabant komen wonen, dus moet er aan geloven. Elk jaar komt het terug. Carnaval.
Gisteren had ik haar eerste ervaring met carnaval gepland. Samen met mijn moeder, mijn broer en ik zou ze naar de optocht gaan. Ik was razend nieuwsgierig wat ze er van zou vinden. Grote wagens, boxen waar de muziek uit knalt, confetti en snoepgoed dat uit de lucht komt vliegen, verklede mensen... verklede honden... Bellen, toeters, lachen, schreeuwen, dansen en twee fanfares er bovenop.
Het was niet te voorspellen hoe dat zou gaan lopen. Ginny geeft al sinds ik haar vrouwtje ben geen enkele blijk van angst. Ze lijkt het niet eens te kennen. Maar dit was toch wel even andere koek.
Het was prachtig weer en ik en de andere baasjes hadden er veel zin in. We hadden een ontmoetingspunt afgesproken met mijn tante en haar dochter (en diens vriend). Ik wilde Ginny niet overrompelen met een eigen kostuum, maar om het toch een beetje feestelijk te maken, hing ik een mooie sleutelhanger aan haar halsband: Een lintje en een kettinkje met hartjes er aan. Het stond haar verbazend charmant. Vrolijk gingen we de deur uit en wandelden naar de dansschool hier in het dorp. Dit vond Ginny al uiterst verdacht. "Waar ben ik nou? Hier komen we nooit?" leek ze te denken. Dat er meer dan één baasje mee liep, was ook al ongewoon. Ondertussen rinkelde en slingerde de sleutelhanger om haar nek. "Grr, irritant ding!" Ginny keek steeds afgeleid om en probeerde haar "kostuum" te bijten. Ze kon er net niet bij.
Na een tijdje werd haar aandacht echter afgeleid. Papier! Ginny is dol op papier. Sinterklaas en Kerst waren al een feestje, maar dit was helemaal fantastisch! Slingers lang. Stapels snippertjes. Jippie! Alleen de wandeling naar de optocht was al geweldig. Ze huppelde, sprong, knabbelde en kwispelde de hele tijd. Ze had nog niet eens in de gaten dat het steeds drukker werd om haar heen.
Wachtend op de optocht had mevrouw het erg druk met mij met luide stem vertellen hoeveel honden ze wel niet zag, waar ze waren en wanneer ze bewogen. Ik bleef echter koppig staan en daardoor keek ze na vijf minuten op alsof ze wilde zeggen: "Nou, dan gaan we maar niet met ze spelen, hoor. Jij je zin." Ze viel nog wat mensen lastig door hun confetti-slierten te stelen en naar flappende rokken te happen. Maar toen kwamen ze... Een heleboel mensen die allemaal tegelijk liepen met vreemde voorwerpen in hun handen die enorm veel lawaai maakten. De fanfare die de optocht leidde kwam eraan. Onze heldin kroop snel tussen mijn benen. Van daaruit durfde ze wel naar die indrukwekkende roedel herrieschoppers te kijken. Toen ze eenmaal voorbij waren, kwam ze aarzelend tevoorschijn en keek ze lichtjes kwispelend na.
Ik besloot het goede voorbeeld te geven en ging lekker op de grond in het zonnetje zitten. Ginny nam naast mij plaats en samen hebben we de eerste carnavalswagens bekeken. Vanaf dat moment was ze niet meer onzeker. De rest van de optocht heeft ze blaffend, kwispelend en confetti-etend meegevierd. Ze kreeg het voor elkaar om een aantal mensen af te leiden van alle carnavalsvreugde. "Wat een mooie hond!" Ginny heeft fans gemaakt. Ook heeft ze een paar kleine kinderen overladen met "hondenkusjes". Ze is heel lief met kinderen.
Eenmaal weer thuis, spoelde Ginny de confetti weg met een liter water, om zich vervolgens in haar favoriete hoekje van het huis op te krullen en de uren daarna niet meer wakker te worden.
Een geslaagde eerste carnaval.

_________________
In het Begin was er niets... En toen ontplofte het ook nog...
Has the grass been greener on the other side at all?
Seize the time. Live now, make now. The most precious time. Now will never come again.

