Ik heb een vraagje en hopelijk kan iemand hier hem beantwoorden..
Soms heb ik dat gevoel waarbij ik dingen zeker weet, zonder dat ik ze echt zou kunnen weten. Ik ben daar heel skeptisch in hoor, want ik ben wel goed in dingen analyseren en realiseren en vind zo vaak wel ergens de oorzaak van.
Maar bijvoorbeeld bij mijn tamme ratjes heb ik toch wel iets heel raars gehad, niet te verklaren. Zomaar uit het niets begon ik het panische gevoel te krijgen dat de ratten zich gingen verslikken. Dit had ik in al die 7jaar ratjes nog nooit gezien, had er ook niets over gelezen oid, dus daarom vond ik dat al zo raar. Normaal laat ik me niet meeslepen in zulke gedachte maar dit deed ik schijnbaar toch automatisch door een soort overtuiging die ik blijkbaar had in mezelf. Ik ging écht overdreven vaak bij de kooi kijken, of gewoon over mijn schouder kijken vanaf de computer.. dat ging zo een aantal weken door.
En toen gebeurde het dat een rat zich verslikte, ja toen was ik er wel even stil van, dat het nog echt gebeurde ook, gelukkig was het niet erg en ging het met over haar keeltje wrijven weer over. Uiteindelijk bleek dat ze lymfeklierkanker had na een biopsie, dat verklaarde ook het verslikken, later kreeg ze daar ook nog een tumor door aan haar nek. Zo verslikte ze zich ook vaker, gelukkig ging dat dan snel over elke keer.
En op een andere dag keek ik zomaar zonder reden naar de kooi, gewoon omdat ik dat gevoel had.. en naast het voerbakje zat één van de andere ratjes die zich hevig aan het verslikken was, dit gebeurde overigens pas nadat de andere rat zich één keer verslikt had.
En toen ik haar pakte waren haar lippen en tong al blauw, gelukkig had ik ergens gelezen over een soort zwaai methode.. en zo kreeg ze weer lucht.
Ik kan dus zeker zeggen dat dat gevoel haar leven heeft gered, want anders had ik nooit op dat moment naar de kooi gekeken. Anders was ze zeker overleden, gezien hoe erg ze stikte.
Toen was ze ergens tussen de 6 en 12 maanden denk ik. Helaas is ze uiteindelijk nog heel vroeg met 1,5jaar overleden door een acuute longontsteking, binnen 24uur van springlevend naar overleden. Soms schiet de gedacht wel eens door mijn hoofd dat het zo had moeten zijn, eigenlijk had ze al niet meer moeten leven na dat verslikken, alleen nu had ze nog wat langer gekregen doordat ik het zag. Maarja, je weet toch niet hoe zulke dingen werken, maar dat denk ik dan dus wel eens. Trouwens ook mooi, toen ik haar bij me had net voor ze overleed, ze werdt opeens uit het niets weer benauwd dus ik zag het niet aankomen. Toen kwam er een duif op de vensterbank van mijn slaapkamer raam.. die keek naar binnen.. vloog weg.. en enkele seconden later overleed het ratje. Toeval of niet, het was heel mooi.
En zo is het nog een keer bij een ratje geweest.. ze had een kaakabces en ik had er toch goede moed in dat ze het zou halen. En op een nacht droomde ik dat ik zag hoe ze haar laatste adem uitblies.. Die middag was ze ineens "raar" schijnbaar was er ineens iets niet goed in haar hersenen en zo moest ik haar die middag laten inslapen. Natuurlijk ben ik daar enorm mee bezig en is het niet raar als ik dat droom, maar toch precies die nacht ervoor.. en gezien dat ik er nog wel goede hoop in had.
Ook nog iets moois, wat eigenlijk niet echt iets met gevoel te maken heeft.
Ik ben gek op vlinders, heb er ook een tattoo van, als teken voor een nieuw begin. Alijd als ik buiten ben dan denk ik van hoe mooi het zou zijn als zo'n vlinder op je zou komen zitten.. dat is best bijzonder.
En de dag nadat een ratje overleden was liep ik sochtends met de honden buiten..
En zomaar opeens gaat er een vlinder op mijn borst zitten, heel op zijn gemak en langzaam met zijn vleugels bewegend.. en daarna vliegt hij weer op zijn gemak weg. Echt een geweldig gevoel dat je daarvan krijgt. Of het dan toeval of niet is denk ik dan niet teveel overna, het was mooi en dat is het belangrijkste.
Zo heb ik nog wel meer van die dingen met mijn ratten, maar dat wordt teveel getyp
En dan kom ik bij mijn vraag.. Als ik dus zo'n gevoel heb dan weet ik het echt zeker en heb ik daar zelf geen controle over. Maar vaak twijfel ik dus of het wel zo'n gevoel is.
Vooral als het om mijn dieren gaat en ik heb een soort enge gedachte in mijn hoofd en dan ben ik dus bang dat het een echt voorgevoel is.. maar gelukkig kan ik dat snel weer wegwimpelen uit mijn hoofd.
Maar ik ben dus benieuwd of jullie manieren weten om dat gevoel te onderscheiden, dus het echte voorgevoel en de hersenspinsels die je gevoel beinvloeden. Of is twijfel gewoon altijd een nee?
En is er een manier om je beter open te stellen voor zulke gevoelens, of juist af te sluiten..
Ik zou graag horen wat jullie over dit alles te zeggen hebben?