Citeer:
Wij gaan ervan uit dat alles wat we zien een vaste vorm heeft, jij en ik zijn alle 2 mensen met verschillende lijven en levens, maar als we er een microscop bij halen, zien we dat we onderdeel zijn van een groter geheel, een groot dansend veld energie.
Ik weet niet door welke microscoop jij dan zo nu en dan een kijkje neemt, maar ik denk niet dat mensen die vaak met microscopen werken jouw visie van het dansende veld energie zullen bevestigen.
Het gaat om het idee, ik heb veel met een microscoop gewerkt en je moet het ook niet te letterlijk nemen, het is gewoon een feit dat alles energie is. Citeer:
Er zijn alleen nog maar frequenties waarop de energie die bij jou hoort en de energie die bij mij hoort, trillen op een bepaalde snelheid. Of we elkaar aardig vinden hangt af of we ons op dezelfde golflengte bevinden.
Ik hoop niet dat dit zo is, want ik vind het altijd wel fijn om gewoon nog zelf uit te maken wie ik aardig vind of niet, en niet dat dit bepaald wordt door wat trillende energietjes. Bovendien is het hele verhaal van de trillingen snaartheorie-gone-popular, en deze theorie staat nog in haar kinderschoenen en slaat behalve op wiskundig vlak kant noch wal. Er is nog geen enkele visuele bevestiging van deze theorie, enkel wat mathematische. Met een microscoop zul je deze strengen energie waar ze over spreken nooit vinden, want een gemiddelde streng is volgens deze 'natuurkundigen' net zo groot in relatie tot onze werkelijkheid als een boom in relatie tot het hele universum. We zullen waarschijnlijk nooit een werktuig kunnen vervaardigen om zo diep in de werkelijkheid te kunnen kijken.
Toch ben ik van mening dat het daar wel door bepaald wordt, als je een ruimte in loopt voel je toch ook de energie aan? Je trekt toch naar bepaalde mensen toe, en uit mijn ervaring zijn het mensen, jawel die op dezelfde golflengte zitten. Citeer:
Onze zintuigen zijn bewust afgevlakt.
Door wat/wie?
Hier hebt ik geen goed antwoord op, bedoel wie heeft ons gemaakt? En kom niet aan zetten met je ouders, want zo bedoel ik het niet Citeer:
Stel je eens voor wat voor een geluid de hele wereld maakt en je dat allemaal zou horen, wordt je niet vrolijk van.
Hoezo niet?
Denk jij dat ons gehoor dat aan kan? Als ik al het geluid zou horen dat er is zou ik gek worden, geluid zijn ook allemaal trillingen, en zelf vind ik rust wel lekker af en toe.Citeer:
Op vroegere leeftijd leren we dat als we iets verlangen, we daar ons best voor moeten doen. In feite is het andersom. Alles is er al. Ons verlangen is niet een impuls tot actie, maar een oproep tot afstemming. Het werkt hetzelfde als de elektriciteit in onze huiskamer. Als het licht uit is, en de kamer is donker, zegt dat niet dat er onvoldoende elektriciteit voorradig in de muren. Het is een kwestie van de schakelaar vinden en aandoen.
Ik hang persoonlijk niet een theorie van verlangen aan die stelt dat verlangen feitelijk het grootste deel van de tijd uit balans is en een equilibrium moet bereiken om de persoon die het verlangen heeft in contentie (tevredenheid) te stellen. Ik denk eerder dat het verlangen vooral een autonoom proces is waar je als mens zelf weinig grip op hebt: het verlangen probeert constant zichzelf in stand te houden. Niet krijgen wat je wilt is erg, maar wél krijgen wat je wilt is nóg erder. Zodra je het ene verlangen bevredigt, springt een ander verlangen op. Daarom is een mens ook zo een rusteloos wezen: zijn verlangen is altijd in beweging, en is nooit stil. De meeste dingen in het leven zijn daarom ook denk ik compleet irrelevant, ook al lijkt het net alsof ze heel belangrijk zijn; maar dit is enkel de 'delusie' die het verlangen schept. Het verlangen, als kernel, probeert alles om zelf uit schot te blijven, dus ze vermomt zich altijd als iets anders. Het is heel moeilijk de dans van het verlangen te ontspringen, en ik denk ook niet dat dit als mens je doel moet zijn. Sommige dingen zul je mee moeten leven.
Dat het niet je doel moet zijn, klopt. Met sommige dingen moet je ook leren leven. Citeer:
Eigenlijk is het een kwestie van het verhogen van je innerlijke frequentie om afstemming te krijgen met dat wat er wordt verlangd.
Ik denk dus niet dat dit mogelijk is. Ik zie geen directe correlatie tussen enerzijds het bewuste en anderzijds een vrijwel onderbewust-bepaald proces als die van het verlangen.
Als mens wordt je geleerd te verlangen, en deze verlangens zijn zo sterk, dat deze al snel het bewuste domineren, en niet andersom, dat het bewuste het onderbewuste verlangen domineert. De meeste mensen zullen hetgeen ze verlangen toch altijd beschouwen als iets wat buiten hen ligt, als iets wat onbekend en zo nodig onveilig is; dit komt ook precies omdat het verlangen geen onderdeel is van onszelf, maar ontstaat in het spanningsveld van onszelf en de ander in onszelf en de anderen buiten ons.
Met hetgeen wat ik heb onderstreept kan ik het met je eens worden.Citeer:
Hoe kun je echte liefde vinden als je liefdeloos naar jezelf bent.
Niet; dit zijn we allebei met elkaar eens. De liefde van de ander dient dan enkel als een vervanging voor de missende liefde voor de eigen zelf, en is dus liefde als puur egoïstisch verschijnsel.
Klopt.Citeer:
We zien niet altijd direct de vervulling van ons verlangen.
Dit punt bestaat niet, alleen als illusie, die als sprookje aan ons wordt getoond om ons nogmaals voor het karretje van het verlangen te kunnen spannen, in dienst dus van de anderen.
Dit ben ik niet met je eens, we hebben ook bewust tijd, tijd tussen onze gedachten en de vervulling ervan. Je kan niet in een opwelling van een gesprek denken: val toch neer, waarop het ook echt gebeurd. Er is tijd, waarin je kan veranderen van gedachten. Citeer:
En dat is precies het punt waar veel mensen hun vertrouwen kwijt raken.
En waar veel mensen vanuit wanhoop zich vasthouden aan alles wat maar toevallig voorbij komt drijven!