Kiro schreef:
Eckhart Tolle e.d. ken ik wel van horen zeggen, maar weet je, zoals ik het sinds jaar en dag tegenkom (op dit forum) heb ik er vaak een beetje moeite mee. Je mag me natuurlijk pragmatisch en scepticistisch denken verwijten (velen hebben dat al gedaan), maar wat ik vaak mis is een deugdelijke, verifieerbare of ten minste logisch uitgewerkte argumentatie voor een theorie. Ik heb vaak de indruk dat het meer om belevingen en gevoelens gaat, indrukken zogezegd.
Wel, je moet (en zult ongetwijfeld) weten dat het hier inderdaad gaat om 'intuitieve kennis'. Het is geen kennis die gebaseerd is op argumentatie - de kennis is niet via een historisch-logisch proces tot stand gekomen.
Zoals ik denk te weten dat ik 234 incarnaties heb op aarde. Hoe kom ik daar aan? Gewoon. Dat denk ik. (Dit is een leuke blog post van iemand over dit onderwerp:
http://rabbirami.blogspot.nl/2009/03/lama-lo.html).
Dat wil zeggen dat iemand gewoon intuitieve kennis verkreeg en dit praktisch begon toe te passen. De praktische toepassing ervan is de enige verificatie voor de persoon zelf.
Citeer:
Niet dat ik beweer dat jij 'schuldig' bent aan iets, hoor. Quinn daarentegen wel, bijvoorbeeld.
Citeer:
Deze stammen braken met de traditie en begonnen toen de wereld over te nemen (agriculturele revolutie).
Als dit daadwerkelijk een stelling van hem is, dan maakt hij het zich bijzonder lastig. Niet alleen is zijn schets van tribaal gedrag compleet hypothetisch (en evolutionair gezien niet te toetsen), maar ook vereist het een héél gedegen kennis van antropologie en geschiedenis. Het woord 'breken' suggereert bijv. een revolutie, een plotselinge en radicale wending. Wie zegt dat zoiets het geval was? Er zijn tal van half-nomadische volken. Wat is 'de wereld overnemen'? Stellig niet slechts het verbreiden van cultuurgoed. Echter, ís de agricultuur wel verspreid geraakt door een bepaald volk? Of is het van buurman op buurman overgenomen? Is kennis, en zijn zaadjes, via handelscontacten verspreid geraakt? Laatste twee zijn veel waarschijnlijker.
Nee nee, dat is mijn wat gemakkelijke samenvatting. Quinn gaat in zijn boeken uitgebreid in op het fenomeen van het waarom het en het hoe van hoe de nieuwe cultuur zich verspreid zou hebben. Het blijft een theorie die wellicht op de bekende feiten her en der moeilijk kan worden verenigd met de bekende kennis over de menselijke geschiedenis. Toch zou ik de man niet onderschatten: het is een erg interessante poging. Sowieso, het verhaal wordt verteld door een pratende gorilla. Als dat je niet kan overtuigen, dan weet ik het niet meer
.
Citeer:
Citeer:
Daarom is een hond in harmonie met de natuur (zijn instinct breekt niet met de natuurlijke wet) maar een mens niet (breekt wel met de natuurlijke wet) ---- volgens de theorie van Quinn.
Maar andermaal is dit gewoon een vooronderstelling. Niet alle diersoorten zullen altijd in harmonie met de natuur leven (sprinkhanen, panda's). Daarbij is niet zomaar gezegd dat daadwerkelijke manipulatie van het milieu het argument voor 'ego' is. We komen dan onmiddellijk op het gladde ijs terecht van de noties 'bewustzijn' en 'zelfbewustzijn'. Dat een hond niet het 'hogere' bewustzijn heeft van de homo sapiens betekent niet dat hij geen ik-beleving heeft of kan hebben. (Niet dat ik daar een goed antwoord op heb, hoor.)
Juist. Het zou moeten gaan om een ik-bewustzijn waarbij de ik zichzelf ziet als een afwijkend element binnen de schepping. Wat de aard is van deze afwijking, dat is natuurlijk waar al die spirituele zoekers zich bewust van willen worden.
In elk geval herken ik sterk bij sommige mensen het idee van "wij zijn geen dier". Bijvoorbeeld in het geval van euthanasie, worden mensen
fundamenteel anders behandeld dan dieren. Men zegt "mensen zijn meer waard dan dieren, en daarom ...." maar een gradueel verschil (of een kwantitatief verschil) in waarde kan nooit een fundamenteel verschil in behandeling opleveren. Daarom is het duidelijk dat mensen zichzelf als fundamenteel anders zien dan dieren.
We zijn namelijk zeer 'menselijk' jegens dieren - als een dier onnodig lijdt, en we duidelijk zien dat er geen verbetering te verwachten is, dan maken wij een zeer rationele afweging om al dan niet dit dier te bevrijden van dit lijden door een spuitje te geven. Wij laten ons daarbij niet verblinden door angsten of illusies.
Maar als het op mensen aankomt, komen er opeens allerlei noties rond de 'heiligheid van het leven' om de hoek kijken. Opeens mag het leven van een mens niet worden beëindigd omdat het 'heilig' zou zijn. Andere mensen zijn nuchterder: "Probeer elke laatste ademteug die je kan krijgen, te pakken, want er is niets anders dan dit aardse bestaan." In beide gevallen ontdekken we een angst voor de dood en de wens om maar wanhopig aan het leven vast te houden. Onze afweging is niet meer rationeel of vrij van illusies. We willen de dood verslaan. Keer op keer. Wat het nut ervan is? - de dood heeft toch het laatste woord.
En dan merk je dat
artsen vaak wél rationeel ernaar kijken. Artsen plannen hun dood; zelfs als ze atheïstisch zijn, zijn ze van plan om bevallig te sterven en niet hetzelfde zinloze traject door te lopen wat veel van hun patienten per de regels van het instituut min of meer gedwongen worden te ondergaan. Dat wil zeggen dat een arts de dood beter begrijpt dan de gemiddelde mens. En dat zij de praktische implicaties ervan begrijpt - wat is waar het om gaat uiteindelijk.
Maar het instituut verplicht de arts om (nooit) een patient op te geven. We hebben onze doodsangst gecodeerd in de wet, wat maakt dat het verlenen van hulp bij zelfmoord strafbaar is.
Deze poging om het leven te verslaan zie ik terug in het verschijnsel van het onderwerpen van het leven - de natuur - om zodoende meer menselijk leven te produceren.
Citeer:
Maar goed, laten we dan voor nu aannemen dat jouw omschrijving van het 'ego' als het ware de freudiaanse driedeling omvat; dat het algemener is. Die indruk heb ik nu althans.
Ik interesseer me totaal niet voor het Freudiaanse concept, maar ik neem aan dat dat wel klopt misschien. Ego is voor mij geen component (van het bewustzijn) maar een richting. Een kracht. Een denkvorm. Een bepaalde kwaliteit van energie. Voor mij is ego puur 'negatieve energie'.
Zoals Een Cursus In Wonderen het omschrijft, is het ego iets - een geloof - waar we zelf in hebben geïnvesteerd. Wij hechten waarde aan negativiteit. Wij hechten waarde aan aanval, vernedering, vergelding, wraak, pijn, schuld. ((Wij hechten zeer veel waarde aan schuld; onze hele rechtsstaat is gebaseerd op het aanwijzen van en reëel maken van schuld. Straf is de bevestiging van schuld.))