Mooi stuk Gert-Jan!
Ook wel herkenbaar. Het contact met gelijkgestemden is juist zo lekker omdat het goed voelt, omdat je je veilig en vertrouwd voelt en omdat je je “ei” kwijt kan bij de ander.
Ik voel me ook veilig om te reageren.
Citeer:
Is het je ooit opgevallen dat de mensen die om jou heen zijn jouw spiegels zijn?
Mensen om je heen, maar ook je eigen emoties en gebeurtenissen zou je kunnen zien als je “leraren/leermomenten” als je d’r maar oog voor hebt!
Citeer:
Nu komen we op een interessant stuk uit waarbij wij als “spirituele” mensen zeggen.. Ja maar.. Dat angstige gevoel is mijn gevoel. Ik moet vertrouwen op mijn gevoel, want dat is de waarheid. En dat is voor JOU inderdaad waar. Want die ander is een bedreiging voor jouw veiligheid. De fout die velen van ons helaas maken is tegen anderen zeggen dat die persoon waarbij JIJ je niet veilig voelt, een fout of vervelend persoon is.
Strict genomen kan je, spiritueel gezien, niet zeggen “dat angstige gevoel is MIJN gevoel ”. Dit is een valkuil waar heel veel mensen instappen. Zij identificeren zichzelf heel makkelijk met hun gevoel, in dit voorbeeld angst. Je kan hooguit zeggen dat je angst hebt, maar dat is niet wat je bent. Dat wat JIJ werkelijk bent, hoeft zich nergens bang voor te voelen. Dat wat jij werkelijk bent, heeft geen angst. Wat dan ook vaak meteen de hoek om komt kijken, is ons hele denkapparaat met allerlei gedachten en oordelen en kritiek. De gedachten bemoeien zich bijna constant met ons leven: die kunnen je wijs maken dat die angstige gevoelens jouw gevoelens zijn en dat anderen een bedreiging zijn voor jouw veiligheid, waarmee je de ander als fout of vervelend bestempelt. Maar ook voor deze gedachten geldt: ze zijn niet wie je werkelijk bent. Je hebt gedachten, maar je bent ze niet! De meeste problemen, drama's en verwarring spelen zich daarom ook af in het denken, en nergens anders. Je zou kunnen zeggen: Er zijn geen problemen, er is alleen maar denken (over problemen).Het denken kan dan vervolgens allerlei verwoede pogingen doen om veiligheid, vervulling en compleetheid te vinden, maar zal hier niet snel in slagen. Het vermeende tekort aan deze dingen is een illusie die het denken zelf heeft gecreëerd!.
Een naar gevoel, zoals bijvoorbeeld angst is in mijn visie dan ook eerder een “alarmsignaal” dat aangeeft dat je je hebt geïdentificeerd met iets wat je niet bent:afgescheiden, incompleet, afhankelijk,gemankeerd, onzeker, behoeftig....
Terwijl die angst, net als alle andere emoties, een functie heeft: het gevoel is je innerlijke wekservice, pure genade. Die angst is er niet om je te treiteren,
maar om je te helpen te ontwaken uit een droom/illusie.
Op zich is het gevoel van angst niet het probleem: nee, het wordt pas een probleem als er een “jij”(lees:Ego)is die daar van af wil! Want wat er dan gebeurt, is het optreden van weerstand en verzet tegen het huidige moment, verzet tegen de desbetreffende emotie. Pas als de poging om aan de angst te ontsnappen wegvalt, wordt de angst minder of valt meestal de angst ook weg.
Citeer:
Wanneer je, je buiten je veiligheidszone durft te stellen. Dus uitstijgt boven je opvoeding en alles wat je tot nu toe hebt geleerd en je gaat verdiepen in andere "onbekende" tereinen dan veruimt je veiligheids gevoel zich.
Je verdiepen, vertaal ik als zoeken, je gaat op zoek naar een “ruimer veiligheidsgevoel”.
Maar zoeken veronderstelt dat er “iets” mis zou zijn met Nu.
Wat doorzien dient te worden is dat er iets te 'halen' valt in het leven;
Dat er bijvoorbeeld geluk is, ergens anders dan Nu
Dat er vrede is, ergens anders dan Nu
Dat er liefde is, ergens anders dan Nu
Dat er een ruimere veiligheidgevoel is, ergens anders dan Nu.
Hoe zou je deze dingen ergens anders kunnen vinden dan Nu?
Er is alleen maar Nu. Er is niets anders dan NU. Zoals hierboven gezegd heeft het veiligheidsgevoel veel meer te maken met de mate van je eigen weerstand/verzet tegen je angst. Hoe meer weerstand en verzet je hebt hoe onveiliger je voelt.
Citeer:
Je groeit en komt erachter dat je hebt geoordeelt omdat je bang was. Bang dat die ander jou pijn zou doen en zou kwetsen. Je komt erachter dat je, jezelf hebt beperkt door alleen mensen om je heen te verzamelen die jou bevestigen in plaats van bekritiseren.
Je groeit en komt er hopelijk achter dat je je geïdentificeerd hebt met je Ego, met je gedachten en emoties en dat dat eigenlijk een illusie is (geweest).
Citeer:
Je zou dus eigenlijk kunnen stellen dat hoe veiliger je, je voelt hoe verder je ontwikkelt bent
.
De mate van je veiligheid, zegt wat mij betreft niets over de mate van ontwikkeling.
Veiligheid is er AL, je hoeft het alleen maar te zien en te ervaren. Alleen ons gehele denken, ons Ego probeert ons wijs te maken met al haar gedachten, oordelen etc dat dit niet zo is. Immers Je zegt het zelf ook al:
Citeer:
Want veiligheid zit in jezelf en niet buiten jezelf.
Citeer:
Om leren gaan met je angsten en dat betekent dat je risico's moet durven nemen. Dat je moet durven loslaten. Dat je kritisch moet zijn naar wat anderen tegen jou zeggen. (is het misschien hun angst die zij op jou projecteren?) Nog belangrijker is jezelf kritisch onder de loep nemen. (welke angst projecteer ik op anderen en op mijzelf?)
Dat kan een manier zijn om met angst om te gaan. Je zou ook kunnen kijken waar jouw weerstand/verzet tegen die emotie op dat moment vandaan komt. Waaruit bestaat mijn verzet? Verder kan je je inprenten dat je niet die angst bent en verder is het belangrijk om niet in de valkuil te stappen om je te identificeren met je angst. Pas als je je angst accepteert, dan kan je hem loslaten.
Citeer:
Veruim je veiligheidsgevoel en wordt een groter mens.
Waarom zou je zo hard aan het werk gaan? "Werken aan jezelf" komt meestal neer
op sleutelen aan datgene wat je niet werkelijk bent. De grootste veranderingen gebeuren juist als je stopt te geloven dat je zou moeten veranderen.
veilige groeten Nico
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
. Daar waar je je onzeker voelt, is meestal precies waar je het meest kunt leren. Dus in dat opzicht is angst niet alleen een slechte, maar ook een hele goede raadgever 
