hee,

Mijn moeder is nu bijna anderhalf jaar geleden overleden aan kanker. Ik heb het nog steeds geen plekje kunnen geven en kan het niet accepteren. Ik mis haar, maar dan wel onbeschrijfelijk veel. Ik weet gewoon vanbinnen (klinkt vaag) dat het gewoon kan, ik weet dat het me ooit zal lukken contact met haar te leggen. Ik lees al lange tijd vanalles op internet over geesten maar heb nog steeds niets kunnen vinden wat zo zou kunnen. Eerst wilde ik uittreden om mama te zien maar dat is niet echt gelukt, toen pendelen maar dat was blijkbaar te gevaarlijk en ik ken geen mediums. Vandaag dacht ik dat telepethatie misschien wel zou werken om haar te spreken maar ik weet niet echt hoe je dit moet opbouwen. Natuurlijk wist ik allang dat geesten oproepen gevaarlijk is maar ik las vandaag op een site dat 99% van de geesten goed is en dat er geen slechte geesten bestaan alleen geesten die in de war zijn maar dat is hetzelfde als een moordenaar bv. in deze wereld. Die site zei dat het niet gevaarlijk was maar dat je het nog steeds niet zomaar moet gaan doen omdat het geen spelletjes is maar dat begrijp ik ook heel goed. Hebben jullie tips?

xxx

ps. sorry kwist niet of dit bij gevoeligheid goed staat

@Magical_Light

Sorry ik heb geen specifieke tips, maar ik heb wel een video die je meer inzicht kan geven. Het heeft mij heel erg geholpen iig. Zij beschrijft wat zij daar heeft meegemaakt, en hoeveel je daar voelt.. super!
https://www.youtube.com/watch?v=tjLouLHH-_I

Hey Magical light,

Ook ik ben mijn mama verloren na een lange strijd van 17 jaar kanker....Het is nu ongeveer 3 jaar geleden bijna vier en mis haar nog steeds....Maar zoals de mensen hierboven schrijven snap ik volledig dat je de kans wil grijpen om met jou mama te comuniceren....Zelfs na drie jaar mocht ik contact kunne maken dan nog zou ik niet kunnen genoegen nemen met juist een eenmalig contact en geloof me het is niet fijn voor jou mama om steeds hier te zijn terwijl ze nog "werk" heeft hierboven....Ook zei moet verder met haar doelen en haar ding doen....Ik weet dat dit waarschijnlijk niet het antwoord is waarop je wachte maar het is gewoon zo lijkt me.Volgens mijn beleving....Mijn zus zou alles geven voor een eenmalig contact maar zelfs zij weet dat ze daar geen genoegen mee zou kunne nemen...De reden dat mijn zusje contact zou willen is omdat wij erbij waren als ze gestorven is en haar laatste zucht heeft uitgeademend en ze had ons beloofd dat ze contact zou opnemen als ze er niet meer was....Maar we hebben ons laten vertellen dat mensen die een langdurige ziekte achter de rug heeft dat zij mogen rusten en herstellen eerst en vooral en daarna hun leven word herzien en daarna ze kunnen verder gaan met hun volgende taken....Het klinkt mss raar maar ik ben ergens blij dat ons mama geen aards leven meer heeft aangezien ze vooral leed pijn en verdriet heeft gekend in haar 52 jarig leven...Ik weet gewoon dat ze het beter heeft nu dat ze geen pijn meer heeft en dat haar volgend leven zal beter zijn dan het leven dat ze hier en nu heeft gehad....Daarom wil ik haar ook niet opzadelen met het feit dat ze nog een keertje zou moeten terug komen om mijn gevoel te beteren want dat is eigenlijk de enigste reden voor mij toch althans dat ik ze zou willen terug zien horen voelen om mijn gevoel enigsinds te kunnen bevestigen dat ze het beter heeft nu en dat ze gelukkig is enzo....Dus als je dit dan zo bekijkt vind ik het van mezelf dan redelijk egoistisch om te willen dat ze nog een keertje terug zou keren aangezien ze al zoveel leed heeft gekent en ze dan uiteindelijk ons nogmaals zou moeten achterlaten aangezien ze niet kan blijven hier....

Uiteindelijk weet je ook dat jou mama zou willen dat je verder gaat met jou leven en dat je gelukkig bent...Dat je de fijne momenten herinnerd en dat je zo alleen het leed kan verzachten....Het is zeker nooit de bedoeling dat je ze vergeet maar trek je op aan de fijne momenten samen....Ze is zeker ongetwijfeld trots en fier op jou en hoopt en wilt alleen het beste voor jou.....Hou ze dicht bij jou in jou hart en herinneringen en alleen zo kan ze dicht bij jou blijven....
Ik hoop dat je enigsinds al een rust kent hierin door dit alles te lezen want ik weet uit ervaring dat het zoiezo moeilijk is om je mama te laten gaan en dit met een goed en blij gevoel.....
Denk aan jullie momenten samen en laat jou lieve lach naarboven komen

Alvast veel sterkte gewenst van me

knuf en groetjes

_________________
Just be you thats more than enough!!!

Innige deelneming :'(

Ik denk dat je zelf je contant met je moeder bent. Je hebt haar genen en misschien lijk je wel veel op haar. Ongetwijfeld doe en denk jij dingen die je moeder ook op die leeftijd deed en dacht. Echt contact als in een gesprek, daar moet je niet op hopen. Het is logisch dat je haar mist, maar haar op magische manieren proberen terug te halen, lijkt me niet goed. Ik hoop dat je rust kunt vinden in het idee dat jij deel van haar bent en zij daarom ook deel van jou is.