@Nadenk72: Ik heb een Id0its-cursus tarotleggen op youtube staan. Die begint hier:
http://youtube.com/watch?v=ewOieQTV21I . Misschien kun je er wel iets mee. Tarot is zeker de moeite waard om gewoon zelf te leren.
@DT: Ik begrijp je relaas maar ik moet zeggen dat ik denk dat je te snel van de hak op de tak springt. Het begint al in de eerste zin, waar je zegt dat de QM (quantum-mechanica even makkelijk afgekort) de spiritualiteit binnenhaalt in de wetenschap. Gelukkig zeg je er bij 'als het ware', want anders was ik van mijn stoel gevallen. De observatie dat alles invloed heeft op alles, en niets zonder verbinding bestaat, is QM-theoretisch gezien niet echt ergens op gebaseerd. Laten we eerder zeggen dat jij bepaalde verschijnselen uit de QM door een spirituele bril bekijkt, en dat de dingen daardoor zo vervormen dat ze voor jou op een bepaalde manier met deze lijken te rijmen (Jouw versie van QM toegepast op je eigen denken!)!
Er bestaat niet echt een 'de' QM. Er zijn simpelweg een set observaties gedaan die niet te verklaren zijn aan de hand van simpele logische operaties. Bijvoorbeeld het feit dat deeltjes die zich vele lichtjaren van elkaar vandaan bevinden, op een of andere manier zo aan elkaar gekoppeld zijn dat ze los van die afstand omgekeerd evenredig met elkaar synchroniseren. Dat deeltje x dan de omgekeerde spin krijgt van deeltje y is niet eens zo verwonderlijk; het gaat er hier om dat er verschillende natuurkundige wetten schijnbaar worden doorbroken, zoals de universele snelheidslimiet van 299.792.458 m/s. Dan nog maar te zwijgen over deeltjes die hele rare dingen uithalen zodra we ze gaan observeren: ineens gedragen ze zich totaal anders. Al deze fenomenen kunnen we niet naadloos integreren in ons huidige model van het universum, dus is het al een poos zo dat de twee grootste theorieën (Algemene Relativiteitstheorie en de QM, beiden oorspronkelijk van Einstein's hand) naast elkaar bestaan zonder directe hoop op vereniging.
Er is dan een theorie opgesteld aan de hand van deze onverklaarbare fenomenen (de zogeheten Kopenhagen-interpretatie), die stelt dat de observant dus dermate een invloed heeft op de deeltjes dat ze dus doen wat ze doen. Er zijn ook theorieën die uitgaan van het bestaan van meerdere parallelle universa (zogenaamde multiple-worlds-interpretatie), om zo te verklaren waar sommige deeltjes spontaan heen verdwijnen. Deze theorieën zijn nog niet verenigd, en er is nog steeds niet echt een consensus welke verklaring nu de geldige is, simpelweg omdat het lijkt dat wij als mensen te gelimiteerd zijn om überhaupt een sluitende verklaring te kunnen geven.
Jouw voorbeeld van homeopathie is leuk, maar heeft niets met QM van doen. Je past hier QM toe op het bewustzijn, en dat is nèt een stapje te ver. Voor zover bekend bestaat het bewustzijn niet echt uit 'iets', en is het wellicht een epifenomeen van iets anders, en dus is de QM, die gaat over
meetbare fysieke kwantiteiten, niet toereikend genoeg om hier uitspraken over te kunnen doen. Dat de enthousiasme van de therapeut zorgt voor betere resultaten op medisch gebied is eerder toe te schrijven aan een quasi-onbekende psychologische wet, dan aan een strict natuurkundige theorie als de QM.
Hetzelfde verhaal bij het draaien van Tarotkaarten. Allereerst is het bijvoorbeeld zo dat de uiteindelijke vorm van de kaarten volledig arbitrair is omdat er sprake is van bepaalde factoren die ontologisch enkel subjectief bestaan. Bijvoorbeeld, de kleur van de kaarten ligt niet vast, maar verschilt van persoon tot persoon. Er is geen deeltje dat de kleur 'geel' overdraagt. Dit suggereren is niets meer dan een terugkeer naar de oorspronkelijke atoomtheorie van democritus. De deeltjes die worden bestudeert in de QM zijn zo klein dat ze op ons niveau van de werkelijkheid niets van doen hebben. De observer-bias is dan ook toe te schrijven, wederom, aan een psychologisch principe, en niet aan een Q-mechanisch.
De observatie dat Berkeley's boom geen geluid maakt als niemand het hoort is nogal wiedes, omdat geluid ook wederom persoonsgebonden is. Er is een frequentie, en die pikt men op, of niet. Als ik de kaarten omdraai, en onderop de stapel ligt een Magiër, en dit is bekend, dan zal bij de draaiing van die kaart er nog steeds een Magiër zijn. Dat dit voor een van de twee personen dan wellicht onbekend is, zal helemaal niets veranderen aan het feit dat het een Magiër zal zijn.
Het verhaal van meneer Jansen is leuk, maar enkel een anekdote die eigenlijk niets bewijst omdat er geen wetenschappelijke backup voor dit verhaal. Op deze manier kan Jezus ook over water hebben gelopen, omdat dat dan volgens mij wetenschappelijk bewezen is!