Allereerst er komt continue een glimlach als er een reactie van jou komt.
Trouwens wat je schrijft aan Kiro ervaar ik ook.
Je schrijft Niamaris: "Je noemt hierboven wel twee uitersten, zoals ik het lees."
Dit is juist het mooie van alles. Doordat je de verwevenheden met het 'ik' hebt doorzien durf je totaal je Zelf en jezelf te zijn. Het 'ik' is nodig voor praktische zaken, echter het 'ik' krijgt de status van een dreinend kind als je er geen juiste aandacht aan besteed. Ik wil dit..... en het liefst zeg je dit nog stampvoetend ook( bij wijze van spreken.) Macht willen en willen behouden is voorbehouden aan het ego. Macht verkrijgen zonder dat je er op uit bent betekent dat het bij je past. De ene mens is innerlijk nog jong de andere mens buigt nederig voor zijn taak die hij of zij moet vervullen.
Eigen belang dienen in die zin dat je graag je verbind met mensen maar dat je ook durft niet te verbinden met mensen waar je niet mee verbonden kan worden, is wijsheid. Bijvoorbeeld op school of je werk heb je een heel slecht gevoel bij een bepaalde persoon en je vindt dit van je zelf raar en luistert er niet naar. Negen van de tien keer blijkt het eerste signaal juist. Dit was je hart die je de weg wijst. Durf je op je intuïtie te vertrouwen? Wanneer is het intuïtie en wanneer is het projectie?
Intuitie wordt gevormd door je innerlijke instrumenten te gebruiken, onderscheidingsvermogen, denken en voelen.
De dualiteit zoals je beschrijft, de twee uitersten zijn net als met de zee en de golf.
De zee staat voor
Dat waar al het leven uit voortkomt. De golf is het 'ikje'
De golf kan absoluut niet zonder zee bestaan. Toch denken wij ons los van deze zee. Dit zorgt er voor dat Liefde niet meer vertrouwd wordt. Zo ontstaat het 'ikje'. Daar komt lijden van. Dit zijn innerlijke wetmatigheden. Betekent het dan dat wij ons niet individueel kunnen uitdrukken. Juist wel, hoogst individueel. Dit kan alleen als je het 'ikje' in jezelf een plek gegeven hebt. Dit is de prachtige dualiteit die niet bedacht kan worden maar alleen geleefd.
Hier slaat het denken ook op door. Dit is niet meer logisch te beredeneren daar heb je echt de andere innerlijke instrumenten voor nodig. Alhoewel dit niet helemaal mijn ervaring is. Iemand die echt een kei is in het logisch denken komt regelmatig bij de Zelfrealisatiegesprekken en door zijn logica komt hij wel tot inzicht. Echt fantastisch.
Bij de geleefde ervaring van het NU is dit precies hetzelfde. Pas was ik met iemand in gesprek en deze zei: Ik leef in het hier en NU. Dan verschijnt er altijd een glimlach op mijn gezicht. Wanneer ben je in het leven niet in het Hier en NU.
Als ik vraag waar ben je? Zeg je Hier? Je wordt er niets wijzer van maar jij bent nooit daar maar altijd hIer.
Nu het NU probeer het maar te snappen. Telkens loopt je denken hierover vast omdat het denken het NU niet kan bedenken of met het denken pakken, omdat het NU dan al weer verleden tijd is. Je merkt dat het denken te sloom is voor het stille dynamische NU. Probeer het maar met je voelen te pakken. Je krijgt er inderdaad een gevoel bij. Echter dat gevoel kan het NU niet omvatten maar ontstaat er in. Elk innerlijk gereedschap wordt in het NU gezien maar kan niet het NU omvatten. Behalve het Zien ( niet het zintuigelijk Zien bedoel ik hiermee) maar het Zien cq ervaren/ zien van het denken, voelen, lichaam. Het NU lijkt hetzelfde te zijn dan het Zien dat het leven ziet. Hoe kan je dan weten dat dit de Bron is. Dit kan niet . Je kunt er alleen in ontspannen. Net zoals de golf met de zee. De golf kan Weten dat hij onderdeel is van de onmetelijke zee. Echter de golf heeft een bepaalde plek maar bestaat ook uit het water van de zee en is daarom ook de zee. Ditzelfde is met de mens. In dit gebied zijn wij verbonden met elkaar. Daar ligt alle kennis die je nodig hebt. Daarom zeggen vele tradities die met Zelfrealisatie bezig zijn dat je het beste stil kunt zijn van binnen. Daarom stellen zij meditatie voor. Er is ook een andere weg, het pad van onderscheidingsvermogen. Waarom ben ik onrustig, wat heeft dit mij te vertellen. Luister je naar het innerlijk verhaal dat het aan je moet vertellen dan verdwijnt het. Vroeger toen men nog niet zo'n gecompliceerd 'ikje' had volstond om te zien dat gedachten, gevoelens, het lichaam alle ervaringen verschijnen in de Bron en weer verdwijnen in deze zelfde Bron. Nu is het handig om de verwevenheden ook te zien en zijn verhaal te laten vertellen dan kan je pas echt puur naar het inzicht leven. Anders zitten er toch nog steeds verwevenheden die gebaseerd zijn op pijn. Als je het zwaartepunt van jezelf verplaatst naar dit Zien, of NU dan lost als vanzelf de problemen met het dreinende 'ikje ' op. Door liefdevol te luisteren waarom het 'ikje' zoveel aandacht is gaan vragen. Eenmaal gezien ontstaat er die Stilte die nodig is voor het Zien.
Kan je het nog volgen?