Ik kan me wel vinden in het volgende wat twanni zegt:
Er is geen spiritueel inteligent.
Inteligentie gaat gepaard met kennis,
Terwijl spiritueel gevoelsmatig is.

Ik bedoel je hoeft toch niet bijzonder intiligent te zijn om spiritueel te zijn?
Ik heb het dan liever over spiritueel ontwikkeld of begrijp ik dan de vraagcontext niet?
liefs elmoo

_________________
what goes around comes around...

Mijn visie is dat er wel een SQ=spirituele intelligentie is, een mate van spiritueel ontwikkeld zijn. Net zoals er een IQ is die de mate van intellectuele/ verstandelijke ontwikkeling aangeeft, is er een EQ en SQ.
En bij spirituele intelligentie is het m.i. geen kwestie van OF-OF, maar eerder van EN-EN: dwz EN het heeft te maken met kennis/inzicht/wijsheid EN het is zeker ook gevoelsmatig/intuïtief. Dit past ook beter in het lichamelijk-geestelijk-emotioneel-spiritueel eenheidsdenken binnen de spiritualiteit. Het sluit elkaar geenszins uit, maar vult elkaar juist prima aan! Soms heeft het juist ook te maken met HOE je met iets/iemand of jezelf omgaat bijv met je karakter, wat juist kan getuigen van spirituele intelligentie. Zie onderstaande stuk nog eens.
Ik heb een deel van mijn topic nog eens aangehaald, waarin aspecten naar voren komen binnen de spirituele intelligentie:

Met je spirituele intelligentie kies je tussen goed en kwaad, ben je creatief en zoek je naar de zin van je leven en treed je in contact met het hogere. Dromen, visies en aspiraties worden gestuurd door je SQ. We gebruiken spirituele intelligentie om bestaansproblemen te hanteren en daar mee om te gaan; problemen die ontstaan als we persoonlijk vastlopen. Het SQ biedt dan perspectief in de strijd die zich in ieders leven afspeelt. Onze SQ is onze intuïtieve gids en ons intuïtieve weten van zingeving en waarde in het bestaan. SQ voert ons naar de eenheid tussen de verschillen. Een persoon met een hoge SQ zal de ander liefdevol en oordeelsvrij benaderen. We hebben SQ nodig om inzicht te krijgen in wie we zijn, wat de dingen voor ons betekenen en hoe we op die manier voor anderen met hun eigen zingeving een plaats in onze wereld inruimen.
In het boek “spirituele intelligentie”van Danah Zohar en Dr Ian Marshall staat op bladzijde 19 enkele aanwijzingen voor een hoogontwikkeld spirituele intelligentie (vul zelf aan):
• Het vermogen om flexibel te zijn
• Een hoge graad van zelfbewustzijn
• Het vermogen lijden onder ogen te zien en ten goede aan te wenden
• Het vermogen pijn onder ogen te zien en te overstijgen
• Zich laten inspireren door visies en waarden en zelf ook inspirerend zijn voor anderen
• De onwil onnodig leed te veroorzaken
• De neiging om verband te zien tussen uiteenlopende zaken
• Holistisch denken
• Een uitgesproken neiging om vragen als Waarom? Of wat gebeurt er als? Te stellen en naar fundamentele antwoorden te zoeken
• “veld-onafhankelijk te zijn; het vermogen om tegen de conventies in te gaan.

En verder ben ik het met jou eens elmoo, dat je zeker niet intelligent hoeft te zijn om spiritueel intelligent te zijn. Er zijn ook voorbeelden van mensen die een hoge IQ hebben en juist een laag EQ of een laag SQ. Je zou spirituele intelligentie best kunnen omschrijven als mate van spiritueel ontwikkeld zijn, zoals jij verwoordt.

Liefdevolle groeten Nico

_________________
EQUILIBRIUM

IT'S IS ALL ABOUT BALANCE.

Ik denk zelfs dat mensen met een hogere intiligentie spiritueel minder begaafd zouden kunnen zijn omdat zij vaak af gaan op hun kennis en iemand die wat minder intiligent is gaat eerder af op het gevoel..

_________________
what goes around comes around...

Je kan echter wel een spiritueel vermogen hebben. Onder spirituele intelligentie zou ik dan zoiets verstaan als 'de mate waarin een persoon zijn omgeving of zichzelf op een gevoelsmatige, onberedeneerde wijze begrijpt of mogelijk is om te begrijpen'

Spiritualiteit heeft in de breedste zin te maken met zaken die de geest (Latijn spiritus) betreffen. Het woord wordt op vele manieren gebruikt en kan te maken hebben met religie of bovennatuurlijke krachten, maar de nadruk ligt op de persoonlijke innerlijke ervaring.

