Hallo allemaal,
Ik ben weer terug van weg geweest
. Ik ben een hele tijd hier niet meer actief geweest omdat ik mij voornamelijk heb bezig gehouden met schrijven. Daarom ook dat ik in de toekomst hier wat meer verhalen ga posten met " Voor Het Morgenlicht" als startsein. Ik hoop dat jullie ervan kunnen genieten en dan wens ik jullie veel plezier met het lezen Voor Het Morgenlicht
In een land hier ver vandaan leefde eens een oude koning die over een immens groot rijk regeerde. Hij was zeer geliefd bij zijn volk en zo ook zijn beeldschone dochter. Selene was haar naam en zij was zo mooi dat de maan en de zon popelden om haar te zien.
De dag kwam dat Selene oud genoeg was om te trouwen en die kans liet geen enkele man zomaar voorbij gaan. Van ver en dichtbij kwam iedere man naar het kasteel om een poging te wagen. De oude koning was hier zeer blij mee want hij was het regeren beu en keek al lang uit naar zijn pensioen en het tuinieren.
Maar de zaken verliepen anders dan de koning had gehoopt. Niemand was goed genoeg voor Selene ofwel waren de trouwkandidaten te dik of te dun, te rijk of te arm, te groot of te klein en ga zo maar door. Hoe ze er ook uitzagen of hoe mooi de huwelijkskandidaten praatten , geen enkel van hen gaf Selene het gevoel haar ware liefde te zijn en toevallig was zij nu juist naar die ene persoon op zoek.
Maanden gingen voorbij en nog steeds was de ware liefde nog niet komen opdagen. Toen Selene voor de zoveelste keer een goede huwelijkskandidaat had afgewezen ontstak de oude koning in een waanzinnige woede. Uit pure frustratie liet hij zijn geliefde dochter opsluiten in een toren die in het midden van het koninklijk woud stond. Daar mocht Selene eens goed nadenken over wat ware liefde werkelijk was.
Selene was doodongelukkig en huilde bittere tranen. Wekenlang huilde Selene zich in slaap en niemand kon haar troosten. Zelfs de maan met haar prachtige manestralen kon haar niet troosten, laat staan de speelse zonnestralen.
Op een van die dagen dat Selene zich in slaap huilde gebeurde iets wat haar troosteloze leven volledig veranderde. Normaal viel Selene iedere keer in een droomloze slaap maar deze keer niet. Ze droomde dat ze in haar torenkamertje zat te huilen terwijl de maan en de sterren haar tevergeefs probeerden op te vrolijken. Plots hoorde Selene een prachtig lied. Ze stopte met huilen en ze keek door haar venster vanwaar dat mooie gezang kwam toen een blauwe nachtegaal op haar vensterbank verscheen, zijn lied over ware liefde verder zingend.
Op dat wondermooie ogenblik ontwaakte Selene uit haar droom en tranen stroomde weer over haar wangen nu ze zeker wist dat het lied van de blauwe nachtegaal alleen maar een droom was. Maar plots weerklonk er een prachtig gezang uit het woud. Selene stopte met huilen en haastte zich naar haar venster en net zoals in haar droom verscheen de blauwe nachtegaal op haar vensterbankje en zong zijn betoverende lied.
Betoverend was zijn lied zeker want als bij toverslag veranderde de blauwe nachtegaal in een prachtige prins en voor de eerste keer in haar jonge leven wist Selene wat ware liefde was. Zonder te twijfelen kuste Selene de prins innig op de mond en toen de prins haar vroeg of zij met hem wilde trouwen antwoordde ze meteen ja.
Die nacht nog vertrok Selene samen met haar droomprins naar zijn rijk en men zegt dat in die nacht twee wondermooie nachtegalen door het rijk van de oude koning heen vlogen vooraleer ze hun koers zetten naar verre en magische oorden.
Of dit verhaal werkelijk waar is of niet laat ik in het midden. Ik vertel alleen wat honderden mensen mij vertelden.