Ik heb geen idee waar ik moet beginnen met schrijven maar ik zie wel wat er uit gaat komen.
Ik ben in de war , ik snap iets niet en ik wil het weten
Na 3dagen feest,weinig slapen en veel drank lig ik nieuwjaarsdag eindelijk vroeg in de middag op bed.
Een paar uurtjes later word ik wakker doordat iemand me een kus geeft, ik doe me ogen open en daar staat het meisje waar ik ongelofelijk veel van houd..
Ik hou van meer mensen maar bij haar is het zo speciaal... en heb echt geen idee waarom ??

Ik leerde haar kennen 4jaar geleden in Spanje, ze was een kennis van iemand waar ik in Spanje elk jaar erg goed mee omga.
Ik werd wakker en m'n beste maatje vertelde me dat er een meisje was dat echt heel mooi was en die bij ons op de camping bleef omdat ze in L'loret ruzie had gekregen met der vriend.
Ik liep naar het strand en zag dat er iemand zat bij "ons groepje"
ik liep erheen en op het moment dat ze zich naar mij omdraaide gebeurde er iets heel vreemds... ze keek me aan met haar super blauwe ogen en lange bruine haar. Op dat moment zakte ik bijna door de grond, kon niet meer praten en werd zelfs emotioneel.. En geloof mij zoiets is echt helemaal niks voor mij.
Ben zoals gezegd iemand die niks laat blijken en een enorm masker op heeft.
Maar dit viel gewoon echt op ik was helemaal de wegkwijt.
We raakte gelijk aan de praat en het klikte echt ongelofelijk goed, anders dan anders als je iemand leert kennen.
Savond's met stappen waren we eigenlijk al vanaf het erheen lopen onafscheidelijk. Ze vertelde me ook dat ze eigenlijk helemaal niet zo was en dat ze zich nog nooit zo gevoeld heeft als toen.
Achteraf bleek dat ze zich ook zo voelde op het strand als dat ik me voelde en ze begreep het ook niet.

Terug in Nederland bleven we contact houden , maar door de afstand zagen we elkaar alleen maar in het weekend, we hadden een soort relatie maar ook weer niet.... ik weet niet hoe je dat moet uitleggen.. maar net alsof er in je gevoel iets heel dieps zit waardoor je he gevoel krijgt dat je het niet durft of kan ???
Uiteindelijk zagen we elkaar minder en door haar nieuwe relatie die op den duur ontstond, had haar vriend liever niet dat we elkaar zagen.. ( iets wat ik achteraf pas hoorde , en zij niet tegen in durfde te gaan )

In dat jaar dacht ik veel aan haar, ook iets wat niks voor mij is omdat ik meestal iemand ben die denkt nou dan niet !
Toen we weer contact kregen was het gevoel weer even heftig als toen is spanje, Echt heel bijzonder gewoon maar erg mooi.
Maar zelfs nu is het net alsof er iets is waardoor het niet mag of kan dat wij een relatie krijgen. ik word gek want kan dat gevoel niet uitleggen in woorden

Maar om terug te komen op dit weekend, ik had het hele weekend al het gevoel dat er iets was met der, maar doordat ik eigenlijk alleen maar van snacht's tot smiddag's leefde dacht ik ik bel haar wel naar oud en nieuw.
maar op nieujaarsdag stond ze er ineens zomaar, midden in m'n kamer.
En idd er was van alles aan de hand zowel privé heel veel als op der werk.
En de enigste waar ze zich goed bij voelt ben ik.. en dat heb ik dus andersom ook ik vertel haar zelfs nog meer dan m'n aller beste vrienden terwijl ik die eigenlijk bijna alles vertel.
Ze is hier 2dagen gebleven en heb echt van elk moment genoten dat ze er was, en het heeft haar ook echt goed gedaan.
Maar het gekke is op het moment dat ze naar huis ging wou ik dat niet, niet omdat ik graag bij der wou zijn maar gewoon ik wou het niet ??
Een half uur later beld ze me op, ik neem op en ze is helemaal in paniek terwijl ze op de snelweg rijd, ze was dus aan het hyperfentileren en totaal de wegkwijt... op het moment dat ik vertelde dat ze gelijk op de vluchtstrook moet gaan staan oor ik een enorme herrie en ze reageerd niet meer... Wat er op zo'n moment door me heen ging wil je niet weten.
Gelukkig liet ze der telefoon vallen, en stond ze op de vluchtstrook en was er niks aan de hand... maar wat duren die paar seconden lang

Maar ik snap het gewoon echt niet Waarom voel ik me zo en andersom ook ? Het is gewoon echt onbeschrijfelijk, en ik zoek zo naar een andwoord die ik nergens kan vinden...
Ik word er soms gek van, het hoord totaal niet bij mij al die soort gevoelens

Het is een heel lang verhaal maar als iemand een verklaring heeft voor dit alles, of als iemand ook maar ergens mee kan helpen... tnx


Roy

Hi,

Een prachtig verhaal! Spijtig genoeg versta ik er maar evenveel van als jij, vooral het laaste van op de snelweg. Ik versta ook niet wat je vraag eigenlijk is... Als je naar je gevoel luistert ga je mensen hebben waar jij je zeer goed bij voelt (in dit geval dat meisje) en mensen waar jij je minder goed bij voelt. Dat meisje zal zich blijkbaar ook vrij goed voelen bij jou. Anders zie ik niet in waarom iemand contact houdt met iemand die zo ver leeft.

