Kiro schreef:
Dat kan allemaal wel zo zijn, maar je beantwoord niet de cruciale vraag: vanuit welke 'kennisbron'/vanuit welk 'weten' kun je beweren dat het zo is?
Overigens een paar details:
Citeer:
Alleen wat met letters en woorden te omschrijven valt, kan het brein bevatten (en zelfs dat is dan niet altijd het geval). Bewustzijn begrijpt geen letters, woorden, deze komen uit het verstand.
Dat klopt in elk geval niet. Denken is niet per se talig, men kan ook in beelden werken. Dieren, bijvoorbeeld, hebben geen taal(vermogen), maar wel bewustzijn.
Ik kan deze vragen wel beantwoorden, maar dan zullen er weer nieuwe vragen komen. En, zoals ik al eerder zei, het is onmogelijk om een exact antwoord te geven.
Ik beantwoord het met een mooi stukje(vind ik althans), misschien dat dat het helderder maakt:
Het bewustzijn en de geest (of brein/ verstand)
-Het leven is een mysterie-
De geest heeft het moeilijk mee te aanvaarden dat het mogelijk is dat iets niet uit te leggen valt. De geest wil namelijk dolgraag dat alles te verklaren is. Als het niet te verklaren is, moet je het minstens kunnen wegredeneren. Alles dat onverklaard blijft, een paradox, blijft je geest bezighouden.
De hele geschiedenis van de godsdienst, van de filosofie, wetenschap, wiskunde, ze hebben dezelfde oorsprong, dezelfde geest, dezelfde jeuk. Je kunt jezelf op een bepaalde manier krabben, iemand anders doet het op zijn eigen manier, maar je moet eerst weten waar de jeuk zit. Deze jeuk is nu het idee dat het bestaan geen mysterie zou zijn. De geest kan zich alleen thuisvoelen wanneer het bestaan van zijn mystiek ontdaan wordt.
Dat heeft de godsdienst gedaan door God te scheppen,de Heilige Geest, de Eniggeboren Zoon, verschillende godsdiensten hebben verschillende dingen geschapen. Dat zijn hun manieren om een gat te bedekken dat niet bedekt kan worden, want wat je er ook mee doet, het zit er nog steeds. In feite; hoe meer je het bedekt, hoe nadrukkelijker het aanwezig is. Want alleen jouw streven om het te bedekken toont al aan dat je bang bent dat iemand het gat zal zien.
De hele geschiedenis van de geest, in diverse richtingen, is bezig geweest met ‘patchwork’ om dit gat te bedekken, vooral met wiskunde, omdat wiskunde een puur spel voor de geest is. Er zijn wiskundigen die dit niet denken, net zoals er theologen zijn die denken dat God een realiteit is. Maar God is slechts een denkbeeld. En als paarden zouden denken, zou hun God een paard zijn. Je kunt ervan op aan dat het geen mens zal zijn, want mensen hebben dermate wreed gedaan tegen paarden, dat ze zich de mens alleen maar als duivel kunnen voorstellen, niet als God.
Denkbeelden zijn een surrogaat voor het mysterie in het leven, waarin je gaten tegenkomt die de werkelijkheid niet kan vullen. Je vult die lacunes op met denkbeelden, en nu ben je tenminste blij dat je het leven begrijpt.
Maar heb je wel eens nagedacht over dit woord, begrijpen? Het betekent dat je iets vasthoudt, iets grijpt. Het is vreemd dat dit woord langzaamaan een betekenis heeft gekregen die ver verwijderd is van het oorspronkelijke beeld. Want jij bent de eigenaar van wat je vast kunt pakken; wat je vast kunt pakken heb je onder de knie, heb je onder controle. Je bent meester van die dingen.
De mensen zijn op die manier bezig gegaan om het leven te begrijpen, zodat ze het helemaal onder controle konden krijgen en konden verklaren: ‘Wij zijn de meesters, nu is er niets meer dat we niet begrijpen’. Maar dat is niet mogelijk. Wat je ook doet, het leven is een mysterie en zal dat ook altijd blijven.