Citeer:
Dit forum bestaat uit zovele vragen over imperfectie, fouten, verdriet en pijn, maar het heeft alles te maken met de ultieme vraag. Hoe kan ik terug, vanwaar ik gekomen ben?
Je kan niet terug, want je bent er altijd al geweest en zal er altijd zijn. Ergens naartoe gaan, of ergens vandaan komen is dualiteit. Er zijn geen ook geen ultieme vragen wat dat betreft, dat is maar net wat je er aan toenkent. Er zijn geen goede of slechte vragen, net als dat er geen ultieme vragen, en geen niet-ultieme vragen zijn, een vraag
is slechts.
Als er al een hoofdvraag zou zijn dat direct tot zelf-realisatie kan leiden is het de vraag : "wie of wat ben ik?"
Citeer:
We zijn niet wat we doen
We zijn namelijk perfect, maar we hebben ooit de keuze gemaakt om die perfectie te gaan onderzoeken. Door die zoektocht zijn we fouten gaan maken en naarmate we meer fouten maakten vergaten we de perfectie en onze oorsprong. Langzamerhand zijn we nu op een punt aanbeland , dat we de die zoektocht staken en terugwillen naar onze bron. Het vervelende is alleen doordat we kozen voor de "andere" kant, we de weg zijn kwijt geraakt. We zijn dus niet imperfect, maar handelen imperfect, dat is iets anders.
Er geen juiste en onjuiste keuzes. Alles gaat zoals het gaat, er is immers niks anders. We zijn ook niet perfect of imperfect, we zijn. We zijn geen persoon, we zijn niet zoveel jaar, we zijn geen timmerman dan wel boeddhist of islamiet. We zijn. Niets meer en niets minder. Wat je nu ziet, dat is het. Geen gedeeltheid/afgescheidenheid zoals het denken je wilt doen laten geloven.
Stop met denken en zie. Wat zie je?
Wat zijn we dan wel? Dat is de vraag die uiteindelijk tot zelf-realisatie kan leiden. Maar dan moet je eerst wel weten wat je niet bent. Aanschouw en luister, of zoals Osho zou zeggen "kom naast me zitten en luister gewoon"
Luister gewoon, en observeer. Wees je bewust bij alles wat je doet, wat je waarneemt.
Zo handelen we ook niet, want er is geen doener. Niet in de zin van 'ik doe dit', of 'ik doe dat'.
je wordt gedaan maar toch doe je ook weer alles. je bent alles en niets.
Citeer:
We zijn zelf verantwoordelijk
Dit forum is een voorbeeld van die 'wil' om terug te keren. We zoeken met z'n allen die weg terug naar de oorsprong, maar niemand weet hoe en wat de beste manier is. Uiteindelijk keren we langzaam terug naar onze bron, maar iedereen op dit forum wil dat dit "sneller" gaat. Hierdoor ontstaan ook de profetieen over 2012. We zijn zo onzeker geworden over wie we werkelijk zijn, dat we hopen op hulp van buitenaf. Maar wie heeft deze keuze ooit gemaakt? Wie wilde onze liefde onderzoeken, niet die anderen, maar wij zelf. Wij wilden weten waar we vandaan komen en door alle ellende te ervaren, alle oorlogen, de ziektes, beginnen we te leren wat de andere kant van de medialle is. Hierdoor leren we ons zelf te waarderen.
Je bevind je al bij de bron, sterker nog, je bent de bron. Toekomst dan wel verleden zijn allebij illusies, dualiteiten. Ze bestaan slechts als je ze denkt. zo bestaat er ook geen goede of slechte weg. "zij die zoeken zullen de weg nooit vinden"
Waar is de bron, vraagt men zich veelal af.
Die bron bevind zich nergens anders dan nu, de bron is nu. Wanneer je stil bent en geen gedachten meer hebt, compleet gedachtenloos maar bewust zul je merken dat je al die tijd al hier en nu bent geweest. Er zal nisk anders bestaan dan het huidige moment.
Uiteraard wil je dat het sneller gaat, het ego wilt immers zo snel mogelijk en zal nooit genoegen nemen met het huidige moment. Wat je ook geeft, gelukkig zal het nooit zijn. geluk zul je daarom ook nergens anders vinden dan nu. Dat ongenoegen komt voort uit verzet tegen het moment. Hoe wil je gelukkig zijn, vrij zijn van lijden, als je je constant blijft verzetten tegen nu?
Zo ook het afwachten op 2012, zodat we allemaal verlost zouden worden. Er zal niemand zijn die jou verlost, je bent zelf de verlosser.
Citeer:
De zoektocht van de andere kant
Het verhaal van Adam en eva met die appel. Dat is onze oorsprong, maar als alles perfect is en we zijn gelukkig. Waar kun je dan nog voor leven?Er was iets anders, iets dat we niet kenden. Dat zijn we gaan onderzoeken, duizenden jaren lang. We hebben onze liefde opgegeven voor macht en materie. We zitten nu in het materialistische tijdperk. Aan het einde, althans aan het einde van de westerse beschaving. Want in armere gebieden willen we ook materialisme ervaren, voordat we ontdekken dat, dat niks voor ons is. Wat is de volgende stap? Welke keuze maken wij als mensen. Willen we nog andere gebieden onderzoeken of besluiten we dat we terugkeren?