Veder weet ik ook niets :<

Greetz,
Jan

_________________
En we dansen, dansen, dansen door de nacht met de duivel op de hielen en de dood die ons wacht!

bedankt voor je reactie

Ik zal je zeggen ik versta er zelf ook helemaal niks van, het gekke is ik voel me bij meer mensen echt heel erg goed... alleen dit is zo anders
En heb echt geen idee wat ik er nu eigenlijk mee moet

hmm het is inderdaad een mooi verhaal

ik herken je gevoel, ik heb het ophet moment ook
ik zelf ben wat jonger, maar stel ik zou ouder zijn.. was ik ervoor gegaan en zou ik ervoor zorgen dat ik mijn leven met haar zou delen!!

het is misschien een tip, of doe wat je zelf fijn vind, maar ik zou haar niet vergeten ofzo.. want ik denk niet dat je zomaar nog zon speciale band krijgt met een meid!

succes ermee, gun je het beste

groeten,

Dennis

wauw mooi verhaal hee!! ik herken mijn eigen verhaal er voor een groot deel in omdat ik ook zoiets heb meegemaakt!!

Het lijkt alsof je diegene je hele leven al kent en je kan die dan ook echt ALLES vertellen wat je normaal niet zo snel aan iemand verteld.
Ze zijn gewoon eigenlijk helemaal perfect! Het liefst doe je niets lievers dan alleen maar bij die gene te zijn,omdat dat gewoon een fijn gevoel geeft! Deze persoon ken je dus al veel langer en heb je heel veel levens mee doorgebracht. En jouw ziel heeft iets van: jaaaa ik ken jou!! ik heb je weer gevonden! dus dat verklaart al die emoties enz.

En kwijtraken doet dan ook verschrikkelijk pijn,omdat je gewoon graag bij haar wil zijn enz. Dus ik zou proberen niet het contact te verbreken en er gewoon van elk moment genieten dat je bij haar bent,want er bestaat niets mooiers dan die liefde die je diep van binnen voelt!! (veel sterker dan de ''aardse liefde'' om het zo maar ff te zeggen)

Je zegt al in je topic onderwerp.. "Soulmates"

Het is op dat moment echt je zielsmaatje?? jah...

Of wie weet wel je liefde uit je vorige leven die je weer hebt gevonden..

Je weet gewoon precies hoe die persoon is.. zonder dat ze ook maar iets hoeft te zegge

Dat is moeilijk te begrijpen maar toch mooi!!!

Ik heb het ook meegemaakt en het is moeilijk uit te leggen.. maar bestaat liefde op het eerste gezicht? das dan mijn vraag dan...!

grtz Youri

Lieve Roy,

Stel geen vragen, geniet van het Nu, van ieder moment en volg gewoon je hart. Er is niemand die je een gevoel kan uitleggen, een gevoel is iets van jou. Maar geniet ervan! En maak het niet minder dan het is. Het IS!

Liefs
Kim

_________________
"Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind."

-Dr. Seuss-

Bedankt voor de lieve woorden allemaal

Ik probeer ook idd te genieten van het NU en ik zie wel waar het schip strand

tnx roy

Hoe het schip vaart

_________________
"Be who you are and say what you feel, because those who mind don't matter and those who matter don't mind."



-Dr. Seuss-

Ik sluit me volledig aan bij sweet princess.

Ik zelf heb het ook gehad en godzijdank mag dat ook nu mijn geliefde zijn. Het voelde zo anders die ontmoeting, meteen die klik, niks geen standaardontmoeting met standaardvragen.
Zo'n geweldig gevoel...

Je moet echt genieten van de tijd die je samen kan hebben, dit is iets wat je moet koesteren zolang je kan.

Liefs L&R (zoals jullie me noemen )

_________________
Wie is de wereld?
als men hem niet eens kent.
Wie is de mens?
Als zij zijn eigen zwakte niet erkent.

14- 9-2006

Ik herken me helemaal in jou verhaal...ik heb het namelijk ook!!

En ik denk inderdaad ook dat je die persoon al langer kent en blij bent om diegene terug te vinden...

Het gevoel dat jullie geen relatie moeten beginnen(dat heb je toch?) dat herken ik ook....en ik denk dat ik misschien onbewust ofzo...gewoon weet dat we beiden onze eigen dingen moeten leren in dit leven en niet perce samen hoeven te zijn omdat we uiteindelijk weer bij elkaar zullen komen...
daar vind ik veel rust in..
ik denk ook dat we misschien dit leven nog wel samen komen...maar nu nog niet...nu is nog niet het moment...

misschien is dit gevoel van jou ok wel zoiets....dat jullie nog je eigen dingen moeten leren...en daarna pas egt iets kunnen krijgen met elkaar o.i.d.

maar de tijd zal het leren!

liefs

_________________
love makes the world go round

ja ik vind dit idd mooi verwoord over hoe ik me nu voel op dit moment

tnx