Mirror schreef:
Ik had een prachtige ervaring ooit. Ik lag te zonnebaden en uiteraard sloot ik mijn ogen. Ik doezelde wat weg en raakte tussen waken en dromen in.
Eerst zag ik een deken van grijze kleuren, somber en sober. Opeens leek het alsof deze deken als een gordijn opzij werd geschoven en er plaats werd gemaakt voor het licht. Er verscheen een soort zonnig hemel-zicht en in de verte kwam iets naar me toe. Het kwam steeds dichterbij. Ik zag de vorm van een oog en het was een oog. Prachtig en duidelijk alsof het vlak voor mijn neus me aankeek. Toen ik besefte dat het mijn eigen oog was ontwaakte ik.
Mijn intuitieve oog! Het was mijn derde oog en het voelde alsof ik poorten naar intuitieve inzichten mocht openen.
Ja, dat oog heb ik zelf ook al eens gezien... Maar hoe weet je dan dat het je eigen oog is? Of welk oog het überhaupt is? Ik heb dit bijna dagelijks, dat ik iets waarneem en gewoon niet weet wat het is of waar het vandaan komt... Echt vaag...
In mijn pubertijd maakte ik me daar best druk om en sloot ik me hier voor af. en na lange tijd verdwenen dit soort dingen dan ook weer... Nu, de laatste jaren, kijk ik er niet meer weg maar observeer ik gewoon... Maar goed, weet vaak nog niet wát ik dan zie/ voel...
Ja, aura's kan ik zien... Van mezelf alleen als ik me daar echt goed op afstel, op de één of andere manier kan ik die van andere mensen of dieren makkelijker zien. Ik had zelf al het idee dat het 'gewoon' hersen ruis was... Patronen en kleuren die mijn hersenen vormen omdat het zwart voor mijn ogen is... Maar toen bedacht ik me dat dit elke keer weer andere figuren zijn, elke keer weer andere kleuren... Naja, ik weet gewoon niet wat het is...
Bedankt voor het delen van je ervaring... Mooi!
Liefs, binnenspiegel...