Het lagere bewustzijn kun je zien als onze eerste behoeftes. Als je bijv. honger hebt ga je iets eten. Als het onbehagelijk is buiten, zoek je onderdak. Denk maar aan de primaire levensbehoeften.

Maar dit is niet enige wat je onder het lager bewustzijn kunt verstaan. Denk maar eens aan onze eigen intuitie. Ergens niet heen gaan omdat je er een naar gevoel over hebt. Iemand die je voor het eerst ziet niet vertrouwen, omdat je er een naar gevoel bij krijgt. Maar ook dingen doen, omdat ze goed voelen.

Bij dieren is deze intuitie/instinct beter ontwikkeld dan bij mensen. Ze voelen bijvoorbeeld dat er iets aanwezig is, ook al zien wij dit niet. Natuurrampen voelen ze aankomen en vluchten hier op tijd voor.

Maar als zowel wij mensen als de dieren beschikken over een intuitie, wat is het verschil dan tussen ons? Mensen zijn in de loop der jaren steeds meer vanuit hun verstand gaan redeneren. Het gevoel werd steeds minder belangrijk hierbij. Het geweten is hier een belangrijkere rol bij spelen. Je doet iets niet om een primaire behoefte te vervullen, omdat je daarmee een ander pijn kan doen. In plaats daarvan zoek je naar een andere oplossing. Die er zeker zal zijn, als je er maar lang genoeg naar zoekt. We zijn steeds meer dingen gaan redeneren.

Nu wordt het tijd om weer wat meer, wat ongetwijfeld de meeste van jullie al doen, vanuit ons gevoel die aangeboren intuitie te leven. Het mooiste zou zijn als er een yin yang zou ontstaan, een harmonie tussen ons verstand en onze intuitie

Mooi uitgelegd!
Ja, wij mensen beredeneren vaak veel te veel1
Ik merk het zelf , mijn leven zou een stuk makkelijker zijn wanneer ik niet zoveel naar de behoeftes van andere mensen keek, maar op mijn gevoel af ging...
Mijn intuïtie heeft het nooit fout en daarbij zou ik een stuk liever voor mezelf zijn.

liefs dupke

_________________
.....Bedenk je leeft in het hier en nu.....

Ik wist nooit wat er met een lager bewustzijn werd bedoeld, maar nu ik dit lees komt ineens een situatie naar voren die zich afspeelde toen ik een jaar of twaalf was.

Ik moest toen voor school geldzakjes rondbrengen voor de Hartstichting en ik was dit aan het doen vlakbij het winkelcentrum en niet ver van mijn huis.
Ik was bezig met de zakjes in de brievenbussen doen, toen ik een man met een labrador zag. Hij was de hond aan het uitlaten. Mijn fiets stond tegen een lantaarnpaal vlakbij mij.
Op het moment dat ik de man zag kreeg ik een misselijk gevoel en ik wist dat deze man mij kwaad wilde doen. Mijn verstand zei dat niets hierop wees en dat ik mij niet moest aanstellen, terwijl mijn gevoel zei dat als ik niet snel weg was, voordat de man bij mij was met de hond, het niet goed zou aflopen.

Terwijl ik de zakjes in de brievenbussen deed was ik in hevig gevecht met mijn verstand en mijn gevoel. Ik wist heel zeker dat ik weg moest komen en ik bedacht me allerlei plannen om mensen te waarschuwen die in en uit het winkelcentrum liepen. Maar ik was zo 'verstijfd' van angst dat ik niets deed. Ik bleef zakjes in de brievenbussen doen.

De man hield mij constant in de gaten en kwam steeds dichterbij met de hond. Op een gegeven moment kwamen er geen mensen meer uit het winkelcentrum en de ik voelde aan de man dat ie wilde 'toeslaan'.
En op dat moment kwam mijn moeder aangefietst en riep vrolijk dat ze me kwam helpen met de zakjes uitdelen.
Tot op de dag van vandaag heb ik hier geen goede uitleg voor. Heeft mijn moeder dit aangevoeld?

Later, toen ik en mijn moeder in een andere wijk nog steeds bezig waren met de zakjes uitdelen, besloten we te splitsen, ieder een kant op. Op dat moment keerde ik me om en wilde een steeg inlopen en ineens zag ik die man aan de andere kant van de steeg staan. Ik draaide me als een gek om en rende de kant van mijn moeder op. Ik heb haar niet gezegd wat er aan de hand was.

Later ben ik mij gaan bedenken dat ik niet eens 100% zeker wist dat die man in die steeg wel dezelfde man was. Het kon ook bijna niet, want hij heeft ons nooit kunnen volgen, omdat we op de fiets waren. Maar aan de andere kant voelde ik op het moment dat ik die andere persoon aan de andere kant van de steeg was, dezelfde angst als bij de man bij het winkelcentrum.

Tot op de dag van vandaag kan ik dit alles niet verklaren, maar ik kan het niet meer vergeten wat er die dag gebeurd is.

Is dit een voorbeeld van het lagere bewustzijn en heeft iemand enig idee wat dit alles betekende??

Love Meilani

wauw wat een eng verhaal!

_________________
Ik zie met het oog van mijn oor, het geluid van de boom waar de wind de bladeren leest.

Voor mij betekent het lagere bewustzijn ..lager...
reageren vanuit je ego..die egoistisch is..nooit genoeg voldoening vind..
telkens weer méér wil..De tegenhanger van het hogere bewustzijn.

Komt niet vanuit hart-contact,maar vauit het ik-contact..

hey ^^mooi en helder uitgelegt ^^
ik zelf reageer vaak instinctief en intuitief.
dat heeft zn ze voordelen ik voelde zelf ok vaak dat er iets gaat gebeuren dan word ik erg nerveus en dan word ik een zenuw pees ^^ .
dit klinkt mischien morbide maar ik wist waneeer mijn opa ging overlijden ik voelde dat en wist het ergens gewoon ik dacht eens van die haalt januari niet en inderdaad hij halen het ok niet .
echt weird soms ^^.
grt van witte wolf.

Ga verder niet mee in deze discussie anders hou ik geen vrije tijd meer over maar wellicht leuk voor de lieve kijkbuis kindertjes thuis.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Es_(psychoanalyse)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Ich