Wat 'n Zwemkampioen!
Ginny heeft het helemaal ontdekt: Water.
Kortgeleden ben ik lid geworden van een "hondenwandelclub". Een super initiatief en er zat nog een bonus aan. Op hun website staat een hele lijst van gebieden in Nederland waar honden los mogen lopen. Het is heerlijk om met Ginny te wandelen zonder dat ze aan de riem hoeft. Ze geniet daar zo ongelooflijk van en ze luisterd heel prima en houdt haar baasjes goed in de gaten.
Deze wandeling gingen we een losloopgebied in Mierlo verkennen. Het was er prachtig. Er waren een heleboel honden waar Ginny mee kon spelen en hun baasjes waren erg aardig, zodat ik ook nog iets te kletsen had. Na een tijdje lopen kwamen we een watertje tegen. Niet heel groot, wel redelijk diep. Er liep een hond aan de kant en een andere was enthousiast aan het zwemmen.
Ginny had in de eerste instantie niet eens interesse in het water. Maar toen de hond aan de kant genoeg had van haar blije gehuppel en duidelijk niet wilde spelen, wilde ze naar de bruine labrador toe die als een bezetene takken achterna ging, zonder angst het water in, en ze wild kwispelend aan de kant deponeerde, zodat haar baasjes de tak weer het water in konden gooien. De labrador zwom rond in het midden van de poel. Er was maar één manier om er te komen. Zwemmen. Maar... Dat had onze witte heldin nog nooit gedaan. Door waterplassen heen rennen, ja, heerlijk zelfs. Dit was echter iets dieper dan een waterplas na een regenbui.
Ginny had niet door dat het om een uit de kluiten gewassen vijver ging. Water is water, toch? Zonder nadenken rende ze er in, er van uit gaand dat ze gewoon naar de labrador kon rennen en de stok voor haar neus weg gappen. Alle mensen aan de kant sloegen dan ook geschrokken de handen voor de mond toen mevrouw zonder pardon kopje onder ging. Even geschrokken sprong Ginny op en maakte dat ze het water uit kwam. Verontwaardigd schudde ze zich uit en keek naar de andere hond, die alweer terug zwom naar haar baasjes, zonder problemen. Ik was enorm opgelucht toen Ginny weer het water in ging in een poging de volgende stok achterna te gaan. Ze is toch niet bang geworden voor water. Maar ze ging vanaf dat moment niet meer verder het meertje in dan het stuk waar het water tot aan haar buikje stond. Het was genoeg avontuur voor die dag.
De volgende keer gaat ze vast weer een stapje verder. En de keer daarop nog een. Tot ze uiteindelijk een echte zwemkampioen word. Want wat had ze een lol!

Op mijn blogsite bij deze tekst een foto van Ginny die ligt te drogen in de zon na haar water-avontuur.

_________________
In het Begin was er niets... En toen ontplofte het ook nog...
Has the grass been greener on the other side at all?
Seize the time. Live now, make now. The most precious time. Now will never come again.

Drukke weken

Ginny heeft veel mee gemaakt de afgelopen weken.
Op zondag 15 mei is ze geslaagd voor het examen van de puppy-cursus. Een super nerveus bazinnetje maakte dit geen makkelijke opgave, maar ze deed heel goed haar best. Daarmee zijn we als vrolijk team derde geworden van onze klas. Ik ben apetrots op mijn witte dametje.
De dinsdag erna zaten Ginny en ik weer bij de dierenarts. Ginny bleef het hakje van haar achterpoot maar kapot bijten en had rode vlekjes op haar buikje. Een huidirritatie. De dierenarts - wiens gezicht grondig was afgelikt tijdens het onderzoek - schreef een zalfje voor. Inmiddels kan ik melden dat Ginny weer een mooi, strak buikje heeft en ook haar hakje is genezen.
Op zaterdag 21 mei vond haar grootste avontuur tot nu toe plaats. We gingen een dagje naar Duitsland. Daar werden we verwacht door een vriendin van mij, die er met een grote groep mensen logeerde in een prachtige boerderij. De hond van die vriendin, Jiba, was er ook bij. De honden mochten er ten alle tijden rond los lopen. De mensen hingen rond in de boomgaard, waar we gras maaiden, hout ruimden en lekker van de zon genoten, terwijl Jiba en Ginny onvermoeibaar samen speelden en renden. Ginny deed het uitmuntend. Ze kwam wanneer je riep, volgde commando's op van een afstandje en gedroeg zich netjes tegenover zowel de mensen als Jiba.
Toen er een baby op de grond werd gezet, was het voor mij even afwachten wat er ging gebeuren, maar ik hoefde me geen zorgen te maken. Ginny liep rustig naar het meisje toe en snuffelde en likte haar hoofdje, waar ze enorm hard om moest lachen. Daarna liet Ginny haar voor de rest van de dag met rust. Later die middag kwamen er nog twee jonge kinderen bij, die heel hoog praatten en rond renden. Ik was even bang dat Ginny tegen ze op zou springen of ze omver zou lopen, omdat ze daar wel helemaal druk van werd. Maar ook die angst bleek ongegrond. Ginny rende wel met ze mee, maar raakte ze niet aan en heeft niet één keer naar ze gehapt, geblaft of gesprongen.
We waren er om 12:00u aangekomen en pas om 21:00u ging mevrouw liggen. Ze was kapot en de volgende dag heeft ze thuis alleen maar gelegen en geslapen. 's Morgens liet ik haar uit; Ze sjokte met hangend hoofd achter me aan, me verwijtende blikken toe werpend, deed snel haar behoeften en plofte neer op de deurmat voordat ik goed en wel weer binnen was. Pas die avond zat er weer wat leven in en ging het uitlaten weer fatsoenlijk.
Wat een strikkel!
Om alle belevenissen compleet te maken, hebben Ginny en ik gisteren onze eerste les van de nieuwe cursus gehad. We zijn begonnen aan EG1 (Elementaire Gehoorzaamheid). Ze deed het verbazend goed en zowel zij als ik hadden er plezier in.
Nog 15 lessen te gaan en dan op naar het volgende diploma!

