Ik kwam deze tekst op een ander forum tegen en het maakt meteen veel duidelijk.

Spiritualiteit en paranormaliteit: het onderscheid.
In deze Nieuwe Tijd, waarin spiritualiteit en paranormaliteit op grote schaal worden gezocht en beleden, worden deze vaak dermate door elkaar gehusseld en vermengd, dat het tijd wordt beide grootheden eens onder de loep te nemen, te kijken wat wat is en te bezien waarin we beide kunnen onderscheiden.

Ik vind dit nodig omdat door de vermenging van beiden vele onhelderheden ontstaan en men vaak niet meer weet wat nu met name spiritualiteit betekent. Ik merk bij veel mensen op dat spiritualiteit of ‘het spiritueel bezig zijn’ verward wordt met het ontwikkelen van paranormale vermogens. Men probeert aura’s te lezen of handen of men probeert helderziend in een ander te kijken of genezend voor anderen te werken. Door daarmee bezig te zijn denkt men spiritueel bezig te zijn. Maar is dat ook werkelijk spiritualiteit?

Wat is paranormaliteit?
Laten we eerst eens kijken wat paranormaliteit is. Paranormaliteit is niets anders dan het verschijnsel van iets normaals dat we eeuwen kwijt geweest zijn omdat we spiritueel afgestompt zijn geraakt. Omdat het verschijnsel van bijvoorbeeld het zien van aura’s of telepathisch communiceren niet gangbaar (meer) is, zijn we het als paranormaal gaan beschouwen, letterlijk: naast het normale staand. Paranormaliteit is dus eigenlijk iets dat niet meer tot het normale behoort, maar bij sommigen mensen nog sluimerend aanwezig is of al ontwikkeld is. Dit kan het gevolg zijn van iets dat in vorige levens ontwikkeld is of verworven of iets dat men in dit leven door persoonlijke ontwikkeling en/ of oefening verworven heeft. We zijn door onze collectieve afstomping niet meer gewend om telepathisch met elkaar te communiceren, elkaar door handoplegging te genezen of elkaar ’s aura te lezen.

Wat is nu vervolgens spiritualiteit?
Spiritualiteit is niet anders dan de weg van: ‘Ken jezelf ’ of ‘herinner je je volledige zelf’. Spiritualiteit is een zeer persoonlijke weg van Zelfontdekking: wie ben ik, waar kom ik vandaan en wat kom ik hier doen? Op zich heeft het niets met een ander te maken tenzij als een weg die je samen met broeders en zusters aflegt in wederzijdse steun en inspiratie.

Het kan best zijn dat zich als gevolg van deze zelfherinnering, die meer en meer jezelf worden betekent, paranormale vermogens ontwikkelen. Zeker als de zelfrealisatie grondig gebeurt, ontstaat er een ruime en heldere blik, die ook al het niet-ik omvat. Ook kunnen spontaan genezende vermogens optreden. Immers mezelf leren kennen is alles leren kennen.

Er zijn momenteel echter veel mensen die zich erop richten om paranormale vermogens te ontwikkelen. Daar is op zich niets mis mee. Het is hetzelfde als leren timmeren of piano spelen. Men gaat in de leer bij deze of gene om bijvoorbeeld zijn intuïtie aan te scherpen, aura’s te lezen of zijn helende vermogens te ontwikkelen. Maar laten we dit voor de helderheid geen spiritualiteit noemen. Natuurlijk kan ik meer over mezelf ontdekken als ik een beroep of een vermogen leer. In die zin is alle leren deel van onze spirituele ontwikkeling.

Maar het grote gevaar bij de bovengenoemde vermenging van spiritualiteit met paranormaliteit is dat we het aanleren van een vermogen of het ons herinneren van een oud paranormaal (uit een vorig leven)vermogen, spiritualiteit noemen zonder dat we ons op het pad van de zelfkennis begeven. Grote spirituele leraren in oost en west hebben altijd gewaarschuwd voor de verleiding van paranormale vermogens of siddha’s, zoals ze in het oosten heten en de fixatie erop. Zij zeggen zonder uitzondering dat deze paranormale vermogens je kunnen afleiden van het pad der zelfkennis en zelfrealisatie en dus een obstakel kunnen vormen voor spiritualiteit.

Wat is de verleiding van de paranormaliteit?
Hoe zou het komen dat paranormaliteit zo populair is en echte zelfkennis zo weinig geliefd? Eigenlijk heel simpel: bij paranormale vermogens ben je op de ander gericht. Veel helderzienden zijn niet helderziend in zichzelf en veel genezers kunnen zichzelf niet genezen. Proberen een ander te ‘lezen’ op wat voor manier dan ook, is gemakkelijker dan jezelf te lezen. Proberen een ander te helpen is vaak gemakkelijker dan jezelf te helpen. Er schuilt een grote verleiding in omdat je je met een ander bezig kunt houden, daar een deskundoloog in kunt worden en jezelf buiten het schot van de waarheid over jezelf kunt houden. In feite ben je dan steeds met de waarheid in projectieve vorm bezig. Het ontwikkelen van paranormale vermogens als doel kan zo dus een afleidingsmanoevre van jezelf zijn.

In onze christelijk gefundeerde maatschappij, waarbij naastenliefde hoog in het vaandel staat en traditioneel het tweede deel van het gebod “ Bemin Uw naaste gelijk Uw zelf” zo vaak en fundamenteel vergeten is, betekent het bezig zijn met de ander een goedkeuring van deze afleidingsmanoevre. Het streelt het ikje dat zich voor een ander uitslooft in hoge mate.

Paranormale vermogens zijn in feite ik-versterkende vermogens, zoals elk geleerd beroep of vermogen je een goed gevoel geeft over wat je kunt. Dat is prachtig en heel goed. We ontwikkelen weer vermogens die we eeuwenlang zijn kwijt geweest of misschien nooit gehad hebben. Maar laten we het geen spiritualiteit noemen in de zin zoals het zo vaak gebruikt wordt: ‘het bezig zijn met het hogere’, wat dat ook moge zijn.

Focus
In mijn opvatting van spiritualiteit, waarin de volledige psychologie is opgenomen, horen normale en paranormale vermogens als vermogens van het ik volledig bij een goede spirituele ontwikkeling. Waar echter ligt de focus op het spirituele pad? Wat is doel en wat is gevolg?
In mijn opvatting staat het Ken uw zelve centraal op het spirituele pad. Daarbinnen kun je ervoor kiezen of je paranormale vermogens als spontaan gevolg verwelkomt of ze al gaande de weg van zelfkennis aanleert en beoefent ten behoeve van jezelf en een ander.

Als conclusie kunnen we stellen dat het bij paranormaliteit om vermogens gaat, die te vergelijken zijn met normale vermogens, wat die ook mogen zijn. Spiritualiteit is van een geheel andere orde. Hierbij gaat het om het pad van de Zelfkennis en Zelfrealisatie. Hier gaat het niet meer om vermogens maar om Zijn.

Riet Okken