De verlangens zijn niet wat we zijn. Wanneer je dat inziet zal de bezittingsdrang oplossen, je bent je immers bewust dat je alles al bezit en tegelijekrtijd ook weer niets.
Het is de onwetendheid die macht en materie boven liefde stelt, het ego die je doet laten geloven
dat die dingen teogevoegde waarde geven. Maar wie is er nou machtiger? HIj die zijn geest meester is, of hij die anderen controleert? Of, in dit geval, materialisme.
Maar geeft materialisme die in de westerse maatschappij status op kan leveren wel degelijk macht, of is dat slechts schijn?
Citeer:
We staan op een kruispunt
De meesten hier op het forum hebben besloten dat ze terugkeren, althans besloten. Ze hebben besloten dat ze het gaan onderzoeken, want wanneer je echt wil terugkeren, dan keer je terug. Het grappig is dat bijna niemand echt volledig kiest voor die terugweg, inclusief mijzelf. Aan de ene kant willen we terug, maar aan de andere kant willen we ook nog die "andere" kant onderzoeken. Je vertraagt dus zelf het proces, maar een pluspunt is dat je nu of op een kruispunt staat, of voorzichting die weg terug aan het bewandelen bent.
je bent nooit weggeweest, je bent zelfs nooit geboren en zal nooit sterven. Hoe kun je teruggaan als je nooit weg bent geweest? Zelfonderzoek kan tot zelf-realisatie leiden.
Citeer:
We durven niet te vertrouwen op liefde
Waarom gaat het allemaal zo langzaam? Ik loop maar te ploeteren en ik ervaar zoveel pijn? Simpel weg omdat we vele levens voor die andere kant hebben gekozen, weten we niet meer dat we ook kunnen vertrouwen op liefde. We willen het dolgraag, maar we durven niet. Zelfs diegene die hier op het forum dicht(er)bij de bron staan en met vele wijsheden hier reageren, staan nog ver van de bron af. Want ook zij durven niet te kiezen voor de volledige verlichting, anders waren ze hier niet
Het gaat nooit snel genoeg inderdaad, althans, voor het ego. Men is ongelukkig omdat men het moment niet accpeteerd zoals het is. het ego wilt meer en zal nooit gelukkig zijn. Zoals Nico ook aangeeft, het ego zeurt en zanikt. Door te doen denkt men van de pijn af te komen. Men masceert ze met schijn-geluk en durft maar een kant te erkennen. Zodra je de andere kant ook durft te erkennen en lief durft te hebben zal het oordelen ook wegvallen. je overstijgt ze als het ware, je raakt je er bewust van. In het nu bestaat geen pijn, noch geluk. Dat bestaat slechts in gedachten. Wanneer je je indentificeert met je gedachten zul je lijden, evenals je indentificeren met je emoties, angsten en verlangens. Je bent ze niet, je bent alles en niets, en zelfs dat niet. Wanneer je in het nu leeft bestaat er slechts acceptatie. Stop met verlangen naar het verleden of naar de toekomst, de toekomst zal een eeuwige toekoming zijn en het verleden is niet meer, het heeft zelfs nooit bestaan. Heb totale vrede en je zult je bewust zijn dat je al die tijd al verlicht was. Je kan er niet voor kiezen, je kan het slechts zijn, net zoals je alles bent.
Overgave, zoals je dat ook doet wanneer je naar de sterren kijkt, of wanneer je naar een film kijkt. Je weet dat je niks kan doen.
Citeer:
Stop met onderzoeken
Terugkomend op de vraag hoe kunnen we dan terug naar de oorsprong? Simpel weg door vanuit je hart te besluiten dat je niet meer de andere kant wil onderzoeken. Je stopt je zoektocht en je kiest voor liefde. Simpel?? hoor ik je denken.
Middels zelf-realisatie en ontwaking. Wanneer je inziet wat je werkelijk bent, wanneer je weet wat je bent. Wanneer je het inziet weet je dat er geen zoeker was. Je bent de gezochte.
Wees gewoon. Wanneer je bent, valt het zoeken, valt het ik-beeld en alles waarvan je dacht dat nodig was of dat wat je bent weg. Wees datgeen wat je bent!
Laat het zoeken naar verlichting gewoon vallen, het is tegenstrijdig. Hoe meer je je richt op verlichting, des te minder zul je verlicht zijn. Het hele idee dat je verlichting ergens kan zoeken is tegenstrijdig. Zoals Tony Parsons zegt: Het is als de vis in de oceaan die naar de oceaan zoekt.
Namasté en wijsheid,
the 5th.
Registreer
Aanmelden
FAQ
Zoek
Je zou het als een vingerwijzing of "richtingwijzer" kunnen zien. Als je naar Amsterdam wil is het handig dat er van die borden zijn waar "amsterdam" op staat en in welke richting het is. Die borden geven slechts de richting aan; je moet er wel zélf nog naar toe! Je bereikt Amsterdam niet door bij dat bord waar "amsterdam" op staat te blijven staan en te denken dat je er dus al bent, omdat je "amsterdam" ziet!