_________________
In het Begin was er niets... En toen ontplofte het ook nog...
Has the grass been greener on the other side at all?
Seize the time. Live now, make now. The most precious time. Now will never come again.

leuk

_________________
Hoi. Ik lijk op Jezus.
Ben ik nu de Messias of een Jezusfiguur?

Go Ginny en Niamaris.
Gefeliciteerd met het behalen van de puppie cursus namens mij en de oude opa Loebas.
Succes ook met de nieuwe cursus.

Leuk om te horen dat jullie het leuk hebben gehad daar in Duitsland en knap dat Giny zo goed heeft gereageerd. Ze verdient echt wel een pluim en zeker een hondekoekje

Loebas en ik kijken zeker uit naar de volgende belevenissen van jou en Ginny.

Knuf Robbie en Loebas

_________________
Het lied van een gebroken hart
Is enkel hoorbaar voor degene die hem beheert
Zijn melodieuze klanken klinken betreurt
Hopend op geluk dat zijn droevenis omkeert

Dankjewel.

Ik zal de pluim en het hondekoekje doorgeven.

Ik heb inmiddels een foto van Jiba en Ginny samen bij het bericht op de website gezet.
Als je die wilt zien, check niamaris.blogspot.com

Op naar het volgende blogbericht!

_________________
In het Begin was er niets... En toen ontplofte het ook nog...
Has the grass been greener on the other side at all?
Seize the time. Live now, make now. The most precious time. Now will never come again.

Ik heb mijn blog totaal en volledig omgegooid.
Door een enkele ingeving.
Ik ben er in ieder geval blij mee, het is anders en ik kan er al mijn creativiteit in gooien.
En hopelijk komt er veel interactie met mensen die mijn blog gaan volgen of alleen maar even langs komen.

Al nieuwsgierig?
Neem een kijkje op http://niamaris.blogspot.com en lees het bericht van 22 februari.
Daarin wordt alles uitgelegd.

Ik weet niet zo goed of de berichten uit mijn blog wel hier geplaatst mogen worden door hun nieuwe vorm.
Iemand een idee hierover?

_________________
In het Begin was er niets... En toen ontplofte het ook nog...
Has the grass been greener on the other side at all?
Seize the time. Live now, make now. The most precious time. Now will never come again.

Leuk idee!

Ik heb mn twitter aan je blog geconnect, ik blijf dus op de hoogte!


Cheers,

_________________
* Mijn website *

Hoi Kim,

leuk idee! Ik weet niet of ik het ga volgen, ben niet zo'n verhalen lezer. Zal de energie er niet voor kunnen opbrengen. Maar ben wel benieuwd hoe het er uit komt te zien. Hoop dat je wat enthousiaste lezers krijgt. Of misschien wel een heleboel.

grt, xen

ps. goeie quote trouwens: "Now will never come again." Iets om op te mediteren.

Morgen worden de hoofdpersonen voorgesteld; de gezinsleden van huize Bosveld die de blogberichten zullen schrijven.

@ Guido:

Super! Leuk dat je mee komt lezen.

@ Xen:

Bedankt.
En ook bedankt voor het compliment voor de quote. Al kan ik hem niet persoonlijk in ontvangst nemen, want ik heb hem niet bedacht.
Hij komt uit Star Trek, captain Picard zegt het in een van mijn favoriete afleveringen.

_________________
In het Begin was er niets... En toen ontplofte het ook nog...
Has the grass been greener on the other side at all?
Seize the time. Live now, make now. The most precious time. Now will never come again.

Die quote komt diep bij me binnen . Is dingen aan het veranderen binnenin. Transmuteren.

Ik ga morgen zeker kijken! Ben erg benieuwd .

Het bericht waarin de hoofdpersonages van "Kinderen van de Verandering" worden voorgesteld, staat online.

_________________
In het Begin was er niets... En toen ontplofte het ook nog...
Has the grass been greener on the other side at all?
Seize the time. Live now, make now. The most precious time. Now will never come again.