Interessante en boeiende discussie hier.
De discussie over tijd is een hele complexe en d’r is al veel geschreven.
Ik heb ook even "de tijd" genomen om te reageren.
In mijn visie bestaat tijd als absoluut fenomeen niet. Tijd bestaat alleen als concept in ons driedimensionale denken. Tijd is in dat opzicht een manier van het EGO om grip te krijgen op de wereld. Tijd kan je hooguit onderverdelen in “kloktijd” en “psychologische tijd”, maar ook dit is slechts weer een poging van het EGO om iets complexs “be-grijpbaar” te maken. Kloktijd is in dit opzicht wel handig/nuttig en soms nodig in onze maatschappij bijvoorbeeld voor het maken van een afspraak of het plannen van een vakantiereis, maar dat opzichzelf staand is nog geen bewijs dat tijd dan ook bestaat.
Daarin kan ik DT citeren: alles dat je als werkelijkheid ziet zijn namelijk slechts illusies, verzinsels en dus constructies van ons verstand.
Daar is ook een heel simpele reden voor: als mensen hebben wij nu eenmaal noodzakelijkerwijs behoefte aan indeling / ordening anders worden we stapelgek. Wij construeren dus in onze hersenen een ‘werkelijkheid’ die het voor ons leefbaar maakt.
Allen kan ik het niet met DT eens zijn wanneer hij schrijft dat het NU een moment opname is: het grappige is: het NU is oneindig: een constant NU en dat is volgens mij ook wat de witte engel bedoelt. Corrigeer me als dat niet zo is, Daniel.
Het verleden en de toekomst bestaan in feite ook niet, anders kan ik niet schrijven dat de tijd niet bestaat. Ook dit zijn concepten die voortkomen uit het 3D-brein.. Het is inderdaad wat Brenda al zei: tis maar net in welke dimensie je zit!.
Het druist ook in tegen de visie van de Advaita Vedanta. Dat is een oosterse filosofie dat ervan uitgaat dat de werkelijkheid niet opgesplitst is maar één is. Zo bestaan de dag en de nacht in absolute zin volgens de advaita eigenlijk niet. Het ene houdt het andere al in, het ene gaat in het andere over zonder van elkaar gescheiden te worden. Immers niemand kan mij, als we 24 uur buiten gaan staan EXACT aanwijzen wanneer de dag eindigt en de nacht begint! Zo is het ook met het verleden en de toekomst. Beiden bestaan niet; slechts in je herinnering en in je fantasie, dus in je verstand Alleen voor mensen die gewend zijn om in dualiteiten te denken bestaat het verleden en de toekomst wel. Maar dat zijn mensen die gewend zijn om vanuit de Derde Dimensie te denken. In de Vierde Dimensie is er veel meer sprake van Eénheidsdenken. Het verleden en de toekomst zijn één, en zijn verenigd in het NU, een soort zeropoint, waarin alles samenkomt; een eenheidspunt, vanwaaruit ook de deja vu verklaart kan worden.
Ik kan het ook eens zijn met wat flow schreef: Ik denk verder dat veel mensen wel weten dat tijd fictief is, maar dat ze zich niet beseffen dat het zo is.
Verder vind ik dat Ties van lies het mooi en vooral kort kan verwoorden.
Het is tijd om te stoppen!
Groetjes van een andere Nico