Inhoud [verbergen]
1 Het spirituele en het religieuze
2 Confessionele spiritualiteit
3 Postmodernisme en spiritualiteit
4 Individualistische spiritualiteit
5 Spirituele richtingen en tradities
6 Zie ook
7 Verder lezen



[bewerk]
Het spirituele en het religieuze
Wat doorgaans met "religie" wordt aangeduid en wat met "spiritualiteit" wordt aangeduid ligt vaak erg dicht bij elkaar. In strikte betekenis wordt er het bewustzijn mee aangeduid, dat de menselijke ziel of het menselijke innere zijn oorsprong in een goddelijke of andere transcendentie heeft of in relatie staat tot een hogere werkelijkheid. De spiritualiteit is een bijzondere, maar niet noodzakelijk confessioneel begrepen religieuze levenshouding van een mens, die zich op het transcendente of immanente goddelijke Zijn concentreert resp. op het principe van de transcendente waarheid of hoogste werkelijkheid.

[bewerk]
Confessionele spiritualiteit
Aanhangers van orthodoxe religies beschouwen spiritualiteit als een deel van hun religieuze ervaring. Zij zijn meer geneigd spiritualiteit te contrasteren met de seculiere "wereldsheid" dan met de rituele expressies van hun religie. Spiritualiteit is dan een veeleer een bezinning op een element uit de religie, waartoe zij behoren. Zo kan sprake zijn van bijvoorbeeld een charismatische, een eucharistische of een franciscaanse spiritualiteit.

[bewerk]
Postmodernisme en spiritualiteit
In recentere tijden is spiritualiteit steeds meer gaan betekenen dat iemand's beleving meer persoonlijk, minder dogmatisch en met meer openheid voor nieuwe ideeën en invloeden en meer pluralistisch is dan het geloof van de gevestigde religies. In de "New Age"-beweging wordt spiritualiteit doorgaans afgezet tegen de georganiseerde religie, en ligt de betekenis van de spiritualiteit in de actieve en vitale verbinding met de kracht of het wezen van het diepere zelf. Onder invloed van het postmodernisme heeft de idee postgevat, dat absolute waarheden niet bestaan en verantwoordelijk zijn voor intolerantie. De aanspraak van verschillende godsdiensten op de absolute waarheid staat daardoor onder druk. Volgens de uit het postmodernistische denken voortvloeiende pluralistische religietheologie kan geen enkele religie meer aanspraak maken op de absolute waarheid. Het betekent dat elke religie "iets waars" verkondigt, geen enkele echter de absolute waarheid.

[bewerk]
Individualistische spiritualiteit
Onder invloed van de pluralistische religietheorie ontwikkelde zich vanaf de jaren 70 in de 20e eeuw de idee van spiritualiteit als persoonlijke levenshouding, meestal buiten de georganiseerde religies. Zij die liever van "spiritualiteit" spreken dan van "religie" zijn geneigd aan te nemen dat er vele "spirituele wegen" zijn en dat er geen objectieve waarheid bestaat over welke weg men het beste zou kunnen volgen. Op grond daarvan worden keuzes voor het volgen van zo'n spirituele weg doorgaans bepaald door subjectieve verlangens en de verwachte meerwaarde voor de persoonlijke belevingswereld. Op deze wijze kan er ook sprake zijn van humanistische (of uitgesproken atheïstische) spiritualiteit (of religiositeit).




[bewerk]
Spirituele richtingen en tradities
Boeddhisme
Christendom
Druïcca
Hindoeïsme
Islam, Soefisme
Jaïnisme
Jodendom
New Age
Religieus humanisme
Taoïsme
Wicca
Zen
[bewerk]
Zie ook
Meditatie
Religie



Als ieder zijn eigen waarheid heeft zoals zoals zo vaak wordt aangegeven kan er eenvoudig ook geen mate van worden bepaald.
Maar als je vasthoud aan je kennis en daarbij spiritueel in je fantasie verklaringen aanneemt omdat spiritueel niet materialisties is en dus ook geen vasstaande bestaansbegrippen heeft,
Dan ga je een eigen spiritueel denken creëren wat je als een waarheid aannneemt.
Zolang je dit niet uitdraagt blijft het een persoonlijke keuze.
Ga je dit echter uitdragen dan zul je ook de consecuenties ervan dienen te aanvaarden.

groeten tonnie